БИЛИРСӘН јердә узанан адам кимдир? Бу Шаулдур. Јадындадыр, Шаул Стефаны дашлајан адамларын палтарларыны горујурду. Ҝөзгамашдыран ишыға бир бах! Ҝөрәсән нә баш верир?

Стефанын өлүмүндән сонра Шаул Исанын давамчыларына пислик етмәјә башлајыр. О, евдән-евә ҝедиб, онлары тутур вә һәбсханаја салыр. Шаҝирдләрин чоху башга шәһәрләрә гачыр вә орада ‘хош хәбәри’ һамыја данышырлар. Амма Шаул Исанын давамчыларыны тапмаг үчүн һәмин шәһәрләрә јолланыр. Инди о, Дәмәшгә ҝедир. Јолда гәрибә бир һадисә баш верир.

Гәфләтән ҝөјдән бир ишыг Шаулун әтрафына шәфәг сачыр. Шәкилдә ҝөрүрсән, Шаул јерә јыхылыб. Сонра бир сәс ону чағырыр: ‘Шаул, Шаул! Сән нә үчүн мәни инҹидирсән?’ Шаулун јанында олан адамлар ишығы ҝөрүр вә сәси ешидирләр, амма дејиләнләри баша дүшмүрләр.

‘Сән кимсән, Аға?’, дејә Шаул сорушур.

Сәс ҹаваб верир: ‘Мән, сәнин инҹитдијин Исајам’. Иса нә үчүн белә дејир? Чүнки Шаул онун шаҝирдләрини инҹидәндә, елә бил Исанын өзүнү инҹидир.

Инди Шаул сорушур: ‘Аға, бәс мән нә едим?’

Иса она дејир: ‘Галхыб Дәмәшгә ҝет. Орада сәнә нә етмәк лазым олдуғу дејиләҹәк’. Шаул ајаға галхыб ҝөзләрини ачыр, амма һеч нә ҝөрмүр. О, кор олуб! Јанындакылар ону, әлиндән тутуб Дәмәшгә ҝәтирирләр.

Инди Иса Дәмәшгдә јашајан Һананја адлы шаҝирди илә данышыр: ‘Һананја, дур. Доғру Күчә адланан күчәјә ҝет. Јәһуданын евиндә Шаул адлы бир адам вар. Ону өзүмә хүсуси хидмәтчи сечмишәм’.

Һананја Исаја гулаг асыр. Сонра ҝедиб Шаулу тапыр вә әлләрини онун үстүнә гојуб дејир: ‘Аға мәни ҝөндәрди ки, сән јенидән ҝөрә биләсән вә мүгәддәс руһла доласан’. Елә о андаҹа пулҹуглара охшајан бир шеј Шаулун ҝөзләриндән төкүлүр вә о јенидән ҝөрүр.

Аллаһ Шаула башга халглара тәблиғ етмәк тапшырығы верир. Даһа сонра Шаул һәвари Павел кими таныныр. Биз онун һаггында нөвбәти һекајәләрдә даһа чох өјрәнәҹәјик. Амма инди ҝәл ҝөрәк Аллаһ Петерә һансы тапшырығы верир.