Лука 20:1—47

  • «Бунлары нә һагла едирсән?» (1—8)

  • Гатил бағбанлар мәсәли (9—19)

  • Аллаһ вә падшаһ (20—26)

  • Дирилмә барәдә суал (27—40)

  • Мәсиһ Давудун оғлудур? (41—44)

  • «Өзүнүзү мирзәләрдән ҝөзләјин» (45—47)

20  Бир ҝүн Иса мәбәддә вәз едир вә мүждәни тәблиғ едирди. Бөјүк каһинләр вә мирзәләр ағсаггалларла бирликдә онун јанына ҝәлиб  сорушдулар: «Де ҝөрәк бунлары нә һагла едирсән? Сәнә ким ихтијар вериб?»+  Иса деди: «Мән дә сизә бир суал верәҹәјәм: дејин ҝөрүм  Јәһјаја вәфтиз етмәк ихтијарыны Аллаһ вермишди, јохса инсанлар?»  Онлар өз араларында ҝөтүр-гој едиб белә гәнаәтә ҝәлдиләр: «Әҝәр десәк ки, “Аллаһ вермишди”, о гајыдыб дејәҹәк: “Бәс нијә она инанмадыныз?”  Әҝәр десәк ки, “инсанлар вермишди”, онда ҹамаат бизи даша басар, чүнки һамы Јәһјанын пејғәмбәр олдуғуна инаныр».+  Онлар белә дедиләр: «Билмирик ким вермишди».  Иса онлара деди: «Мән дә бунлары нә ихтијарла етдијими сизә демәјәҹәјәм».  Сонра Иса ҹамаата белә бир мәсәл чәкди: «Бир адам үзүм бағы салды+ вә бағы бағбанлара иҹарәјә вериб узун мүддәтә башга өлкәјә јолланды.+ 10  Мәһсул јығымы мөвсүмүндә өз нөкәрини бағбанларын јанына ҝөндәрди ки, бағын барындан она версинләр. Бағбанлар исә нөкәри дөјүб әлибош ҝери гајтардылар.+ 11  Бағын саһиби јенидән бир нөкәр ҝөндәрди. Бағбанлар ону да дөјүб тәһгир етдиләр вә әлибош гајтардылар. 12  О, үчүнҹү дәфә нөкәр ҝөндәрди. Бағбанлар ону да шил-күт едиб чөлә атдылар. 13  Онда бағын саһиби белә деди: “Нә едим? Ҝәлсәнә севимли оғлуму ҝөндәрим.+ Јәгин она һөрмәтлә јанашарлар”. 14  Лакин бағбанлар оғулу ҝөрәндә бир-биринә дедиләр: “Бу, варисдир. Ҝәлин ону өлдүрәк ки, мирас бизим олсун”. 15  Бағбанлар оғулу бағдан чөлә атыб өлдүрдүләр.+ Ҝөрәсән, бағын саһиби онлара нә едәҹәк? 16  О ҝәлиб бу бағбанлары өлдүрәҹәк, үзүм бағыны исә башгаларына верәҹәк». Буну ешидәндә онлар дедиләр: «Ираг олсун!» 17  Иса онлара бахыб деди: «Бәс онда “бәнналарын рәдд етдикләри даш күнҹүн әсас дашы олду” сөзләринин мәнасы нәдир?+ 18  Онун үстүнә јыхылан һәр кәс тикә-парча олаҹаг.+ Бу даш кимин үстүнә дүшсә, ону тәләф едәҹәк». 19  Мирзәләр вә бөјүк каһинләр Исанын бу мәсәли онлара аид етдијини баша дүшүб ону дәрһал тутмаг истәдиләр, амма ҹамаатдан горхдулар.+ 20  Ону јахшыҹа мүшаһидә етдикдән сонра хәлвәтҹә муздла бир нечә адам тутдулар вә онун јанына ҝөндәрдиләр. Бу адамлар өзләрини салеһ ҝөстәриб ону сөздә тутмалы идиләр.+ Мирзәләр вә бөјүк каһинләр Исаны һөкумәтә вә валијә тәслим етмәк истәјирдиләр. 21  Һәмин адамлар ҝәлиб Исаја дедиләр: «Устад, биз билирик ки, сән һәмишә дүз данышырсан, доғру тәлим верирсән. Сәндә тәрәфкешлик јохдур, Аллаһын јолуну һәгигәтә мүвафиг өјрәдирсән. 22  Неҹә билирсән, падшаһа* ҹан верҝиси өдәмәк дүзҝүндүр, ја јох?» 23  Иса онларын кәләјини дәрһал анлајыб деди: 24  «Мәнә бир динар* ҝөстәрин. Бу динарын үзәриндә кимин сурәти вә титулу һәкк олунуб?» Онлар ҹаваб вердиләр: «Падшаһын». 25  Иса онлара деди: «Белә исә, падшаһа мәхсус шејләри падшаһа,+ Аллаһа мәхсус шејләри Аллаһа верин».+ 26  Онлар халгын гаршысында Исаны сөздә тута билмәдиләр вә онун ҹавабына мат галыб сусдулар. 27  Дирилмәјә инанмајан саддукиләрдән бир нечәси+ онун јанына ҝәлиб сорушду:+ 28  «Устад, Муса бизә белә јазыб: “Бир киши өвладсыз өләрсә, гардашы онун дул галмыш арвадыны алмалы вә онун нәслини давам етдирмәлидир”.+ 29  Једди гардаш вар иди: бөјүк гардаш евләнди, амма өвладсыз өлдү. 30  Икинҹиси дә о гадынла евләнди вә сонра өлдү, 31  үчүнҹүсү дә елә. Беләликлә, гардашларын једдиси дә онунла евләндиләр, амма өзләриндән сонра өвлад гојмајыб өлдүләр. 32  Ахырда о гадын да өлдү. 33  Ҝөрәсән, дириләндән сонра һәмин гадын бу гардашлардан һансынын арвады олаҹаг? Ахы једдиси дә ону алмышды». 34  Иса онлара деди: «Бу дөврүн өвладлары евләнирләр, әрә ҝедирләр, 35  лакин ҝәләҹәк дөврдә јашамаға вә өлүләрдән дирилмәјә лајиг ҝөрүләнләр нә евләнәҹәк, нә дә әрә ҝедәҹәкләр.+ 36  Онлар артыг өлмәјәҹәкләр, чүнки мәләк кими олаҹаг вә дирилдикләри үчүн Аллаһын өвладлары олаҹаглар. 37  О ки галды өлүләрин дирилмәсинә, буну һәтта Муса кол һаггындакы әһвалатында Јеһованы “Ибраһимин Аллаһы, Исһагын Аллаһы вә Јагубун Аллаһы” адландырмагла ҝөстәриб.+ 38  О, өлүләрин јох, дириләрин Аллаһыдыр, чүнки Онун үчүн онларын һамысы сағдыр».+ 39  Мирзәләрдән бир нечәси деди: «Устад, јахшы дедин». 40  Онлар артыг бир сөз белә сорушмаға ҹүрәт етмирдиләр. 41  Иса онлардан сорушду: «Неҹә олур ки, Мәсиһи Давудун оғлу адландырырлар?+ 42  Ахы Давуд өзү Зәбур китабында белә дејир: “Јеһова Ағама деди: 43  “Дүшмәнләрини кәтил кими ајағынын алтына гојанадәк сағымда отур”.+ 44  Давуд ону “Аға” адландырырса, о, Давудун оғлу неҹә ола биләр?» 45  Ҹамаат она гулаг асаркән о, шаҝирдләринә деди: 46  «Өзүнүзү мирзәләрдән ҝөзләјин. Онлар узун әбаларда ҝәзмәји, базар мејданларында ҹамаатдан салам алмағы, синагогларда габаг ҹәрҝәләрдә, зијафәтләрдә јухары башда отурмағы севирләр.+ 47  Онлар дул гадынларын евләрини талајыр, өзләрини мөмин ҝөстәрмәк үчүн узун-узады дуа едирләр. Онлара даһа ағыр һөкм кәсиләҹәк».

Һашијәләр

Һәрфән: Сезара.