Ваиз 4:1—16
4 Мән јенә ҝүнәш алтында едилән зүлмләрә фикир вердим, мәзлумларын ҝөз јашыны ҝөрдүм, онлара тәсәлли верән јох иди.+ Ҝүҹ залымларын әлиндә иди, онлара тәсәлли верән јох иди.
2 Онда өлүләри дириләрдән хошбәхт сандым.+
3 Амма онлардан да хошбәхт о адамдыр ки, һәлә дүнјаја ҝәлмәјиб,+ ҝүнәш алтында чәкилән әзијјәтләри ҝөрмәјиб.+
4 Һәм дә ҝөрдүм ки, инсанлар арасындакы рәгабәт нә гәдәр зәһмәт, нә гәдәр мәһарәт һасил едир.+ Бу да пучдур, күләк далынҹа гачмаға бәнзәјир.
5 Ахмаг әлини әлинин үстүнә гојуб отурур вә ҹаны гурујур.+
6 Бир овуҹ истираһәт ики овуҹ зәһмәтдән вә күләк далынҹа гачмагдан јахшыдыр.+
7 Мән ҝүнәш алтында пуч олан башга бир шејә диггәт јетирдим:
8 бири вар, тәк-тәнһадыр, нә өвлады вар, нә гардашы, нә бир јолдашы. Амма елә һеј әлләшиб-вурушур, ҝөзү дүнја малындан дојмур.+ Һеч өзүндән сорушмур: «Ҝөрәсән, кимин үчүн зәһмәт чәкирәм, нијә өзүмү зөвг-сәфадан мәһрум едирәм?»+ Бу да пучдур, бөјүк дәрддир.+
9 Ики нәфәр бир нәфәрдән јахшыдыр,+ чүнки чәкдикләри зәһмәтин мүкафаты ҝөзәл олаҹаг.
10 Әҝәр бири јыхылса, диҝәри јолдашыны галдыраҹаг. Амма кимсә јыхыланда галдыраны олмаса, һалы неҹә олар?
11 Ики нәфәр бир јердә јатарса, бир-бирини исиндирәр. Бәс тәк јатан неҹә исинсин?
12 Тәк адамы кимсә мәғлуб едә биләр, ики нәфәрсә онун һүҹумуна таб ҝәтирәр. Үчгат ип тез гырылмаз.
13 Касыб, амма ағыллы ҹаван даһа мәсләһәт гәбул етмәјән гоҹа, сәфеһ падшаһдан јахшыдыр.+
14 О*, мәмләкәтдә касыб доғулса да,+ зиндандан белә, чыхыб падшаһ олар.+
15 Мән ҝүнәш алтында ҝәзиб-долашан бүтүн адамлара вә падшаһын јеринә ҝәлән ҹаван хәләфин һал-әһвалына фикир вердим.
16 Онун тәрәфдашлары чох олса да, сонракылар ону бәјәнмәјәҹәк.+ Бу да пучдур, күләк далынҹа гачмаға бәнзәјир.
Һашијәләр
^ Еһтимал ки, касыб ҹаван.
