Зәбур 101:1—8
Давудун мәзмуру.
101 Мәһәббәтини, әдаләтини нәғмәдә тәрәннүм едәрәм,
Еј Јеһова, шәнинә нәғмәләр дејәрәм.
2 Камалла, камилликлә отуруб-дурарам.
Нә вахт дадыма чатаҹагсан?
Евимин ичиндә дә саф үрәклә јашарам.
3 Налајиг шејләри ҝөзүмүн өнүнә гојмарам.
Дүз јолдан дөнәнләрин әмәлләринә нифрәт едирәм,Белә шејләри јахына бурахмарам.
4 Гәлби әјри адамлар мәндән узагдыр,Писликлә барышмарам.
5 Гоншусуна хәлвәтдән бөһтан атаны сусдурарам.Бахышы тәкәббүрлү,
Үрәји гүррәли адамыҜөрмәјә ҝөзүм јохдур.
6 Ҝөзүм дүнјадакы садиг инсанлары ҝәзәр,Истәрәм јанымда һеј онлар олсун.
Камиллик јолунда јеријән инсан гуллуғумда дурар.
7 Кәләкбаз адам евимдә галмаз,Јаланчы бир кимсә һүзурумда дурмаз.
8 Дүнјанын писләрини һәр сәһәр сүкута гәрг едәрәм ки,Јеһованын шәһәриндән бәдәмәлләрин көкүнү кәсим.
