Зәбур 141:1—10
Давудун мәзмуру.
141 Аман, Јеһова, Сәни чағырырам,
Нә олар, дадыма тез јетиш,
Сәни чағыранда јалварышымы ешит.
2 Гој Сәнин өнүндә дуам һазырланмыш бухур кими,Ҝөјә ачылмыш әлләрим ахшамын тахыл тәгдимәси кими олсун.
3 Еј Јеһова, дилимә нәзарәтчи,Додагларымын гапысына ҝөзәтчи гој.
4 Гојма гәлбим пислијә мејил етсин,Бәдәмәл адамларын мәнфур ишләринә шәрик олсун,Гојма онларын ләзиз тәамларындан дадым.
5 Салеһ адам мәни вурса, истәдијиндәндир,Мәни тәнбеһ етсә, санки, башыма јағ чәкәр,Буну әсла рәдд етмәрәм.
Башына бәла ҝәлсә дә, дуамда ону хатырларам.
6 Халгын һакимләрини гајалардан ашағы атырлар,Мәни исә халг динләјәҹәк, чүнки сөзләрим хошдур.
7 Јер шумланаркән торпаг сәпәләндији кими,Сүмүкләримиз Мәзарын* ичинә сәпәләнди.
8 Амма мән ҝөзләрими Сәнә дикмишәм, еј Күлли-Ихтијар Јеһова,
Сәнә сығынмышам,
Ҹанымы алма.
9 Мәни бәдәмәл адамларын тәләсиндән,Мәнә гурулмуш тәләнин ағзындан гору.
10 Писләрин һамысы өз торларына дүшәҹәк,Мән исә сағ-саламат кечиб-ҝедәҹәјәм.
