Бу сөзләри она аиләви досту демишди. Сәкинә атасыны чох истәјирди. Һәмин адам буну тәсәлли мәгсәдилә десә дә, әслиндә, Сәкинәнин јарасына дуз сәпмишди. «Онун өлүмү һеч дә мәсләһәтли дејилди», — дејә о елә һеј тәкрарлајырды. Илләр сонра Сәкинә бу бәдбәхт һадисәни бир китабда гәләмә алмышды. Ҝөрүнүр, о, һәлә дә өзүнә ҝәлмәмишди.

Сәкинәнин һадисәсиндән ҝөрүндүјү кими, итки илә барышмаг үчүн вахт лазымдыр. Хүсусән дә, өлән инсан бизә јахын олубса. Мүгәддәс Китабда өлүм һаглы олараг «ахырынҹы дүшмән» адланыр (1 Коринфлиләрә 15:26). Өлүм чох вахт ҝөзләмәдијимиз ан һәјатымыза дахил олуб әзизимизи әлимиздән алыр. Һеч биримиз онун вурдуғу зәрбәдән сығорталанмамышыг. Буна ҝөрә дә өлүмлә, онун фәсадлары илә үзләшәндә нәји неҹә едәҹәјимизи билмирик.

Јәгин өзүнүзә нөвбәти суаллары вермисиниз: Јахыныны итирән инсанын өзүнә ҝәлмәси үчүн нә гәдәр вахт лазымдыр? Иткијә неҹә дөзмәк олар? Јаслы инсана неҹә тәсәлли вермәк олар? Өлән әзизләримизи бир дә нә вахтса ҝөрәҹәјик?