Икијашлы ушағынызын тутмасы тутанда башлајыр чығыр-бағыр салмаға, ајағыны јерә чырпмаға вә өзүнү ора-бура вурмаға. Бу ан сиз: «Ҝөрәсән, ушағым нормалдыр? Бәлкә, тәгсир мәндәдир? Нә вахтса дүзәләҹәк?» — дејә нараһат олурсунуз.

Ушағыныздакы бу вәрдиши тәрҝитмәк сизин әлиниздәдир. Амма әввәлҹә бунун сәбәбләрини билмәлисиниз.

Балаҹа ушаглар өз һиссләрини там идарә етмәји баҹармырлар. Елә бунун өзү бәс едир ки, ушаг вахташыры олараг өзүндән чыхыб зар-зар ағласын. Анҹаг бу, јеҝанә сәбәб дејил.

Тәхминән ики јашында олан ушагда баш верән дәјишиклији дә нәзәрә алмаг лазымдыр. Дүнјаја ҝөз ачдығы андан валидејнләр көрпә балаларынын һәр назы илә ојнајырдылар. Ағлајанда дәрһал јанына гачыр вә: «Нә олуб ҝөрәсән? Бәлкә, балам хәстәдир? Бәлкә, аҹыб? Алтыны дәјишдирмәк лазымдыр?» — дејә нараһат олурдулар. Ушағын раһатлығы үчүн онлар әлләриндән ҝәләни әсирҝәмирдиләр, лазым ҝәләндә ҝеҹә јухуларына һарам гатырдылар. Бу, башга ҹүр ола да билмәзди, ахы көрпә тамамилә ата-анасындан асылы иди.

Анҹаг ики јашына чатанда ушаг фикир верир ки, валидејнләри онун назы илә ҝетдикҹә даһа аз ојнајырлар. Инди вәзијјәт башга ҹүрдүр: артыг валидејнләр онун јох, о, валидејнләринин дедијини етмәлидир. Ики јашында олан бир чох ушаглар бу дәјишиклији сәссиз-сәмирсиз гәбул едә билмирләр, буна ҝөрә башлајырлар әркәсөјүнлүк етмәјә, өзләриндән чыхмаға.

Адәтән, ушаг вахт кечдикҹә валидејнләринин јалныз онун гуллуғунда дуран инсанлар јох, тәрбијәчиләри олдуғу факты илә барышыр. Хошбәхтликдән, о һәмчинин дәрк едир ки, вәзифәси ата-анасынын сөзүнә бахмагдыр (Колослулара 3:20). Амма нә гәдәр ки о вахт ҝәлмәјиб, ушаг һәр дәфә истерика галдырмагла валидејнләринин әсәбләрини тарыма чәкир.

Ушағынызы баша дүшүн. Јаддан чыхармајын ки, гаршыныздакы бөјүк адам дејил, балаҹа ушагдыр. Һиссләрини идарә етмәк баҹарығы формалашмадығы үчүн нә исә онун хошуна ҝәлмәјәндә о, буна һәддән артыг кәскин реаксија ҝөстәрә биләр. Јаранмыш вәзијјәтә онун ҝөзү илә бахмаға чалышын. (Мүгәддәс Китаб принсипи: 1 Коринфлиләрә 13:11.)

Әсәбиләшмәјин. Ушағыныз дурдуғу јердә чығырмаға, тәрслик еләмәјә башлајырса, сизин өзүнүздән чыхмағынызын һеч бир хејри олмајаҹаг. Чалышын ки, мүмкүн гәдәр онун давранышына фикир вермәјәсиниз вә һөвсәләдән чыхмајасыныз. Онун нәјә ҝөрә бу ҹүр даврандығыны билмәк сизә әсәбләринизи ҹиловламаға көмәк едәҹәк. (Мүгәддәс Китаб принсипи: Сүлејманын мәсәлләри 19:11.)

Сөзүнүзүн үстүндә дурун. Әҝәр ушағыныза инадкарлыгла истәдији һәр шеји версәниз, башга вахт истәдији нәјисә вермәјәндә о чығыр-бағыр салаҹаг. Фикриниздә гәти олдуғунузу тәмкинлә она билдирин. (Мүгәддәс Китаб принсипи: Матта 5:37.)

Сәбирли олун. Дүшүнмәјин ки, ушағыныз дәрһал бу хасијјәтиндән әл чәкәҹәк, хүсусилә дә әҝәр сиз онун һај-күј салмагла истәдијинә наил ола биләҹәјини фикирләшмәсинә әсас вермисинизсә. Дүзҝүн вә һәмишә ејни ҹүр даврансаныз, еһтимал ки, хошаҝәлмәз һаллар азалаҹаг. Бир вахтдан сонра исә тамамилә кечиб ҝедәҹәк. Мүгәддәс Китабда дејилир: «Мәһәббәт [сәбирлидир]» (1 Коринфлиләрә 13:4).

Нөвбәти мәсләһәтләри дә тәтбиг етмәјә чалышын.

• Ушағыныз тәрслик едиб ағлајанда ону (әҝәр мүмкүнсә) гуҹағыныза ҝөтүрүн вә инҹитмәдән һәрәкәтләринә сон гојмағы тәләб един, амма үстүнә гышгырмајын. Садәҹә сакитләшмәсини ҝөзләјин. Һәр һалда ушағыныз анлајаҹаг ки, бу ҹүр давранмаг әбәсдир.

• Бу кими һалларда ушағынызы һара салаҹағынызы габагҹадан фикирләшин. Јалныз сакитләшдији тәгдирдә орадан чыха биләҹәјини дејиб, ону орада тәк гојун.

• Әҝәр иҹтимаи јердә ушаг истерика галдырырса, ону башгаларын ҝөзү габағындан узаглашдырын. Ушаг садәҹә «артистлик» етдији үчүн тәслим олуб дедијини етмәјин. Әкс һалда, о, елә дүшүнәҹәк ки, һәр дәфә белә етсә, истәдијини әлдә едә биләр.