БИЗ гәдимдә јашамыш пејғәмбәрләрлә мүәјјән мәнада ејни иши ҝөрүрүк. «Јени Дүнја Тәрҹүмәси»нин «Лүғәт» бөлмәсиндә «пејғәмбәр» сөзү белә изаһ олунур: «Аллаһын ирадәсини әјан едән васитәчи. Пејғәмбәрләр Аллаһын адындан данышыр, ҝәләҹәк һадисәләр барәдә хәбәр верир, Јеһова Аллаһын нәсиһәтләрини, әмр вә һөкмләрини чатдырырды». Биз ҝәләҹәк һадисәләр барәдә хәбәр вермәсәк дә, Аллаһын адындан данышыр, Онун Кәламында јазылан хәбәри бәјан едирик (Мәт. 24:14).

Инсанлара Аллаһымыз Јеһова һагда данышмаг, Онун бәшәријјәт үчүн нијјәтини өјрәтмәк бөјүк шәрәфдир. Биз бу ишдә «ҝөјүн үзү» илә учан мәләклә бирҝә чалышырыг (Вәһј 14:6). Анҹаг үзләшдијимиз чәтинликләр уҹбатындан бу ишин неҹә бир шәрәфли иш олдуғуну унуда биләрик. Мәсәлән, бәзән јорғунлуг, руһ дүшкүнлүјү бизә үстүн ҝәлә биләр, өзүмүзү дәјәрсиз һисс едә биләрик. Гәдимдә јашајан садиг пејғәмбәрләр дә бу кими шејләрлә үзләшмишдиләр, лакин тәслим олмамышдылар. Јеһова да онлара өһдәләринә дүшән иши ҝөрмәјә көмәк етмишди. Ҝәлин бәзиләринин нүмунәсинә бахаг вә ҝөрәк онлардан неҹә өрнәк ала биләрик.

Һәрдән ҝүндәлик ишләрдән елә јорулуруг ки, хидмәтә ҝетмәјә һејимиз олмур. Дүздүр, истираһәт етмәк лазымдыр. Һәтта Иса вә һәвариләри дә динҹәлирди (Марк 6:31). Анҹаг ҝәлин Бабилә әсир апарылан Һизгијалын нүмунәсинә бахаг. О, Јерусәлимдән сүрҝүн едилән исраиллиләрин арасында пејғәмбәрлик едирди. Бир дәфә Аллаһ Һизгијала бујурду ки, кәрпиҹ ҝөтүрүб үстүндә Јерусәлим шәһәрини чәксин. Сонра 390 ҝүн сол бөјрү үстдә, 40 ҝүн исә сағ бөјрү үстдә узаныб, кәрпиҹин үстүндә чәкдији шәһәри мүһасирәјә алсын. Јеһова Һизгијала деди: «Мән сәни кәндирлә бағлајаҹағам ки, мүһасирә ҝүнләри битмәјинҹә бир бөјрүн үстүндән о биринә чеврилә билмәјәсән» (Һизг. 4:1—8). Һизгијал бунунла сүрҝүндә  олан исраиллиләрин диггәтини ҹәлб етмәли иди. О, бир илдән чох белә чәтин тапшырығы јеринә јетирди. Јәгин ки, о, чох јорулурду. Бәс пејғәмбәр нәјин сајәсиндә бу иши јеринә јетирә билди?

Һизгијал нәјә ҝөрә пејғәмбәр кими ҝөндәрилдијини баша дүшүрдү. Аллаһ ону ҝөндәрәндә демишди: «Онлар [исраиллиләр] исә, истәјирләр гулаг ассынлар, истәјирләр асмасынлар,.. амма бир шеји дәгиг биләҹәкләр — араларында пејғәмбәр олуб» (Һизг. 2:5). Һизгијал Аллаһын бу тапшырығы она нәјә ҝөрә вердијини унутмурду. Буна ҝөрә дә јорулмадан Јерусәлимин мүһасирәсини әјани шәкилдә тәсвир етди. Һәм дә онун һәгиги пејғәмбәр олдуғу сүбута јетирилди. Она вә онунла сүрҝүндә олан исраиллиләрә хәбәр чатды: «Шәһәр дармадағын олду!» Бәли, исраиллиләр анладылар ки, араларында пејғәмбәр олуб (Һизг. 33:21, 33).

Бу ҝүн биз инсанлары Шејтанын дүнјасынын дағылаҹағындан хәбәрдар едирик. Јорғун олсаг да, ҝүҹүмүзү топлајыб Аллаһын Кәламыны тәблиғ едирик, тәкрар-тәкрар инсанларын јанына ҝедирик, онлара Мүгәддәс Китабы өјрәдирик. Ахырзаман һаггындакы пејғәмбәрликләр јеринә јетдикҹә, биз Аллаһын ирадәсини әјан едән васитәчи олдуғумуза ҝөрә севинирик.

Биз Аллаһын руһундан ҝүҹ алыб јорғунлуға үстүн ҝәлирик. Лакин бәзән елә олур ки, инсанларын чатдырдығымыз хәбәрә мүнасибәтини ҝөрүб руһдан дүшүрүк. Белә олан һалда јахшы олар ки, Әрәмја пејғәмбәри јадымыза салаг. Аллаһын хәбәрини исраиллиләрә бәјан етдији үчүн ону лаға гојуб әлә салыр, тәһгир едирдиләр. Иш о јерә чатмышды ки, пејғәмбәр бир дәфә демишди: «Бир дә Онун адыны чәкмәјәҹәјәм, Онун адындан данышмајаҹағам». Әрәмја да бизим кими ади инсан иди. Буна бахмајараг, о, тәслим олмады, Аллаһын хәбәрини халга чатдырмаға давам етди. Бәс нәјин сајәсиндә буну едә билди? Буну онун сонракы сөзләриндән ҝөрмәк олар: «Амма Онун сөзү сүмүкләримдә һәбс едилән, үрәјимдә аловланан атәш олду, ону сахламагдан јорулдум. Дөзүмүм галмады» (Әрм. 20:7—9).

Биз дә инсанларын чатдырдығымыз хәбәрә ҝөстәрдији мүнасибәтә ҝөрә руһдан дүшәндә ҝәлин һәмин хәбәр барәдә дүшүнәк. Белә етсәк, руһ дүшкүнлүјүнә галиб ҝәлә биләрик, чүнки һәмин хәбәр сүмүкләримиздә һәбс едилән атәшә чевриләҹәк. Мүгәддәс Китабы һәр ҝүн охумагла исә бу атәши сөнмәјә гојмајаҹағыг.

Бәзән елә олур ки, мәсиһи она тапшырылан иши неҹә јеринә јетирәҹәјини, јахуд бу тапшырығын нәјә ҝөрә она верилдијини баша дүшмүр. Белә олан һалда чашгынлыг ичиндә галыр, һәјәҹан кечирир. Јәгин Һушә пејғәмбәр дә ејни һиссләри кечирмишди. Јеһова она әмр етмишди: «Ҝет өзүнә бир арвад ал. О, зинакар олаҹаг вә сәнә биҹ өвладлар доғаҹаг» (Һушә 1:2). Тәсәввүр един ки, сиз аилә гурмаға һазырлашырсыныз, анҹаг Аллаһ дејир ки, нишанлыныз зинакар олаҹаг. Белә олан һалда, һансы һиссләри кечирәрдиниз? Һушә Аллаһын бу тапшырығына бојун әјди. О, Ҝүмәр адлы гадынла евләнди. Гадынын бир оғлу дүнјаја ҝәлди. Сонра онун бир гызы вә даһа бир оғлу олду. Ҝөрүнүр, ахырынҹы ики өвлад биҹ доғулмушду. Јеһова Һушәјә демишди ки, онун ҝәләҹәк арвады «ојнашларынын далынҹа гачаҹаг». Фикир верин, ојнашынын да јох, ојнашларынын. Сонра исә бу гадын јенидән Һушәнин јанына гајытмаг истәјәҹәк. Һушәнин јериндә олсајдыныз, ону гәбул едәрдиниз? Јеһова Һушәјә мәһз белә етмәји бујурду. Пејғәмбәр нәинки арвадыны гәбул етди, һәтта баһа гијмәт өдәјиб ону сатын алды (Һушә 2:7; 3:1—5).

Бәлкә дә Һушә фикирләширди ки, «ахы бу тапшырығы јеринә јетирмәјин нә фајдасы олаҹаг?» Буна бахмајараг, о, бу сәһнәни сәдагәтлә өз һәјатында јашады. Бунун сајәсиндә, биз баша дүшә билирик ки, Исраилин хәјанәти Күлли-Ихтијарын үрәјинә неҹә јара вурурду. Һәмчинин Һушәнин јеринә јетирдији тапшырыг бир реаллығы да тәсвир едирди: исраиллиләрин бәзиләри Аллаһа гајытды.

Аллаһ бу ҝүн һеч кимә зинакар гадынла евләнмәји тапшырмыр. Бунунла белә, Һушәнин тәрәддүд етмәдән бу ҹүр тапшырығы јеринә јетирмәсиндән чох шеј өјрәнә биләрик. Әввәла, һәтта чәтин ҝәлсә дә, Падшаһлыг һагда мүждәни «инсанлар гаршысында, ев-ев»  тәблиғ етмәјә һазыр олмалыјыг (Һәв. 20:20). Ола билсин, тәблиғ ишинин бәзи нөвләри сизин үчүн асан дејил. Амма руһдан дүшмәјин. Фикир верин: тез-тез елә һаллар олур ки, инсанлар Мүгәддәс Китабы һәвәслә өјрәнсәләр дә, һеч вахт ев-ев тәблиғ етмәјәҹәкләрини дејирләр. Анҹаг сонралар онларын чоху бир вахтлар гејри-мүмкүн һесаб етдикләри шеји етмәјә башлајырлар. Сиз дә чәтин һесаб етдијиниз хидмәт нөвүндә мүвәффәгијјәт газана биләрсиниз.

Һушәнин чәтин тапшырығы гәбул етмәсиндән башга бир шеј дә өјрәнирик. Һушә она хәјанәт едәҹәк гадынла евләнмәмәк үчүн мин бир бәһанә тапа биләрди. О, өзү бу һадисәни гәләмә алмасајды, һеч кимин онун белә тапшырыг алдығындан хәбәри олмазды. Биздә дә елә ола биләр ки, кимәсә Јеһова һаггында данышмаг үчүн фүрсәт јарансын вә һеч кимин бундан хәбәри олмасын. Бирләшмиш Штатларда орта мәктәбдә охујан Анна илә мәһз белә бир һадисә баш вермишди. Мүәллим тапшырмышды ки, шаҝирдләр мөһкәм инандыглары бир мөвзуда инша јазсынлар вә синфи дә буна инандырмаға чалышсынлар. Анна шаһидлик вермәк үчүн јаранан бу фүрсәтдән истифадә етмәјә дә биләрди. Анҹаг о, фикирләшди ки, бу фүрсәти онун үчүн Аллаһ јарадыб. О, баша дүшүрдү ки, синиф һансы мүнасибәти ҝөстәрә биләр. Буна ҝөрә дә Јеһоваја дуа еләди вә үрәји шаһидлик вермәк истәји илә алышыб јанды. О, «Тәкамүл вә фактлар» мөвзусунда инша јазды.

Анна иншаны синфә тәгдим едәндә тәкамүлүн гаты тәрәфдары кими танынан бир гыз она суаллар јағдырмаға башлады. Анна мүвәффәгијјәтлә өз мөвгејини мүдафиә етди. Бу, мүәллимә чох бөјүк тәсир бағышлады. О, Аннаны ән санбаллы инша јаздығына ҝөрә мүкафатландырды. О вахтдан Анна тәкамүлә инанан һәмин гызла јарадылыш барәдә чохлу сөһбәтләр едиб. Јеһованын бу «тапшырығыны» гәбул етмәси сајәсиндә Анна дејир: «Мән инди мүждәни горхмадан, әминликлә тәблиғ едирәм».

Дүздүр, биз сөзүн там мәнасында пејғәмбәр дејилик. Лакин Һизгијал, Әрәмја вә Һушә пејғәмбәр кими, фәдакар олсаг, Јеһованын бизим үчүн олан ирадәсини мүвәффәгијјәтлә јеринә јетирәҹәјик. Анҹаг башга пејғәмбәрләрдән дә чох шеј өјрәнә биләрик. Ҝәлин аиләви ибадәт, јахуд шәхси мүталиә заманы о бири пејғәмбәрләр һагда да охујаг вә дүшүнәк, ҝөрәк онлара нәдә бәнзәјә биләрик.