Әстәр 7:1—10
7 Шаһла Һәман+ мәликә Әстәрин зијафәтинә ҝәлдиләр.
2 Шаһ икинҹи ҝүн дә шәраб мәҹлисиндә Әстәрә деди: «Мәликә Әстәр, хаһишин нәдир? Де, сәнә вериләҹәк! Нәдир диләјин? Һәтта сәлтәнәтимин јарысыны истәсән, сәнә вериләҹәк!»+
3 Мәликә Әстәр ҹаваб верди: «Еј шаһ! Әҝәр мән шаһын илтифатыны газанмышамса вә шаһа хошдурса, хаһишим будур ки, шаһ мәнә һәјат бәхш етсин, диләјим будур ки, халгыма+ гыјмасын.
4 Чүнки биз, мән вә халгым гырғына, өлүмә, мәһвә сатылмышыг.+ Әҝәр көләлијә сатылсајдыг, сусардым. Бу фәлакәтә јол верилсә, шаһ зијан чәкәҹәк».
5 Онда шаһ Аһашверош мәликә Әстәрә деди: «Буна ким ҹүрәт едиб?! Кимдир о адам? Һаны о?»
6 Әстәр деди: «Һәмин адам, һәмин јағы дүшмән, бу залым Һәмандыр!»
Шаһла мәликәнин вәһми Һәманын ҹанына дүшдү.
7 Шаһ һирслә шәраб сүфрәсиндән галхыб сарај бағчасына чыхды. Һәман исә шаһын ону ҹәзасыз гојмајаҹағыны ҝөрәндә дуруб мәликә Әстәрдән аман диләди.
8 Шаһ сарај бағчасындан шәраб сүфрәси ачылмыш отаға гајыданда ҝөрдү ки, Һәман Әстәрин тахтына дөшәниб. Шаһ гышгырды: «Бу, һәлә бир мәликәни зорлајаҹаг, өзү дә мәним өз евимдә?!» Сөз шаһын ағзындан чыхар-чыхмаз Һәманын үзүнү өртдүләр.
9 Шаһ мәмуру Һәрбун+ деди: «Һәман, һәм дә шаһы хилас етмиш хәбәри ҝәтирән Мәрдәһај+ үчүн әлли гулаҹ һүндүрлүјүндә дирәк һазырлајыб.+ Дирәк Һәманын евиндәдир». Шаһ бујурду: «О дирәкдән онун өзүнү асын!»
10 Беләҹә, Һәманы Мәрдәһај үчүн һазырладығы дирәкдән асдылар вә шаһын һирси јатды.
