«Ҝөјдә бир тахт дуруб. Тахтда бир нәфәр әјләшмишди. Онун ҝөркәми јәшәм дашына вә сард дашына бәнзәјирди. Тахт зүмрүдә бәнзәр ҝөј гуршағы илә дөврәләнмишди» (Вәһј 4:2, 3).

«Онун әтрафында јағышлы ҝүндә булудлар арасындан чыхан ҝөј гуршағына охшар парылты вар иди. Әтрафындакы парылты белә ҝөрүнүрдү. О, санки, Јеһованын ҹалалы иди» (Һизгијал 1:27, 28).

Мөһтәшәм тахт, ҝөзгамашдыран даш-гашлар, ҝөј гуршағы. Бүтүн бунлар инсанлара танышдыр. Бу вәһјләрдә бу ҹүр тәсвирләрин истифадә олунмасы бизә Күлли-Ихтијар Аллаһ олан Јеһованын әзәмәтини тәсәввүрүмүздә ҹанландырмаға көмәк едир. Һәмчинин Јеһова Аллаһын дәрҝаһынын нә гәдәр һејрәтамиз, ҹалаллы, еһтишамлы олдуғундан хәбәр верир, орада һармонијанын һөкм сүрдүјүнү ҝөстәрир.

Аллаһын дәрҝаһынын бу ҹүр тәсвири бир мәзмурчунун сөзү илә үст-үстә дүшүр. О демишди: «Јеһова бөјүкдүр, һәдсиз тәрифә лајигдир, бүтүн аллаһлардан зәһмлидир. Ахы халгларын аллаһлары һечдир, Јеһова исә ҝөјләрин јараданыдыр. Әзәмәт вә ҹалал һүзурунда, гүдрәт вә ҝөзәллик мүгәддәс мәканындадыр» (Зәбур 96:4—6).

Күлли-Ихтијар Аллаһ биз инсанлары Она дуа етмәјә чағырыр вә әмин едир ки, һәр биримизин дуасыны динләјир (Зәбур 65:2). Аллаһымыз бизи о гәдәр севир ки, Мүгәддәс Китабда Онун һагда: «Аллаһ мәһәббәтдир», — дејә јазылыб (1 Јәһја 4:8).

«Мүгәддәс руһла долмуш Стефан исә ҝөјә бахды, Аллаһын ҹалалыны вә Онун сағында дуран Исаны ҝөрүб деди: “Будур, мән ҝөјүн ачылдығыны вә инсан Оғлунун Аллаһын сағында дурдуғуну ҝөрүрәм”» (Һәвариләрин ишләри 7:55, 56).

Бу сөзләри Стефан јәһуди дин хадимләринә демишди. О, бу вәһји алмаздан бир мүддәт әввәл онлар Исаны едам етмишдиләр. Бу вәһј сүбут едир ки, Иса Мәсиһ дирилдилиб вә Аллаһын дәрҝаһындадыр. Бу һагда Мүгәддәс Китабда белә јазылыб: «Аллаһ  бу ҝүҹү илә Мәсиһи дирилтди вә ону ҝөјләрдә, Өз сағында отуртду, ону јалныз бу дөврдә дејил, ҝәләҹәкдә дә һәр ҹүр һөкумәтдән, һакимијјәтдән, гүдрәтдән, игтидардан вә аддан үстүн етди» (Ефеслиләрә 1:20, 21).

Иса пејғәмбәрин јүксәк мөвгејини тәсвир едән бу сөзләр ҝөстәрир ки, о, бәшәријјәтин гејдинә галыр. Јер үзүндә јашајаркән о, хәстәләри сағалтмыш вә өлән инсанлары дирилтмишди. Онун бәшәријјәт үчүн ҹаныны гурбан вермәси Аллаһа вә инсанлара олан дәрин мәһәббәтинин тәҹәссүмүдүр (Ефеслиләрә 2:4, 5). Иса Мәсиһ тезликлә јер үзүндә һакимијјәт сүрәҹәк вә итаәткар инсанлара бөјүк немәтләр бәхш едәҹәк.

«Мән [Дәнјал пејғәмбәр] дуруб бахырдым вә ҝөрдүм ки, тахтлар гојулду, Әзәлдән Вар Олан [Јеһова] әјләшди... Минләрлә минләр Она хидмәт едир, он минләрлә он минләр һүзурунда дурурду» (Дәнјал 7:9, 10).

Диггәт јетирин ки, Дәнјал бу ҝөрүнтүдә ҝөјләрдә бир јох, минләрлә мәләк ҝөрмүшдү. Тәсәввүр етмәк олар, бу, неҹә мөһтәшәм мәнзәрә иди. Мәләкләр ҝөзәҝөрүнмәз варлыглардыр, онлар чох ҝүҹлү вә һикмәтлидирләр. Онларын бәзиләри сераф вә кәрруб адланыр. Мүгәддәс Китабда «мәләк» сөзүнә 250 дәфәдән чох раст ҝәлинир.

Бәзиләри дүшүнүр ки, мәләкләр өлән инсанларын руһларыдыр. Анҹаг бу, белә дејил. Аллаһ онлары һәлә инсаны јаратмаздан әввәл јаратмышды. Мүгәддәс Китабда дејилир ки, Аллаһ јер үзүнү јараданда мәләкләр буну мүшаһидә едир, алгыш охујурдулар (Әјјуб 38:4—7).

Аллаһын һүзурунда хидмәт едән мәләкләр мүхтәлиф ишләр ҝөрүрләр. Мәсәлән, онлар һал-һазырда јер үзүндә ән ваҹиб иш олан Аллаһын Падшаһлығы һагда хош хәбәрин јајылмасында иштирак едирләр (Мәтта 24:14). Онларын ҝөрдүјү бу иш һагда һәвари Јәһја јазмышды: «Ҝөјүн үзү илә учан башга бир мәләк ҝөрдүм. Бу мәләкдә јер үзүнүн сакинләринә — һәр халга, тајфаја, дилә вә үммәтә ҹар чәкмәк үчүн әбәди мүждә варды» (Вәһј 14:6). Кечмишдә мәләкләр инсанлара ҝөрүнүб онларла данышсалар да, бу ҝүн бу баш вермир. Бунунла белә, мәләкләр хош хәбәри тәблиғ едән  инсанлара көмәк едирләр ки, Аллаһа инанан инсанлары ахтарыб тапсынлар.

«Сонра ҝөјдә мүһарибә олду. Микајыл [Иса Мәсиһ] өз мәләкләри илә әждаһаја гаршы вә әждаһа да өз мәләкләри илә онлара гаршы вурушду, лакин үстәләјә билмәди. Артыг онлар үчүн ҝөјдә јер галмады. Беләликлә, Иблис вә Шејтан адланан бөјүк әждаһа, бүтүн дүнјаны алдадан гәдим илан јерә атылды, мәләкләри дә онунла бирликдә атылды» (Вәһј 12:7—9).

Бир вахтлар ҝөјләрдә сүлһ позулмушду. Бәшәр тарихинин башланғыҹында мәләкләрдән бири аллаһлыг иддиасына дүшәрәк Јеһова Аллаһа гаршы чыхмышды. Буна ҝөрә о, «дүшмән» мәнасыны верән «Шејтан» адыны газанмышды. Сонрадан бәзи мәләкләр дә Шејтанын үсјанына гошулуб ҹин олдулар. Олдугҹа пис олан бу мәләкләр бөјүк нифрәтлә Аллаһын әлејһинә ҝедирләр вә инсанларын чохуну Аллаһын јолундан дөндәрирләр.

Шејтан вә онун ҹинләри пис вә гәддардырлар. Онлар бәшәријјәтин дүшмәни вә бу дүнјада баш верән әзаб-әзијјәтләрин сәбәбкарыдырлар. Мәсәлән, Шејтан Әјјуб пејғәмбәрин сүрүләрини вә хидмәтчиләрини өлдүрмүшдү. Бундан әлавә, о, туфан ҝөндәриб пејғәмбәрин 10 өвладынын јығышдығы еви башларына учурараг һәјатларына сон гојмушду. Шејтан бунунла кифајәтләнмәди: Әјјуб пејғәмбәри «тәпәдән-дырнағаҹан ағрыјан чибанларла вурду» (Әјјуб 1:7—19; 2:7).

Јеһова Аллаһ тезликлә Шејтаны мәһв едәҹәк. Ҝөјдән јер үзүнә атыландан бәри, о өзү дә јахшы билир ки, мәһв олаҹағы вахта аз галыб (Вәһј 12:12). Шејтанын китабы чохдан бағланыб. Буну билмәк әлбәттә ки, севиндириҹидир.

«Сән [Иса Мәсиһ] өлдүрүлдүн вә һәр тајфаја, һәр дилә, халга вә үммәтә мәнсуб олан инсанлары өз ганынла Аллаһ үчүн сатын алдын, онлары Аллаһымыза мәхсус падшаһ вә каһин етдин. Онлар јер үзәриндә падшаһлыг едәҹәкләр» (Вәһј 5:9, 10).

Аллаһ Иса пејғәмбәри дирилдиб Өз дәрҝаһына галдырдығы кими, бәзи инсанлары да өләндән сонра дирилдиб ҝөјә галдыраҹаг. Иса пејғәмбәр өз давамчыларына демишди: «Мән сизин үчүн јер һазырламаға ҝедирәм. Мән... гајыдыб сизи евә, өз јаныма апараҹағам ки, сиз дә мән олан јердә оласыныз» (Јәһја 14:2, 3).

 Бу инсанларын өләндән сонра ҝөјә галдырылмасынын сәбәби вар. Онлар Иса Мәсиһлә бирҝә Аллаһын Падшаһлығында һакимијјәт сүрәҹәкләр. Бу Падшаһлыг Јери идарә едәҹәк вә орада јашајанлара бол немәтләр бәхш едәҹәк. Иса Мәсиһ Јер үзүндә јашајанда шаҝирдләринә мәһз бу Падшаһлыг һаггында дуа етмәји өјрәтмишди: «Ҝөјләрдә олан Атамыз, гој адын мүгәддәс тутулсун. Гој Падшаһлығын ҝәлсин. Гој Сәнин ирадән ҝөјдә олдуғу кими, јердә дә јеринә јетсин» (Мәтта 6:9, 10).

Иса Мәсиһин давамчысы һәвари Јәһја она назил олан вәһји белә тәсвир етмишди: «Тахтдан ҝәлән ҝур сәс ешитдим: “Будур, Аллаһын чадыры инсанларладыр... О, онларын ҝөзләриндән бүтүн јашлары силәҹәк. Артыг өлүм олмајаҹаг. Нә дәрд, нә фәрјад, нә дә ағры олмајаҹаг, чүнки әввәлки шејләр кечиб ҝетди”» (Вәһј 21:3, 4).

Аллаһын Падшаһлығы Шејтанын һакимијјәтинә сон гојанда вә Јер үзүнү Ҹәннәтә чевирәндә бу вәһјдәки сөзләр һәјата кечәҹәк. Бәшәријјәтә әзаб вә кәдәр ҝәтирән шејләр артыг олмајаҹаг. Инсанлар даһа өлмәјәҹәк.

Бәс бу ҝүнә кими өлән, лакин ҝөјдә јашамаг үчүн дирилдилмәјән милјардларла инсанын агибәти неҹә олаҹаг? Аллаһ ҝәләҹәкдә онлары да дирилдәҹәк. Онлар Ҹәннәтә чевриләҹәк јер үзүндә әбәди јашајаҹаглар (Лука 23:43).