1 Ишмуил 20:1—42
-
Јонатанын Давуда сәдагәти (1—42)
20 Давуд Рамадакы Најатдан гачды вә Јонатанын јанына ҝәлиб деди: «Мән нә етмишәм?+ Тәгсирим нәдир? Атана гаршы нә ҝүнаһ етмишәм ки, гәсдимә дуруб?»
2 Јонатан она деди: «Ола билмәз!+ Сән өлмәјәҹәксән. Истәр хырда иш олсун, истәрсә дә бөјүк, атам мәнә демәмиш һеч нә етмир. Буну нә үчүн мәндән ҝизләтсин? Белә шеј ола билмәз!»
3 Давуд анд ичиб деди: «Атан билир ки, сән мәним хәтрими чох истәјирсән,+ она ҝөрә дә дејир: “Гој Јонатанын бу ишдән хәбәри олмасын, јохса кәдәрләнәр”. Јеһоваја анд олсун, сәнин ҹанын үчүн, мәнимлә өлүм арасында ҹәми бир аддым вар».+
4 Јонатан Давуда деди: «Нә истәсән, сәнин үчүн едәҹәјәм».
5 Давуд деди: «Сабаһ тәзә ај мәрасимидир.+ Мән дә падшаһла бир сүфрәдә отурмалыјам. Изин вер ҝедим, бириси ҝүн ахшама гәдәр чөлдә ҝизләним.
6 Әҝәр атан мәни сорушса, дејәрсән, Давуд јалварыб мәндән иҹазә истәди ки, өз шәһәринә, Бејтләһмә+ ҝедиб аиләси илә бирликдә иллик гурбан ҝәтирсин.+
7 Әҝәр о: “Лап јахшы”, — десә, демәли, хата-бала бу гулундан узагдыр. Амма гәзәбләнсә, бил ки, онун мәнә гаршы пис нијјәти вар.
8 Гулуна лүтф ҝөстәр,+ чүнки Јеһованын өнүндә гулунла әһд-пејман бағламысан.+ Амма тәгсирим варса,+ онда мәни өзүн өлдүр. Гојма атанын әлинә дүшүм».
9 Јонатан Давуда деди: «Буну ағлына белә, ҝәтирмә! Билсәм ки, атамын сәнә гаршы пис нијјәти вар, сәнә демәрәм?»+
10 Давуд Јонатандан сорушду: «Атан сәнә сәрт ҹаваб версә, мән неҹә биләҹәјәм?»
11 Јонатан: «Ҝәл, чөлә чыхаг», — деди. Онлар бирликдә чөлә чыхдылар.
12 Јонатан Давуда деди: «Гој Исраилин Аллаһы Јеһова арамызда шаһид олсун ки, сабаһ бу вахт, ја да бириси ҝүн атамын фикрини өјрәнәҹәјәм. Әҝәр сәнә мүнасибәти јахшы олса, адам ҝөндәриб сәнә хәбәр чатдыраҹағам.
13 Јох әҝәр сәнә гаршы нијјәтинин пис олдуғуну ҝөрүб, сәни бундан һали етмәсәм, сәни сағ-саламат бурахмасам, гој онда Јеһова мәни ҹәзаландырсын. Гој Јеһова атама јар олдуғу кими,+ сәнә дә јар олсун.+
14 Амма сән дә һәм сағлығымда, һәм дә өләндән сонра мәнә Јеһованын мәһәббәтини ҝөстәр.+
15 Һеч вахт, һәтта Јеһова сәнин дүшмәнләринин көкүнү јер үзүндән кәсәндә дә евимдән лүтфүнү әскик етмә».+
16 Беләҹә, Јонатан Давуд еви илә әһд бағлајыб деди: «Јеһова Давудун дүшмәнләри илә һагг-һесаб чәкәҹәк».
17 Јонатан Давуду ону чох истәдијинә тәкрарән анд ичдирди. Чүнки о, она ҹаны гәдәр әзиз иди.+
18 Јонатан она деди: «Сабаһ тәзә ај мәрасимидир,+ јерин бош олдуғу үчүн сәни ахтараҹаглар.
19 Бириси ҝүн исә јохлуғун даһа чох ҝөрүнәҹәк. Онда әввәл ҝизләндијин јерә ҝәлиб бу дашын јанында дурарсан.
20 Мән һәдәфә атырмыш кими, дашын бир тәрәфинә үч ох атаҹағам.
21 Нөкәри ҝөндәриб “ҝет, оху ҝәтир” дејәҹәјәм. Әҝәр нөкәрә: “Бах, охлар сәнин бу тәрәфиндәдир, онлары ҝөтүр”, — десәм, гајыдыб ҝәлә биләрсән. Анд олсун Јеһоваја, демәли, һеч бир тәһлүкә јохдур, һәр шеј гајдасындадыр.
22 Амма нөкәрә: “Охлар, сәндән ирәлидәдир”, — десәм, онда ҝет, Јеһова сәни бурахыр.
23 Пејманымыза ҝәлдикдә исә,+ гој Јеһова һәмишәлик арамызда шаһид олсун».+
24 Давуд чөлдә ҝизләнди. Тәзә ај мәрасими башланды. Падшаһ сүфрә архасында отурду.+
25 О, һәмишәки јериндә, диварын јанында отурмушду. Јонатан Талутун гаршысында, Абнур+ исә јанында әјләшмишди. Давудун јери бош иди.
26 Талут һәмин ҝүн һеч нә демәди. О, үрәјиндә дејирди: «Ҝөрүнүр, нәсә олуб, јәгин Давуд мурдардыр.+ Еләдир ки вар, напакдыр».
27 Тәзә ај мәрасиминин ертәси ҝүнү, икинҹи ҝүн дә Давудун јери бош галды. Онда Талут оғлу Јонатандан сорушду: «Нә үчүн Јәссәнин оғлу+ нә дүнән, нә дә бу ҝүн сүфрә архасында јохдур?»
28 Јонатан Талута ҹаваб верди: «Давуд Бејтләһмә ҝетмәк үчүн јалварыб мәндән изин истәди.+
29 Мәнә деди: “Хаһиш едирәм, иҹазә вер, гој ҝедим, аиләмизин шәһәрдә гурбаны вар. Гардашым мәни чағырыб. Әҝәр ҝөзүндә лүтф тапмышамса, бурах ҝедим гардашларымы ҝөрүм”. Буна ҝөрә дә о, падшаһын сүфрәсинә ҝәлә билмәјиб».
30 Онда Талут Јонатана бәрк гәзәбләнди вә деди: «Сән, еј анасы үсјанкар оғул, елә билирсән, Јәссәнин оғлунун тәрәфини тутмағындан хәбәрим јохдур? Һәм өзүнү биабыр едирсән, һәм дә ананын башыны јерә сохурсан.
31 Нә гәдәр ки Јәссәнин оғлу јер үзүндә јашајыр, нә сән, нә дә сәлтәнәтин дурмајаҹаг.+ Тез бир адам ҝөндәр ону јаныма ҝәтирсин. О өлмәлидир».+
32 Јонатан атасы Талута деди: «Ахы нә үчүн өлмәлидир?+ О нә едиб ки?»
33 Бу заман Талут низәни Јонатана туллајыб ону вурмаг истәди.+ Јонатан анлады ки, атасынын Давуду өлдүрмәк фикри гәтидир.+
34 Јонатан һирслә сычрајыб сүфрәдән галхды. Тәзә ај мәрасиминин икинҹи ҝүнү о, бир тикә дә олсун чөрәк јемәди. Һәм Давуда ҝөрә, һәм дә атасынын ону алчалтдығына ҝөрә ганы гаралмышды.+
35 Сәһәр Јонатан Давудла ҝөрүшмәк үчүн чөлә ҝетди, ҹаван нөкәри дә онунла иди.+
36 О, нөкәринә деди: «Гач, ох атаҹағам, тап ҝәтир». Нөкәр гачды. Јонатан оху ондан ирәли атды.
37 Нөкәр охун дүшдүјү јерә ҝәлиб чатанда Јонатан нөкәри һајлады: «Ох сәндән ирәлидәдир».
38 Сонра нөкәрә: «Тәләс, ҹәлд ол! Дајанма!» — деди. Јонатанын нөкәри охлары ҝөтүрүб ағасынын јанына гајытды.
39 Нөкәр һеч нә баша дүшмәди. Бунун нә демәк олдуғуну јалныз Давудла Јонатан билирди.
40 Јонатан јараг-јасағыны нөкәринә вериб тапшырды: «Бунлары шәһәрә апар».
41 Нөкәр ҝедәндән сонра Давуд ҹәнуб тәрәфдән, јахынлыгдакы јердән галхды. О диз чөкүб үч дәфә тәзим етди. Сонра онлар өпүшүб ағлашдылар, анҹаг Давуд лап чох ағлады.
42 Јонатан Давуда деди: «Сағ-саламат ҝет. Биз икимиз дә Јеһованын адына анд ичиб+ демишик: “Гој Јеһова сәнинлә мәним, сәнин нәслинлә мәним нәслим арасында һәмишә шаһид олсун”».+
Давуд дуруб ҝетди, Јонатан исә шәһәрә гајытды.
