Әјјуб 4:1—21
4 Онда тәһмани Әлифәз+ сөзә башлады:
2 «Кимсә сәнә бир сөз демәк истәсә, һөвсәлән даралмаз ки?
Ахы ким суса биләр?
3 Дүздүр, сән чохларына нәсиһәт верәрдин,Ҝүҹсүз голлара ҝүҹ верәрдин.
4 Кимсә бүдрәјәндә сөзүнлә галдырардын,Тагәтсиз дизләрә гүввәт верәрдин.
5 Фәгәт инди өзүн бу һала дүшәндә таб ҝәтирмирсән,Бәла сәнә тохунанда өзүнү итирирсән.
6 Мәҝәр Аллаһ хофу сәнә ҝүвәнҹ вермир?
Мәҝәр тәмиз һәјатын+ сәнә үмид вермир?
7 Бир хатырла: һансы тәгсирсиз инсан мәһв олуб?
Һарада ҝөрүнүб ки, әмәлисалеһ һәлак олсун?
8 Мән ҝөрмүшәм ки, фитнә-фәсад әкәнләр,Бәдбәхтлик тохуму сәпәнләр әкдијини бичир.
9 Онлар Аллаһын нәфәси илә јох олур,Гәзәбинин ани шиддәти илә мәһв олур.
10 Аслан нәрә чәкир, ҝәнҹ аслан нәрилдәјир,Амма ҝүҹлү асланын да диши гырылыр.
11 Ов тапмајанда шир өлүр,Балалары пәрән-пәрән дүшүр.
12 Мәнә ҝизлинҹә бир сөз чатды,Гулағыма бир пычылты ҝәлди.
13 Инсанлар дәрин јухуда оларкән,Ҝеҹә рөјаларында нараһат дүшүнҹәләр ичиндә икән
14 Ҹаныма јаман титрәмә дүшдү,Сүмүкләримә ваһимә һопду.
15 Гаршымдан бир руһ кечди,Түкләрим биз-биз олду.
16 О дајанды,Амма симасыны ајырд едә билмәдим.
Ҝөзүмүн өнүндә бир сурәт вар иди.Сүкунәт иди. Сонра сәс ешитдим:
17 “Фани инсан Аллаһдан адил ола биләрми?
Инсан Јарадандан пак ола биләрми?”
18 Аллаһ гуллугчуларына етибар етмирсә,Өз мәләкләриндә* сәһв тутурса,
19 Ҝөр палчыг евләрдә јашајанларда,Бүнөврәси торпаг оланларда,+Ҝүвә кими тез әзиләнләрдә неҹә гүсур тапаҹаг!
20 Онлар сәһәрлә ахшам арасында мәһв олуб ҝедирләр,Әбәдилик јох олурлар, һеч ким дә веҹинә алмыр.
21 Мәҝәр онлар ипләри бошалмыш чадыра бәнзәмир?
Онлар һикмәтсиз өлүрләр.
Һашијәләр
^ Јахуд елчиләриндә.
