Лука 17:1—37
17 Сонра Иса шаҝирдләринә деди: «Иман јолунда мүтләг манеәләр олаҹаг. Амма вај сәбәбкарын һалына!
2 Бу кичикләрдән бирини бүдрәтмәкдәнсә онун үчүн даһа јахшы оларды ки, бојнуна дәјирман дашы асыб ону дәнизә атсынлар.+
3 Еһтијатлы олун. Кимсә* ҝүнаһ ишләсә, ону мәзәммәт ет,+ төвбә етсә, бағышла.+
4 Һәтта бир ҝүндә сәнә гаршы једди дәфә ҝүнаһ ишләсә вә һәр дәфә јанына ҝәлиб: “Төвбә едирәм”, — десә, ону бағышламалысан».+
5 Һәвариләр Ағаја дедиләр: «Иманымызы артыр».+
6 Аға исә деди: «Әҝәр сиздә бир хардал тохуму бојда иман олсајды, бу хартут ағаҹына: “Көкүндән гоп, дәниздә бит”, — дејәрдиниз, ағаҹ да сизә итаәт едәрди.+
7 Туталым нөкәриниз вар. О, јер шумламагдан вә ја сүрүнү отармагдан гајыданда һансыныз она: “Тез сүфрәјә кеч, әјләш”, — дејәр?
8 Мәҝәр: “Шам јемәјими һазырла, өнлүјүнү тах, мән јејиб гуртаранадәк мәнә гуллуг ет, өзүн сонра јејәрсән”, — демәз?
9 Тапшырығыны јеринә јетирдијинә ҝөрә мәҝәр ағасы нөкәрә миннәтдар олаҹаг?
10 Сиз дә сизә тапшырылмыш ишләри ҝөрүб гуртаранда дејин: “Биз һеч нәјә јарамајан нөкәрләрик. Биз садәҹә өһдәмизә дүшән иши ҝөрдүк”».+
11 Јерусәлимә ҝедәркән Иса Сәмәријјә илә Ҹәлиләнин арасындан кечирди.
12 Бир кәндә ҝирәндә ону он нәфәр ҹүзамлы киши ҝөрдү. Онлар узагда дуруб+
13 гышгырдылар: «Иса, Мүәллим, бизә рәһм ет!»
14 Иса онлары ҝөрәндә деди: «Ҝедин өзүнүзү каһинләрә ҝөстәрин».+ Бу адамлар јолда икән ҹүзамдан тәмизләндиләр.+
15 Онлардан бири сағалдығыны ҝөрүб Аллаһы уҹадан мәдһ едә-едә ҝери гајытды.
16 О, үзүгојлу Исанын ајагларына јыхылыб она тәшәккүр етди. Бу адам сәмәријјәли+ иди.
17 О заман Иса деди: «Мәҝәр он нәфәр тәмизләнмәди? Бәс галан доггуз нәфәр һаны?
18 Башга халгдан олан бу адамдан савајы Аллаһы мәдһ етмәк үчүн ҝери гајыдан олмады?»
19 Сонра һәмин адама деди: «Дур ҝет, иманын сәни сағалтды».+
20 Фәрисиләр ондан Аллаһын Падшаһлығынын нә вахт ҝәләҹәјини сорушанда+ Иса белә ҹаваб верди: «Аллаһын Падшаһлығы ачыг-ашкар шәкилдә ҝәлмәјәҹәк.
21 Онун барәсиндә “бахын, бурададыр” ја “орададыр” демәјәҹәкләр. Чүнки Аллаһын Падшаһлығы араныздадыр».+
22 Сонра шаҝирдләринә деди: «Елә бир вахт ҝәләҹәк ки, инсан Оғлунун ҝүнләриндән бирини ҝөрмәји чох арзулајаҹагсыныз, амма ҝөрмәјәҹәксиниз.
23 Сизә “бах, орададыр!”, јахуд “бах, бурададыр!” дејәҹәкләр. Ҝетмәјин, онларын далынҹа дүшмәјин.+
24 Чүнки шимшәк чаханда ҝөјүн бир уҹундан о бири уҹуна гәдәр неҹә парлајырса, инсан Оғлу+ да зүһур едәҹәји ҝүн белә олаҹаг.+
25 Анҹаг әввәлҹә о, чохлу әзаблара гатлашмалы, бу нәсил тәрәфиндән рәдд олунмалыдыр.+
26 Нуһун вахтында неҹә идисә,+ инсан Оғлунун вахтында да елә олаҹаг:+
27 Нуһ ҝәмијә ҝирән ҝүнә гәдәр+ инсанлар јејир-ичир, евләнир, әрә ҝедирдиләр. Сонра дашгын ҝәлиб онларын һамысыны тәләф етди.+
28 Лутун вахтында да белә иди:+ инсанлар јејир-ичир, алыр-сатыр, әкир, тикирдиләр.
29 Амма Лут Сәдумдан чыхдығы ҝүн ҝөјдән атәш вә күкүрд јағыб һамыны мәһв етди.+
30 Инсан Оғлунун зүһур едәҹәји ҝүндә дә белә олаҹаг.+
31 О ҝүн ким дамда оларса, әшјаларынын далынҹа евә дүшмәсин, тарлада олан да ҝери гајытмасын.
32 Лутун арвадыны һеч вахт јадыныздан чыхармајын.+
33 Ким һәјатыны горумаға чалышырса, ону итирәҹәк, амма һәјатыны итирән ону горујаҹаг.+
34 Буну билин: һәмин ҝеҹә ики нәфәр бир јатагда олаҹаг. Бири ҝөтүрүләҹәк, о бириси галаҹаг.+
35 Бир дәјирманда ики гадын дән үјүдәҹәк. Бири ҝөтүрүләҹәк, о бириси галаҹаг».
36 *——
37 Шаҝирдләри ондан сорушду: «Аға, һара?» О ҹаваб верди: «Ҹәсәд һарададырса, гарталлар да ора јығышаҹаг».+
