Лука 7:1—50
7 Иса ону динләјәнләрә сөзүнү дејиб гуртарды вә Кәфәрнаһума ҝәлди.
2 Бир јүзбашынын севимли нөкәри ағыр хәстәләнмишди, өлүм ајағында иди.+
3 Јүзбашы Иса һаггында ешидәндә јәһуди ағсаггалларындан бир нечәсини онун јанына ҝөндәрди вә хаһиш етди ки, ҝәлиб онун нөкәрини сағалтсын.
4 Онлар Исанын јанына ҝәлиб јалвар-јахар етмәјә башладылар. Онлар дедиләр: «О, белә јахшылыға лајиг адамдыр,
5 чүнки халгымызы севир. Синагогу да бизим үчүн о тикиб».
6 Иса бу адамларла ҝетди. Амма евә јахынлашанда јүзбашынын ҝөндәрдији достлары онунла растлашыб дедиләр: «Аға, зәһмәт чәкмә. Мән лајиг дејиләм ки, сән мәним евимә ҝирәсән.+
7 Буна ҝөрә дә сәнин јанына ҝәлмәјә өзүмү лајиг билмәдим. Сән бирҹә кәлмә сөз де, нөкәрим сағалсын.
8 Елә мән өзүм дә гуллуг адамыјам, мәним дә табелијимдә әсҝәрләр вар. Биринә “ҝет” дејирәм, ҝедир, о бирисинә “ҝәл” дејирәм, ҝәлир, нөкәрә “филан шеји елә” дејирәм, еләјир».
9 Иса бу сөзләри ешидәндә о адама валеһ олду. О чөнүб ардынҹа ҝәлән ҹамаата деди: «Инанын, мән һәтта Исраилдә дә белә ҝүҹлү имана раст ҝәлмәмишәм».+
10 Јүзбашынын ҝөндәрдији адамлар евә гајытдыгда ҝөрдүләр ки, нөкәр сапсағламдыр.+
11 Бу һадисәдән бир гәдәр сонра Иса Наин шәһәринә ҝетди. Ону шаҝирдләри вә хејли адам мүшајиәт едирди.
12 Иса шәһәрин дарвазасына јахынлашанда ҝөрдү ки, орадан бир ҹәназә чыхарырлар. Мәрһум анасынын јеҝанә оғлу иди.+ Гадын һәм дә дул иди. Гадынын јанында шәһәр ҹамаатындан чохлу адам вар иди.
13 Ананы ҝөрәндә Ағанын она јазығы ҝәлди+ вә деди: «Ағлама».+
14 О јахынлашыб мафәјә тохунду. Мафәни апаранлар ајаг сахладылар. Иса деди: «Еј ҹаван, сәнинләјәм, ајаға галх!»+
15 Өлән оғлан галхыб отурду вә данышмаға башлады. Иса ону анасына верди.+
16 Һамынын ҹанына ваһимә дүшдү. Онлар Аллаһы мәдһ етмәјә вә: «Арамызда бөјүк бир пејғәмбәр зүһур едиб»,+ «Аллаһ өз халгына нәзәр салыб»,+ — демәјә башладылар.
17 Исанын сорағы бүтүн Јәһудијјәјә вә әтраф бөлҝәләрә јајылды.
18 Јәһјанын шаҝирдләри бүтүн бу һадисәләри она данышдылар.+
19 Онда Јәһја ики шаҝирдини чағырыб онлары «ҝәлишини ҝөзләдијимиз Мәсиһ сәнсән,+ јохса башгасыны ҝөзләјәк?» суалы илә Ағанын јанына ҝөндәрди.
20 Шаҝирдләр Исанын јанына ҝәлиб дедиләр: «Вәфтизчи Јәһја бизи сәнин јанына ҝөндәрди ки, сорушаг: “Ҝәлишини ҝөзләдијимиз Мәсиһ сәнсән, јохса башгасыны ҝөзләјәк?”»
21 Һәмин вахт Иса бир чох адамы нахошлугдан,+ ағыр хәстәликләрдән сағалдыр, инсанларын ичиндән ҹинләри говур, корларын ҝөзләрини ачырды.
22 Иса шаҝирдләрә деди: «Ҝедин, ҝөрүб-ешитдикләринизи Јәһјаја чатдырын: корларын ҝөзләри ачылыр,+ топаллар ҝәзир, ҹүзамлылар тәмизләнир, карлар ешидир,+ өлүләр дирилир, јохсуллара мүждә билдирилир.+
23 Мәнимлә бағлы шүбһәләрә гапылмајан нә хошбәхтдир».+
24 Јәһјанын шаҝирдләри чыхыб ҝетдикдән сонра Иса ҹамаата Јәһја һаггында бунлары сөјләди: «Чөллүјә нә ҝөрмәјә ҝетмишдиниз? Күләјин әсдирдији гамышы?+
25 Онда ора нә ҝөрмәјә ҝетмишдиниз? Зәриф либас ҝејмиш адамы?+ Бәс билмирсиниз ки, јарашыглы либас ҝејәнләр, дәбдәбәли һәјат сүрәнләр падшаһ сарајларында олурлар?
26 Јахшы, бәс ора нә ҝөрмәјә ҝетмишдиниз? Пејғәмбәр? Бәли, буну билин ки, бу адам пејғәмбәрдән дә үстүндүр.+
27 “Сәнин габағынҹа Өз елчими ҝөндәрирәм, о, гаршында ҝедиб сәнин јолуну һазырлајаҹаг” сөзләри онун һаггында јазылмышдыр.+
28 Сизә дејирәм: бәшәр өвладлары арасында Јәһјадан бөјүјү јохдур, амма Аллаһын Падшаһлығында ән кичији ондан бөјүкдүр».+
29 (Ҹамаат вә верҝијығанлар буну ешидәндә Аллаһын адил олдуғуну тәсдиг етдиләр, чүнки Јәһја онлары вәфтиз етмишди.+
30 Анҹаг фәрисиләр вә гануншүнаслар Аллаһын онлара олан өјүдүнү рәдд етдикләриндән+ онун тәрәфиндән вәфтиз едилмәмишдиләр.)
31 «Бу нәслин адамларыны кимлә мүгајисә едим? Онлар кимә бәнзәјир?+
32 Бу адамлар базар мејданында отуруб бир-бириләринә: “Биз сизин үчүн түтәк чалдыг, амма сиз ојнамадыныз, биз ағы дедик, амма сиз ағламадыныз”, — дејән ушаглара бәнзәјирләр.
33 Сиз дә онлар кими. Вәфтизчи Јәһја ҝәлиб чөрәк јемир, шәраб ичмир,+ дејирсиниз ки: “Онда ҹин вар”.
34 Инсан Оғлу ҝәлиб јејир дә, ичир дә, сиз исә дејирсиниз: “Будур һа, гарынгулу вә шәраб дүшкүнү, верҝијығанларын вә ҝүнаһлыларын досту!”+
35 Нә олурса олсун, һикмәт әмәлләри* сајәсиндә һаглы чыхыр».+
36 Бир фәриси Исаны наһара дәвәт едирди. Иса онун евинә ҝәлиб сүфрәјә әјләшди.
37 Шәһәрдә ҝүнаһкар кими танынан бир гадын биләндә ки, Иса фәрисинин евиндә наһар едир, бир габ* әтирли јағ ҝөтүрүб ора ҝәлди.+
38 Гадын Исанын архасында, ајаглары јанында дуруб ағлајыр, ҝөз јашлары илә онун ајагларыны исладыб сачы илә силирди. О, Исанын ајагларыны нәвазишлә өпүр вә ајагларынын үстүнә әтирли јағ төкүрдү.
39 Исаны евинә дәвәт етмиш фәриси буну ҝөрәндә үрәјиндә деди: «Бу адам пејғәмбәр олсајды, она тохунан гадынын нә јолун јолчусу олдуғуну, ҝүнаһкар олдуғуну биләрди».+
40 Иса она деди: «Шимон, сәнә сөзүм вар». О деди: «Бујур, Устад!»
41 «Бир сәләмчијә ики нәфәр пул борҹлу иди. Биринин борҹу беш јүз динар*, о бирисининки исә әлли динар иди.
42 Борҹу гајтармаға һеч бир шејләри олмадығындан сәләмчи алиҹәнаблыгла онлары бағышлады. Инди неҹә билирсән, онлардан ким о кишини даһа чох севәҹәк?»
43 Шимон ҹаваб верди: «Белә дүшүнүрәм ки, борҹу даһа чох олан». Иса тәсдиг етди: «Дүз дедин».
44 Сонра үзүнү гадына тәрәф чевириб Шимона деди: «Бу гадыны ҝөрүрсән? Сәнин евинә ҝәлдим, ајагларымы јумаға мәнә су вермәдин. Амма бу гадын ајагларымы ҝөз јашлары илә јујуб, сачы илә силди.
45 Сән мәни өпмәдин, амма бу гадын, мән ҝәләндән бәри ајагларымы нәвазишлә өпүр.
46 Сән башыма јағ сүртмәдин, бу гадын исә ајагларыма әтирли јағ сүртдү.
47 Сәнә дејирәм, онун ҝүнаһлары чох олса да, бағышланды.+ Бу сәбәбдән бөјүк мәһәббәт ҝөстәрир. Аз бағышланан исә аз севир».
48 Сонра Иса гадына деди: «Ҝүнаһларын бағышланды».+
49 Буну ешидәндә онунла сүфрә архасында оланлар дедиләр: «Бу кимдир ки, ҝүнаһлары да бағышлајыр?!»+
50 Амма Иса гадына деди: «Иманын сәни хилас етди.+ Саламат ҝет».
