Марк 2:1—28
2 Бир нечә ҝүндән сонра Иса јенә дә Кәфәрнаһума ҝәлди. Хәбәр јајылды ки, о, евдәдир.+
2 Ораја о гәдәр адам топлашды ки, һәтта гапынын ағзында да јер галмады. Иса онлара Аллаһын сөзүнү данышмаға башлады.+
3 Һәмин вахт дөрд киши ифлиҹ олмуш бир адамы ораја ҝәтирди.+
4 Лакин басабас олдуғундан ону Исанын јанына кечирә билмәдиләр. Буна ҝөрә дә дүз Исанын олдуғу јерин үстүндән дамы сөкүб дешик ачдылар вә хәстәни хәрәкдәҹә ашағы салладылар.
5 Онларын иманыны ҝөрән+ Иса хәстәјә деди: «Бала, ҝүнаһларын бағышланды».+
6 Орада бир нечә мирзә отурмушду. Онлар үрәкләриндә дедиләр:+
7 «Бу адам нә дејир? О күфр данышыр. Мәҝәр Аллаһдан башга кимсә ҝүнаһлары бағышлаја биләр?»+
8 Иса онларын фикирләрини дәрһал анлајыб деди: «Нијә үрәјиниздә белә фикирләширсиниз?+
9 Ифлиҹ олмуш бу адама “ҝүнаһларын бағышланды” демәк асандыр, јохса “ајаға галх, хәрәјини дә ҝөтүр, ҝет”?
10 Анҹаг сиз инсан Оғлунун+ јердә ҝүнаһлары бағышламаға сәлаһијјәти олдуғуну биләсиниз дејә...»+ Ифлиҹ олмуш адама деди:
11 «Дур, хәрәјини ҝөтүр, евинә ҝет».
12 О ајаға галхды, дәрһал хәрәјини ҝөтүрдү вә һамынын ҝөзү гаршысында чыхыб ҝетди. Ҹамаат һејрәт ичиндә Аллаһы мәдһ едәрәк деди: «Биз һәлә белә шеј ҝөрмәмишик».+
13 Иса јенә дә дәниз гырағына ҝәлди. Халг онун јанына ахышырды вә Иса онлара Аллаһын сөзүнү өјрәтмәјә башлады.
14 Сонра о, верҝи идарәсинин јанындан кечәндә орада отурмуш Алфај оғлу Лавини ҝөрдү вә она деди: «Ардымҹа ҝәл». Лави дуруб онун ардынҹа ҝетди.+
15 Даһа сонра Иса өз шаҝирдләри илә бирликдә онун евинә ҝедиб сүфрәјә әјләшди. Бир чох верҝијыған вә ҝүнаһлы да ҝәлиб онларла сүфрә архасына әјләшди. Онларын арасында Исанын ардынҹа ҝедән чох адам вар иди.+
16 Анҹаг фәрисиләрдән олан мирзәләр онун ҝүнаһлылар вә верҝијығанларла бир јердә чөрәк једијини ҝөрәндә Исанын шаҝирдләринә дедиләр: «Бу нәдир? О, верҝијығанлар вә ҝүнаһлыларла чөрәк кәсир?»
17 Иса буну ешидәндә онлара деди: «Һәкимә сағлам адамлар јох, хәстәләр мөһтаҹдыр. Мән салеһләри јох, ҝүнаһлы адамлары чағырмаға ҝәлмишәм».+
18 Јәһјанын шаҝирдләри вә фәрисиләр оруҹ тутурдулар. Онлар ҝәлиб Исадан сорушдулар: «Нәјә ҝөрә Јәһјанын да, фәрисиләрин дә шаҝирдләри оруҹ тутур, сәнин шаҝирдләрин исә тутмур?»+
19 Иса онлара ҹаваб верди: «Бәј+ достлары илә оланда һеч достлар оруҹ тутар? Нә гәдәр ки бәј достларынын јанындадыр, достлар оруҹ тутмазлар.
20 Лакин ҝүн ҝәләҹәк, бәји араларындан ҝөтүрәҹәкләр,+ бах онда онлар оруҹ тутаҹаглар.
21 Һеч кәс көһнә палтара тәзә парчадан* јамаг тикмәз. Белә етсә, тәзә јамаг јығылар, јыртылмыш јер даһа да корланар.+
22 Һәмчинин һеч кәс тәзә шәрабы көһнә тулуглара төкмәз. Белә етсә, шәраб тулуглары јыртар, шәраб да, тулуглар да зај олар. Буна ҝөрә дә тәзә шәрабы тәзә тулуглара төкәрләр».
23 Бир шәнбә ҝүнү Иса зәмиләрин арасы илә ҝедирди. Онун шаҝирдләри ҝедә-ҝедә сүнбүл дәрирдиләр.+
24 Онда фәрисиләр Исаја дедиләр: «Бура бах! Онлар нәјә ҝөрә шәнбә ҝүнү гадаған олунмуш иши ҝөрүрләр?»
25 Иса ҹаваб верди: «Мәҝәр һеч вахт охумамысыныз, әрзағы гуртаранда, өзү вә јолдашлары аҹанда Давуд нә етмишди?+
26 Бөјүк каһин Әбјатар+ һаггындакы әһвалатдан билмирсиниз ки, Давуд Аллаһын евинә ҝириб тәгдим чөрәкләрини* једи, үстәлик, јолдашларына да верди? Һалбуки гануна ҝөрә бу чөрәкләри каһинләрдән башга һеч кәс јејә билмәзди».+
27 Иса әлавә етди: «Инсан шәнбә үчүн јаранмајыб, шәнбә инсан үчүн јараныб.+
28 Одур ки, инсан Оғлу шәнбәнин дә ағасыдыр».+
