«САЛАМ. Неҹәсән?»

Киминләсә ҝөрүшәндә бу кими сөзләри тез-тез истифадә едирик. Бәлкә дә, саламлашанда әл сыхыр вә ја гуҹаглашырыг. Әразијә ҝөрә саламлашма үсуллары фәргләнсә дә, һамысы ејни мәгсәди дашыјыр. Белә ки, салам вермәмәк вә ја саламы алмамаг сојуглуг вә мәдәнијјәтсизлик кими гәбул олуна биләр.

Бунунла белә, һәр кәс саламлашмаға мејилли дејил. Бәзиләри утанҹаглыгдан, диҝәрләри исә өзүнү дәјәрсиз һесаб етдијинә ҝөрә башгалары илә саламлашмыр. Бир башгалары үчүн фәргли иргә, миллијјәтә, јаша, ҹинсә, сосиал мөвгејә саһиб инсанлара салам вермәк чәтиндир. Амма унутмамалыјыг ки, бир саламын белә, бөјүк дәјәри вар.

Бир дүшүнүн: «Саламлашмағын һансы мүсбәт јөнләри вар? Аллаһын Кәламы бизә саламлашмаг әдәби барәдә нә өјрәдир?»

Һәвари Бутрус гејри-јәһуди олан Корнилини мәсиһи јығынҹағына гәбул едән заман демишди: «Аллаһ ајры-сечкилик етмәјән Аллаһдыр» (Һәв. 10:34). Сонралар о, Аллаһ «истәјир ки, һамы төвбәјә ҝәлсин» сөзләрини јазмышды (2 Бут. 3:9). Бу ајәләри охујанда инсанын ағлына һәгигәти јени өјрәнәнләр ҝәлир. Лакин Бутрус мәсиһиләрә дә буна бәнзәр сөзләр демишди: «Һәр ҹүр инсана һөрмәт един, бүтүн гардашлығы севин» (1 Бут. 2:17). Беләдирсә, инсанын һансы иргдән вә ја мәдәнијјәтдән олмасындан асылы олмајараг, һәр кәси саламламағымыз јахшы олмаздымы? Беләҹә, онлара һөрмәт вә мәһәббәтимизи ҝөстәрмиш оларыг.

Һәвари Булус јығынҹағы тәшвиг етмишди: «Мәсиһ сизи гәбул етдији кими, сиз дә бир-биринизи гәбул един» (Ром. 15:7). Булус она «дајаг олан» гардашларын адларыны хүсусилә гејд етмишди. Бу ҝүн исә баҹы-гардашларымызын дајаға даһа чох еһтијаҹы вар! Ахы Шејтан ахырзаманда амансыз һүҹумларыны даһа да артырыб (Кол. 4:11; Вәһј 12:12, 17).

Мүгәддәс Китабдакы нүмунәләр ҝөстәрир ки, салам бәзән инсана хош тәсир бағышламагдан даһа бөјүк мәна кәсб едир.

Аллаһ Оғлунун һәјатыны Мәрјәмин бәтнинә көчүрән заман онун јанына Өз мәләјини ҝөндәрир. Мәләк сөзүнә белә башлајыр: «Салам, еј Аллаһын мүбарәк бәндәси! Јеһова сәнинләдир!» Мәрјәмин бу сөзләрдән бәрк һәјәҹанландығыны ҝөрән мәләк: «Мәрјәм, горхма, сән Аллаһын ҝөзүндә лүтф тапмысан» дејир. Сонра она билдирир ки, о, Аллаһын изни илә Мәсиһи дүнјаја ҝәтирәҹәк. Бу сөзләр Мәрјәмин үрәјинә су сәпир вә о, итаәткарҹасына мәләјә ҹаваб верир: «Мән Јеһованын гулујам! Гој сән дејән кими олсун» (Лука 1:26—38).

Јеһованын елчиси олмаг мәләк үчүн бөјүк шәрәф иди. Бунунла белә, о, гејри-камил инсана хәбәр чатдырмағы өзүнә ар билмәди. О, сөзүнә саламлајараг башлады. Мәләкдән нә өјрәнә биләрик? Биз дә башгаларыны саламламаға вә онлара үрәк-дирәк вермәјә һазыр олмалыјыг. Ҹәми бир-ики кәлмәмизлә башгаларына дајаг ола вә онлары Јеһованын халгынын бир һиссәси олдугларына әмин едә биләрик.

Булусун Кичик Асија вә Авропадакы јығынҹагларда чохлу танышы вар иди. О, јаздығы мәктубларда бир чох инсана салам ҝөндәрмишди. Буна Ромалылара мәктубун 16-ҹы фәслини мисал ҝөстәрмәк олар. Булус мәктубунда Фиби адлы баҹымызын адыны чәкәрәк, «ону Ағамыз наминә мүгәддәсләрә јарашан тәрздә гәбул един, нә көмәјә еһтијаҹы олса, көмәк един»  дејә гардашлары тәшвиг етмишди. Приска вә Аквиласа «онлара тәкҹә мән јох, башга халгларын адамларындан ибарәт бүтүн јығынҹаглар тәшәккүр едирләр» сөзләри илә саламларыны ҝөндәрмишди. Һәмчинин «әзизим Епенетә салам дејин», «Ағамызын јолунда ҹанла-башла чалышан Трифенаны вә Трифосаны саламлајын» сөзләри илә бу ҝүн бизим о гәдәр дә мәлуматымызын олмадығы баҹы-гардашлара саламларыны ҝөндәрмишди. Бәли, һәвари Булус баҹы-гардашлардан саламыны әсирҝәмирди (Ром. 16:1—16).

Тәсәввүр етмәк олар, бу баҹы-гардашлар өзләри һагда белә хош сөзләр ешидәндә нә гәдәр севинмишдиләр. Шүбһәсиз ки, бу, онларын Булуса вә бир-биринә олан мәһәббәтини артырмышды! Бу севҝи долу саламлары ешидән мәсиһи јығынҹағынын диҝәр үзвләри дә руһланмыш вә иманда мөһкәм галмаға даһа да гәтијјәтли олмушдулар. Бәли, кимисә саламлајаркән она хүсуси диггәт ҝөстәрмәк, сәмими тәрифләмәк мүнасибәтләри мөһкәмләндирир вә Јеһова Аллаһын хидмәтчиләри арасында бирлик јарадыр.

Һәвари Булус Путеоли лиманына чатыб Ромаја јахынлашанда баҹы-гардашлар ону гаршыламаға ҝәлмишди. Узагдан онлары ҝөрән Булус Аллаһа шүкүр етмишди вә бу, ону үрәкләндирмишди (Һәв. 28:13—15). Бәзән елә олур ки, кимәсә ҝүлүмсәмәк вә ја садәҹә әл еләмәк имканымыз олур. Һәтта бу да инсана, хүсусилә дә, кәдәрли вә ја дәрдли биринә гол-ганад верә биләр.

Шаҝирд Јагуб јығынҹагдакы бәзи баҹы-гардашлара ҹидди мәсләһәт вермәли иди, чүнки онлар дүнја илә достлуг едәрәк Јеһоваја хәјанәт едирдиләр (Јаг. 4:4). Амма ҝәлин ҝөрәк о, мәктубуна неҹә башлајыр:

«Аллаһын вә Ағамыз Иса Мәсиһин гулу Јагубдан јер үзүнә сәпәләнмиш он ики гәбиләјә мәктуб: Сизә салам олсун!» (Јаг. 1:1). Сөзсүз ки, Јагубун мәктубуна һамынын Аллаһ гаршысында бир олдуғуну вурғулајараг башламасы, мәсиһиләрә онун мәсләһәтини гәбул етмәјә көмәк етмишди. Бәли, саламлашаркән тәвазө ҝөстәрмәк, һәтта ҹидди мәсәләләри мүзакирә етмәк үчүн ҝөзәл башланғыҹдыр.

Саламлашмаг гыса олса белә, сәмими олмалы вә мәһәббәтдән ирәли ҝәлмәлидир. Һәтта онун нәзәрә чарпмадығыны дүшүнсәк дә (Мәт. 22:39). Ирландијада бир баҹы ҝөрүшүн башламасына бир нечә дәгигә галмыш ибадәт евинә чатыр. О, тез-тәләсик ичәри ҝирәндә бир гардаш она тәрәф чеврилиб ҝүлүмсәјәрәк дејир: «Хош ҝәлмисән. Сәни ҝөрмәјә шадам». Баҹы сәссизҹә кечиб јериндә әјләшир.

Бир нечә һәфтә сонра баҹы һәмин гардаша јахынлашыб хејли вахтдыр аиләсиндә вәзијјәтин ҝәрҝин олдуғуну билдирәрәк дејир: «Һәмин ҝүн о гәдәр мәјус идим ки, јығынҹаға да ҝәлмәјәҹәкдим. Ҝөрүшдә дејиләнләрин чоху јадымда галмады. Амма сәнин саламын јадымдадыр. Һәгигәтән хош олду. Чох сағ ол».

Гардаш вердији ади саламын баҹыја бу гәдәр тәсирли олдуғундан хәбәрсиз иди. О дејир: «Баҹы дејәндә ки, ики кәлмә сөзүм ону нә гәдәр руһландырыб, һәмин вахт она салам вердијимә ҝөрә чох севиндим. Буну ешитмәк мәним үчүн дә хош олду».

Сүлејман пејғәмбәр јазмышды: «Чөрәјини суја бурах, ҝүнләр кечәр, ону јенидән тапарсан» (Ваиз 11:1). Инсанлардан, әләлхүсус, диндашларымыздан саламымызы әсирҝәмәсәк, һәм өзүмүздә, һәм дә онларда ҝөзәл кејфијјәтләр јетишдирәҹәјик. Одур ки, ҝәлин һеч заман бир саламын нә гәдәр дәјәрли олдуғуну унутмајаг!