ИМАН гејри-ади гүввәјә маликдир. Мәсәлән, Шејтан бизи руһани ҹәһәтдән өлдүрмәк истәсә дә, иман сајәсиндә онун «бүтүн аловлу охларыны сөндүрә» билирик (Ефес. 6:16). Иман дағ бојда проблемләри ашмаға көмәк едир. Иса Мәсиһ шаҝирдләринә демишди: «Иманыныз хардал тохуму бојда олса, бу даға: “Бурадан о тәрәфә чәкил”, — дејәҹәксиниз, о да чәкиләҹәк» (Мәт. 17:20). Нәзәрә алсаг ки, иман бизи руһани ҹәһәтдән мөһкәмләндирмәјә гадирдир, нөвбәти суалларын үзәриндә дүшүнмәк фајдалы оларды: «Иман нәдир? Үрәјин вәзијјәти имана неҹә тәсир едир? Иманы неҹә мөһкәмләндирмәк олар? Кимә иман етмәлијик?» (Ром. 4:3).

Иман садәҹә Аллаһын Кәламында јазыланлара инанмаг дејил. Чүнки Аллаһын варлығына «ҹинләр дә инаныр вә горхуларындан тир-тир әсирләр» (Јаг. 2:19). Бәс онда иман нәдир?

Мүгәддәс Китабда иманын ики јөнүндән бәһс олунур. Биринҹиси, «иман үмид едилән шејләрин мүтләг јеринә јетәҹәјинә әминликдир» (Ибр. 11:1а). Иманыныз варса, демәли, Јеһованын дедикләринин һәгигәт олдуғуна вә јеринә јетәҹәјинә гәтијјән шүбһә етмирсиниз. Мисал үчүн, Јеһова исраиллиләрә демишди: «Әҝәр ҝүндүз, ҝеҹә өз вахтында олмасын дејә, ҝүндүзлә, ҝеҹә илә бағлы әһдими поза билсәниз, јалныз онда гулум Давудла бағладығым әһд позула биләр» (Әрм. 33:20, 21). Сиз нә вахтса ҝүнәшин доғуб батмајаҹағына, беләҹә, ҝүндүзлә ҝеҹәнин олмајаҹағына ҝөрә нараһат олмусунуз? Әҝәр сиз Јер күрәсинин өз оху вә ҝүнәш әтрафында дөвр етмәсини тәнзимләјән физики ганунлара шүбһә етмирсинизсә, бу ганунлары гојан Јараданын Өз вәдләрини јеринә јетирмәјә гадир олдуғуна нијә шүбһә едәсиниз ки?! (Әшј. 55:10, 11; Мәт. 5:18).

Икинҹиси, иман «ҝөзлә ҝөрүнмәјән ҝерчәкликләрин сүбутуну ачыг-ашкар ҝөрмәкдир» (Ибр. 11:1б). Ҝөзлә ҝөрүнмәјән шејләрин варлығына даир һансы нүмунәни чәкмәк олар? Тәсәввүр един ки, ушаг сиздән сорушур: «Һарадан билирсән ки, һава вар?» Сиз һаваны һеч вахт ҝөрмәсәниз дә, јәгин ки, ушаға нәфәси, күләји вә диҝәр шејләри нүмунә чәкәрәк һаванын мөвҹудлуғуна даир сүбутлар ҝәтирәҹәксиниз. Ушаг бу сүбутлара гане оларса, ҝөрмәдији шејин варлығына инанаҹаг. Ејнилә, иман да тутарлы сүбутлара әсасланыр (Ром. 1:20).

Нәзәрә алсаг ки, иман сүбутлара әсасланыр, илк нөвбәдә «һәгигәт барәсиндә дәгиг билијә» јијәләнмәк ҝәрәкдир (1 Тим. 2:4). Лакин бу, кифајәт дејил. Һәвари Булус јазмышды ки, «инсан үрәјиндә иман» етмәлидир (Ром. 10:10). Садәҹә һәгигәтә инанмаг јох, ону дәјәрләндирмәк ҝәрәкдир. Јалныз бу заман инсан иманы тәзаһүр етдирмәјә, јәни һәгигәтә ујғун јашамаға тәшвиг олунур (Јаг. 2:20). Һәгигәти үрәкдән гијмәтләндирмәјән инсан әввәлҹәдән формалашмыш фикирләринә јапышыб галараг, јахуд ҹисмани истәкләринә бәраәт газандырмаға чалышараг, һәтта тутарлы сүбутлары белә  гәбул етмәјәҹәк (2 Бут. 3:3, 4; Јһд. 18). Елә буна ҝөрә Мүгәддәс Китабын јазылдығы дөврдә мөҹүзәләри ҝөзү илә ҝөрәнләрин һеч дә һамысы иман етмәмишди (Сај. 14:11; Јәһ. 12:37). Бәли, Аллаһын мүгәддәс руһу јалана инанмаг истәјәнләрин јох, јалныз һәгигәти севәнләрин үрәјиндә иман һасил едир (Гал. 5:22; 2 Салон. 2:10, 11).

Мөһкәм иман саһибләриндән бири дә Давуд пејғәмбәр иди (Ибр. 11:32, 33). Амма онун бүтүн аилә үзвләриндә бу ҹүр ҝүҹлү иман јох иди. Мисал үчүн, Давуд Ҹалутун Исраилә мејдан охумасына гәзәбләнәндә бөјүк гардашы Әлјаб ону мәзәммәт етмиш вә бунунла да Јеһованын хилас етмәјә гадир олдуғуна иманынын зәиф олдуғуну ҝөстәрмишди (1 Ишм. 17:26—28). Һеч кәс иманла доғулмур, нә дә иман валидејнләрдән ирсән кечмир. Демәли, Давудун иманы онун Аллаһла мүнасибәтләри нәтиҹәсиндә јаранмышды.

Зәбур китабынын 27-ҹи мәзмурунда Давудун бу ҹүр ҝүҹлү иманы неҹә јетишдирдијини ҝөрмәк олар (1-ҹи ајә). Давуд кечмишдә башына ҝәләнләр вә Јеһованын ону дүшмәнләрдән неҹә гуртардығы барәдә дүшүнүрдү (2 вә 3-ҹү ајәләр). О, Јеһованын ибадәт үчүн тәсис етдији еви чох гијмәтләндирирди (4-ҹү ајә). Давуд диндашлары илә бирҝә Јеһованын чадырында ибадәт едирди (6-ҹы ајә). О, даима Јеһоваја үз тутуб дуа едирди (7 вә 8-ҹи ајәләр). Давуд һәмчинин Јеһованын она јол ҝөстәрмәсини истәјирди (11-ҹи ајә). Иман Давуд үчүн о гәдәр өнәмли иди ки, һәтта демишди: «Инанмасајдым, һалым неҹә оларды!» (13-ҹү ајә).

Давудун Зәбур 27-ҹи мәзмурда тәсвир олунан дүшүнҹә тәрзини вә вәрдишләрини тәглид едәрәк сиз дә онун кими мөһкәм имана саһиб ола биләрсиниз. Гејд олундуғу кими, иман дәгиг билијә әсасланыр. Одур ки, Мүгәддәс Китабы вә она әсасланан нәшрләри нә гәдәр чох арашдырсаныз, мүгәддәс руһун бәһрәси олан бу хүсусијјәти јетишдирмәк бир о гәдәр асан олаҹаг (Зәб. 1:2, 3). Мүталиә едәркән дәриндән дүшүнмәјә вахт ајырын. Биткинин бөјүмәси үчүн торпаг нә гәдәр ваҹибдирсә, дүшүнмәк дә миннәтдарлығын артмасы үчүн бир о гәдәр ваҹибдир. Јеһоваја миннәтдарлығыныз артдыгҹа иманынызы тәзаһүр етдирмәк — јығынҹаг ҝөрүшләринә ҝәлиб Она ибадәт етмәк вә үмидиниз барәдә башгалары илә бөлүшмәк истәјиниз дә артаҹаг (Ибр. 10:23—25). Бунунла јанашы, «һәмишә дуа етмәјин вә руһдан дүшмәмәјин» ваҹиблијини дәрк етмәк дә иманын ҝөстәриҹисидир (Лука 18:1—8). Одур ки, «һәмишә дуа един» вә Јеһованын гајғынызы чәкдијинә әмин олун (1 Салон. 5:17; 1 Бут. 5:7). Иман бизи салеһ әмәлләрә тәшвиг едир, әмәлләримиз исә иманымызы мөһкәмләндирир (Јаг. 2:22).

Шаҝирдләри илә кечирдији сонунҹу ҝеҹә Иса Мәсиһ демишди: «Аллаһа да иман един, мәнә дә» (Јәһ. 14:1). Одур ки, биз тәкҹә Јеһова Аллаһа јох, Иса Мәсиһә дә иман етмәлијик. Иса Мәсиһә иманымызы неҹә тәзаһүр етдирә биләрик? Ҝәлин үч үсула нәзәр салаг.

Биринҹиси, фидјәјә Аллаһын шәхсән сизә олан бәхшиши кими јанашын. Һәвари Булус демишди: «Мәни севән вә ҹаныны уғрумда фәда едән Аллаһын Оғлуна иманла јашајырам» (Гал. 2:20). Иса Мәсиһә иман едәндә фидјәнин сизин үчүн верилдијинә, онун ҝүнаһларынызын бағышланмасы үчүн әсас олдуғуна, әбәди јашамаг үмиди бәхш етдијинә вә Аллаһын сизә дујдуғу мәһәббәтин ән бөјүк тәзаһүрү олдуғуна әмин олдуғунузу ҝөстәрирсиниз (Ром. 8:32, 38, 39; Ефес. 1:7). Фидјәнин сизә көмәк едә биләҹәјинә һәгигәтән инанырсынызса, өзүнүз барәдә мәнфи дүшүнҹәләр сизи ағушуна алмајаҹаг (2 Салон. 2:16, 17).

Икинҹиси, дуа васитәсилә Јеһоваја јахынлашын. Фидјә сајәсиндә Јеһоваја «ҹәсарәтлә дуа едә» биләрик ки, дара дүшәндә бизә «мәрһәмәт вә лүтф» ҝөстәрсин (Ибр. 4:15, 16; 10:19—22). Дуа ҝүнаһа јол вермәмәк әзмимизи мөһкәмләндирир (Лука 22:40).

Үчүнҹүсү, Иса Мәсиһә итаәт един. Һәвари Јәһја јазмышды: «Оғула иман едән әбәди һәјата говушаҹаг. Оғула итаәт етмәјәнсә һәјата говушмајаҹаг, Аллаһын гәзәбинә дүчар олаҹаг» (Јәһ. 3:36). Диггәт јетирин ки, Јәһја итаәтсизлик етмәји иманын әкси олараг ҝөстәрмишди. Одур ки, сиз Иса Мәсиһә иман едәндә она итаәт етмиш олурсунуз. «Мәсиһин гануну»на, јәни онун өјрәтдији вә әмр етдији һәр бир шејә әмәл етмәклә Мәсиһә итаәт етдијинизи ҝөстәрирсиниз (Гал. 6:2). Һәмчинин она итаәт етдијиниз «садиг вә ағыллы нөкәр» васитәсилә вердији рәһбәрлијә бојун әјмәјиниздән ҝөрүнүр (Мәт. 24:45). Мәсиһә итаәт етмәк сизи мөһкәмләндирәрәк, гасырға кими ҝөрүнән проблемләрә таб ҝәтирмәјинизә көмәк едәҹәк (Лука 6:47, 48).

Бир дәфә бир киши Исаја демишди: «Иманым вар! Нәдә иманым чатышмыр, мәнә көмәк ет!» (Марк 9:24). Онун мүәјјән гәдәр иманы олса да, тәвазөкарлыгла даһа чох имана еһтијаҹ дујдуғуну сөјләмишди. Бу киши кими, һәр биримизин даһа чох имана еһтијаҹ дујдуғумуз анлар олаҹаг. Биз индидән иманымызы мөһкәмләндирә биләрик. Ҝөрдүјүмүз кими, Аллаһын Кәламыны охујуб үзәриндә дәриндән дүшүнмәклә иманымызы мөһкәмләндирмиш олуруг. Беләҹә, Јеһоваја миннәтдарлығымыз артыр. Һәмчинин диндашларымызла бирҝә Јеһоваја ибадәт едәндә, үмидимиз барәдә башгалары илә бөлүшәндә вә даима дуа едәндә иманымыз мөһкәмләнир. Өзүмүзү сон дәрәҹә мүгәддәс иманын тәмәли үзәриндә мөһкәмләндирмәклә биз ән бөјүк мүкафаты алырыг — Аллаһын мәһәббәтиндән ајрылмырыг (Јһд. 20, 21).