Зәбур 2:1—12
2 Нијә халглар вурнухур,Үммәтләр бош-бош фитнә гурур?
2 Дүнјанын падшаһлары галхыр,Рәһбәрләри бир нәфәр кимиЈеһоваја вә Онун мәсһ етдијинә* гаршы бирләшир.
3 «Онларын буховларыны гопараг,Ипләрини үзәримиздән сыјырыб атаг», — дејирләр.
4 Тахты ҝөјләрдә олан ҝүләҹәк,Јеһова онлара истеһза едәҹәк.
5 О заман онларла гәзәблә данышаҹаг,Һиддәти онлары ләрзәјә салаҹаг,
6 «Мән падшаһымы мүгәддәс дағымда,Сионда әјләшдирмишәм!» — дејәҹәк.
7 Јеһованын фәрманыны бәјан едирәм;О, мәнә деди: «Сән Мәним оғлумсан,Бу ҝүн Мән сәнә ата олдум,
8 Истә Мәндән, халглары мирас кими верим сәнә,Јер үзү башдан-баша сәнин мүлкүн олсун.
9 Онлары дәмир дәјәнәклә гыраҹагсан,Сахсы габ кими чилик-чилик едәҹәксән».
10 Инди, еј падшаһлар, дүшүнүн,Еј јер үзүнүн һакимләри, ағлынызы башыныза јығын,
11 Јеһовадан горхун вә Она хидмәт един,Онун өнүндә титрәјәрәк севинин.
12 Оғула еһтирам ҝөстәрин* ки, Аллаһ гәзәбләнмәсин,Сиз дә ҝетдијиниз јолда мәһв олмајасыныз,Чүнки Онун гәзәби гәфил алышар.
Нә хошбәхтдир Она пәнаһ ҝәтирәнләр!
