ЈӘГИН, фикир вермисиниз ки, бу ҝүн чох адам хүсуси имтијазлара, һүгуглара, фәргли рәфтара лајиг олдуғуну дүшүнүр. Истәдикләрини алсалар да, бу онлара азлыг едир. Бунун да көкүндә ахырзаманын әламәти олан нашүкүрлүк, худбинлик дајаныр (2 Тим. 3:2).

Әлбәттә, худбинлик јени бир шеј дејил. Адәмлә Һәвва нәјин хејир, нәјин шәр олдуғуну өзләри билмәк истәдиләр. Бунун да ағыр нәтиҹәләрини индијә кими бичирик. Јәһуда падшаһы Үзијјә дә худбин инсан иди. О, мәбәддә бухур тәгдим етмәјә һаггы чатдығыны дүшүнүрдү, амма чох јанылырды (2 Салн. 26:18, 19). Фәрисиләр вә саддукиләр Ибраһим пејғәмбәрин нәслиндән олдугларына ҝөрә Аллаһын хүсуси лүтфүнә лајиг олдугларыны фикирләширдиләр (Мәт. 3:9).

Әтрафымыз худбин вә егоист инсанларла долудур. Еһтијатлы олмасаг, онларын дүшүнҹә тәрзинә биз дә јолухарыг (Гал. 5:26). Биздә елә фикир јаранар ки, һансыса шәрәфли мәсулијјәти алмаға вә ја хүсуси рәфтара лајигик. Бәс бу ҹүр инсан олмамаг үчүн нә едә биләрик? Әввәла, Јеһованын бу мәсәләјә неҹә јанашдығыны өјрәнмәк лазымдыр. Мүгәддәс Китабдакы ики принсип бизә бу саһәдә көмәк едәҹәк.

Бизим нәјә лајиг олдуғумуза Јеһова гәрар верир. Бир нечә нүмунәјә бахаг.

• Аиләдә әр арвады тәрәфиндән һөрмәт ҝөрмәлидир, арвад да әринин ону севдијини һисс етмәлидир (Ефес. 5:33). Әр-арвадлар һаглы олараг  ҝөзләјир ки, һәјат јолдашлары јалныз онлара романтик мүнасибәт ҝөстәрсин (1 Кор. 7:3). Валидејнләрин өвладларындан итаәт тәләб етмәјә ихтијарлары вар. Өвладлар да валидејнләриндән бол мәһәббәт вә гајғы ҝөрмәлидирләр (2 Кор. 12:14; Ефес. 6:2).

• Јығынҹагда ағсаггаллар чох зәһмәт чәкир вә һөрмәтимизә лајигдир (1 Салон. 5:12). Амма онларын баҹы-гардашлар үзәриндә ағалыг етмәјә һаглары чатмыр (1 Бут. 5:2, 3).

• Аллаһын изни илә һөкумәтләрин әһалидән верҝи тәләб етмәјә, һөрмәт ҝөзләмәјә ихтијары чатыр (Ром. 13:1, 6, 7).

Јеһова севҝидән ирәли ҝәләрәк бизә лајиг олдуғумуздан артығыны верир. Ҝүнаһы мирас алдығымыз үчүн биз јалныз өлүмә лајигик (Ром. 6:23). Амма Јеһова мәһәббәтиндән ирәли ҝәләрәк бизә чохлу немәтләр бәхш едир (Зәб. 103:10, 11). Алдығымыз һәр немәт, һәр мәсулијјәт јалныз вә јалныз Јеһованын лүтфү сајәсиндәдир (Ром. 12:6—8; Ефес. 2:8).

Өзүнүзү бу дүнјанын дүшүнҹәсиндән ҝөзләјин. Фәргинә вармадан биздә елә фикир јаранар ки, башгаларындан даһа артығына лајигик. Иса Мәсиһ инсанда бу ҹүр фикирләрин асанлыгла јарана биләҹәјини ҝөстәрмәк үчүн бир һекајә данышмышды. Һекајә бир динар мәваҹиб алан ишчиләр һагда иди. Ишчиләрин бәзиләри сәһәр тездән ишә башлајыб бүтүн ҝүнү ҝүнәшин истисиндә ишләјирләр. Бәзиләри исә ҹәми бир саат ишләјир. Сәһәрдән ишләјәнләр дүшүнүрләр ки, ҝөрдүкләри ишә ҝөрә онлардан даһа чох мәваҹиб алмалыдырлар (Мәт. 20:1—16). Исанын давамчыларына чатдырмаг истәдији фикир ајдындыр: биз Јеһованын вердикләри илә гане олмалыјыг.

Тәләб етмәјин, шүкүр един (1 Салон. 5:18). Һәвари Булус Коринфдәки диндашларындан мадди көмәк истәмирди, һалбуки, буна һаггы чатырды (1 Кор. 9:11—14). Биз бу саһәдә она бәнзәмәјә чалышмалыјыг. Бизә нә верирләрсә, буна ҝөрә миннәтдар олмалыјыг вә башгаларындан нәсә тәләб етмәмәлијик.

 Тәвазөкар олун. Инсан өзү һагда һәддиндән чох дүшүнәндә фикирләшир ки, саһиб олдуғундан даһа артығына лајигдир. Тәвазөкарлыг бу ҹүр зәһәрли дүшүнҹәјә гаршы ҝүҹлү дәрмандыр.

Тәвазөкарлыг ҝөстәрмәкдә Дәнјал пејғәмбәр ҝөзәл нүмунә гојуб. О, задәҝан нәслиндән иди. Јарашыглы, ағыллы-камаллы, баҹарыглы иди. Дәнјал дүшүнә биләрди ки, ҝөрдүјү хүсуси мүнасибәтә вә алдығы шәрәфли мәсулијјәтләрә лајигдир (Дән. 1:3, 4, 19, 20). Амма о, тәвазөкарлығыны горуду. Елә бу хүсусијјәтинә ҝөрә Дәнјал Јеһованын истәкли бәндәси иди (Дән. 2:30; 10:11, 12).

Ҝәлин бу дүнјанын худбин, егоист дүшүнҹәсиндән узаг дураг. Јеһованын лүтфү сајәсиндә алдығымыз һәр немәтә ҝөрә даима севинәк.