Зәбур 122:1—9
Давудун мәзмуру. Шәһәрә галхаркән*.
122 Мәнә: «Јеһованын евинә ҝедәк», — дејәндә
Севинҹим ашыб-дашды.
2 Инди исә, еј Јерусәлим,Ајагларымыз дарвазанын кандарында дурур.
3 Јерусәлим ҝөзәл инша едилиб,Ваһид, бүтөв бир шәһәрдир.
4 Исраилә верилмиш гајдаја ҝөрә,Јеһованын адына һәмд етмәк үчүнИсраил гәбиләләри,Јаһын гәбиләләри ора галхыр.
5 Орада һөкм тахтлары гурулуб,Давуд евинин тахтлары.
6 Еј инсанлар, Јерусәлимә әмин-аманлыг диләјин.
Еј шәһәр, сәни севәнләр динҹ јашајаҹаг.
7 Гој диварларынын архасында һәмишә сүлһ олсун,Гала бүрҹләринин ичиндә динҹлик олсун.
8 Гардашларымдан, достларымдан өтрү дејирәм:
«Гој сәндә әмин-аманлыг олсун!»
9 Јеһова Аллаһымызын евиндән өтрүСәнә фираванлыг диләјирәм.
