Һекајә 107
Стефаны даша басырлар
ДИЗ ҮСТӘ чөкмүш бу адам Стефандыр. О, Исанын садиг шаҝирдләриндән биридир. Амма ҝөр онунла нә баш верир! Бу кишиләр ону дашлајырлар. Ахы нәјә ҝөрә онлар Стефана бу гәдәр нифрәт едир, онунла белә гәддарҹасына давранырлар? Ҝәл өјрәнәк.
Стефан Аллаһын көмәји илә мөҹүзәләр едир вә халга һәгигәти өјрәдир. Онун белә ҝөзәл ишләри бу кишиләрин хошуна ҝәлмир вә онлар Стефанла мүбаһисәјә ҝириширләр. Аллаһ Стефана чохлу һикмәт вердијиндән о, бу адамларын халга јалан шејләр өјрәтдијинин үстүнү ачыр. Бу кишиләр лап һирсләнирләр. Онлар Стефаны тутурлар вә сонра јаланчы шаһидләр чағырырлар.
Баш каһин Стефандан сорушур: ‘Бу сөзләр доғрудурму?’ Бу суала ҹаваб олараг, Стефан Мүгәддәс Китаб әсасында ҝөзәл бир нитг сөјләјир. Ахырда о, гәдимдә јашамыш пис адамларын Јеһованын пејғәмбәрләринә нифрәт етдикләрини дә дејир. Сонра әлавә едир: ‘Сиз дә онлар кимисиниз. Сиз, Аллаһын хидмәтчиси Исаны өлдүрдүнүз вә Аллаһын ганунларына әмәл етмирсиниз’.
Бу сөзләр дин башчыларыны өзүндән чыхарыр. Онлар һирсләриндән дишләрини гыҹајырлар. Бирдән Стефан башыны галдырыб: ‘Бахын! Мән Исаны ҝөјдә Аллаһын сағында дуран ҝөрүрәм’ дејир. Буну ешидән кишиләр гулагларыны тыхајыб, Стефанын үстүнә ҹумурлар. Ону сүрүјүб шәһәрин кәнарына чыхарырлар.
Бу кишиләр үст палтарларыны чыхарыб, онлары Шаул адлы бир ҹавана тапшырырлар. Шәкилдә Шаулу ҝөрүрсән? Сонра онлардан бир нечәси Стефана даш атмаға башлајыр. Бир бах, Стефан диз чөкүб Аллаһа дуа едир: ‘Јеһова, гәддарлыгларына ҝөрә онлары ҹәзаландырма’. О билир ки, бу адамлардан бәзиләрини дин башчылары јолдан чыхарыблар. Бундан сонра Стефан өлүр.
Сәнә кимсә пислик едәндә, сән дә әвәзини чыхмаг вә ја Аллаһдан онун пајыны вермәсини истәјирсән? Нә Стефан, нә дә Иса белә етмирдиләр, әксинә, онлара пислик едәнләрә јахшылыг едирдиләр. Сән дә онлара охшамаға чалыш, јахшы?