Јарадылыш 44:1—34
44 Сонра Јусиф ешикағасына тапшырды: «Бу адамларын чувалларыны апара биләҹәкләри гәдәр тахылла долдур, һәр биринин пулуну да өз кисәсинә гој.+
2 Мәним ҝүмүш ҹамымы исә, тахыл үчүн ҝәтирдији пулла бирликдә, ән кичикләринин кисәсинә гој». О ҝедиб Јусифин тапшырығыны јеринә јетирди.
3 Сәһәр һава ишыглашанда гардашлар улагларыны габагларына гатыб јола дүшдүләр.
4 Шәһәрдән һеч узаглашмамышдылар ки, Јусиф ешикағасына деди: «Ҹәлд ол! Ҝет онлара чат вә белә де: “Нә үчүн јахшылыға јаманлыгла ҹаваб верирсиниз?
5 Ахы бу, ағамын ичдији, фала бахдығы ҹамдыр. Сиз чох пис иш тутмусунуз”».
6 Ешикағасы гардашлара чатыб һәмин бу сөзләри онлара сөјләди.
7 Онларса етираз етдиләр: «Аға, бу нә сөздүр дејирсән? Һеч гулларын белә иш тутар?
8 Биз кисәләримиздә тапдығымыз пулу Кәнандан ҝери ҝәтирдик.+ Инди неҹә ола биләр ки, ағанын евиндән гызыл, ҝүмүш оғурлајаг?
9 Ону һансымызда тапсан, һәмин адамын ганы һалалдыр, галанларымызса ағамыза гул оларыг».
10 О деди: «Сиз дејән кими олсун: ҹам кимдә тапылса о, мәним гулум олаҹаг, галанларынызса тәгсирсиз билинәҹәк».
11 Онда һәр бири өз кисәсини јерә ендириб ағзыны ачды.
12 Ешикағасы бөјүк гардашдан башлајыб кичијинә гәдәр бир-бир һамысынын кисәсини јахшы-јахшы ахтарды. Ахырда ҹам Бинјаминин кисәсиндән чыхды.+
13 Онда гардашлар әл атыб јахаларыны ҹырдылар, јүкләрини улагларына јүкләјиб шәһәрә гајытдылар.
14 Јәһуда+ вә гардашлары Јусифин евинә ҝәлдиләр. Јусиф һәлә евдә иди. Гардашлар онун өнүндә јерә дөшәндиләр.+
15 Јусиф онлара деди: «Бу нә ишдир тутмусунуз? Мәҝәр билмирдиниз ки, мәним кими адам фала бахыб һәр шеји ҝөрәҹәк?»+
16 Онда Јәһуда деди: «Ағама нә дејәк, нә сөјләјәк? Өзүмүзү неҹә тәмизә чыхараг? Аллаһ гулларынын ҝүнаһыны үзә чыхарды.+ Инди биз дә, кисәсиндән ҹам чыхан гардашымыз да ағамызын гулларыјыг».
17 Анҹаг Јусиф деди: «Јох, мән белә шеј етмәрәм. Ҹам кимдә тапылыбса, о, мәним гулум олаҹаг,+ галанларынызса атасынын јанына гајыда биләр».
18 Јәһуда она јахынлашыб деди: «Аға, сән фирона бәрабәр бир адамсан. Гулуна аҹығын тутмасын, изин вер сәнә бир сөз дејим.+
19 Ағам биз гулларындан сорушмушду ки, атамыз вә ја башга гардашымыз вармы.
20 Биз дә ағама дедик ки, бир гоҹа атамыз вар, бир дә атамызын аһыл јашында дүнјаја ҝәлән оғлу, кичик гардашымыз.+ Онун анабир гардашы өлүб,+ анасындан тәк о галыб.+ Атамыз ону чох истәјир.
21 Онда сән гулларына дедин: “Гардашынызы ҝәтирин, ҝөрүм”.+
22 Амма биз ағамыза дедик ки, ушаг атасыны гојуб ҝәлә билмәз, јохса атасы өләр.+
23 Сән исә гулларына сөјләдин ки, кичик гардашымызы ҝәтирмәјинҹә ҝөзүнә ҝөрүнмәјәк.+
24 Биз гулун атамызын јанына ҝедиб ағамызын дедикләрини она данышдыг.
25 Үстүндән бир мүддәт кечәндән сонра атамыз деди: “Ҝедин бир аз да тахыл алын”.+
26 Биз ҹаваб вердик ки, ҝедә билмәрик. Анҹаг кичик гардашымызы бизимлә бурахса, ҝедәрик. О, бизимлә ҝетмәсә, о адамын ҝөзүнә ҝөрүнә билмәрик.+
27 Онда гулун атамыз бизә деди: “Сизә мәлумдур ки, арвадым мәнә ики оғул доғмушду.+
28 Онлардан бири мәни гојуб ҝетди. Дедим, јәгин ону вәһши һејван парчалајыб.+ Одур-будур онун үзүнү ҝөрмәмишәм.
29 Инди бу икинҹини дә ҝөзүмдән узаға апарсаныз, онун башына бир иш ҝәлсә, онда бу ағармыш башымы кәдәр ичиндә Мәзара* ҝөндәрәҹәксиниз”.+
30 Атам бу ушағы ҹанындан артыг истәјир. Инди гулун атамызын јанына бу ушагсыз гајытсам,
31 онун бизим јанымызда олмадығыны ҝөрән кими бағры чатлајаҹаг. Онда гулларын атамызын ағармыш башыны кәдәр ичиндә Мәзара* ҝөндәрмиш олаҹаг.
32 Ушаг һәлә атасынын јанында оланда бу гулун онун үчүн бојун олуб демишди: “Әҝәр ону ҝери гајтарыб ҝәтирмәсәм, гој онда өмрүм боју атамын јанында үзүгара олум”.+
33 Инди хаһиш едирәм, гој бу ушағын әвәзинә мән ағама гул олум, о исә гардашларымла гајыдыб ҝетсин.
34 Бу ушагсыз атамын јанына неҹә гајыдым? Ахы атамын бу фаҹиәсинә дуруб баха билмәрәм!»
