Бу һадисәни өтәри охујанларда бу суал јараныр. Амма бу ајәләрдә ады Мефибошет олан ики фәргли инсандан сөһбәт ҝедир. Һадисәнин дәринлијинә варанда чох шеј өјрәнирик.

Исраил падшаһы Талутун једди оғлу вә ики гызы вар иди. Илк оғлунун ады Јонатан иди. Падшаһын даһа сонра ҹаријәси Риспадан Мефибошет адлы оғлу олмушду. Мараглыдыр ки, Јонатанын да Мефибошет адында оғлу вар иди. Демәли, падшаһ Талутун Мефибошет адында һәм оғлу вар иди, һәм дә нәвәси.

Ҝүнләрин бир ҝүнү Талут падшаһ исраиллиләрин арасында јашајан ҝибјонлулара гаршы галхыр вә онларын көкүнү кәсмәк нијјәтинә дүшүр. Ҝөрүнүр о, мүәјјән сајда ҝибјонлуну гәтлә јетирмишди. Бу, бирмәналы шәкилдә сәһв аддым иди, чүнки Јушәнин ҝүнләриндә Исраил башчылары ҝибјонлуларла сүлһ әһди бағламышды (Јуш. 9:3—27).

Бу әһд Талут падшаһын дөврүндә дә гүввәдә иди. О, бу әһди позараг ҝибјонлуларын көкүнү кәсмәк нијјәтинә дүшмүшдү. Бу һәрәкәтин нәтиҹәсиндә «Талутла ев әһлинин әли гана» батды (2 Ишм. 21:1). Ондан сонра тахта Давуд чыхды. Сағ галан ҝибјонлулар она баш верән бу һагсыз гәтлиам һагда данышдылар. Давуд ҝибјонлулардан сорушду ки, онлар үчүн нә етсә, Талутун төрәтдији бу дәһшәтли ҝүнаһы јумуш олар вә Исраилин үзәринә Јеһованын бәрәкәти ҝәләр. Ҝибјонлулар ондан гызыл-ҝүмүш истәмир. Онлар дејир ки, көкләрини кәсмәк истәјән адамын једди оғлуну онлара версин, онлары асыб өлдүрсүнләр. Давуд онларын хаһишини јеринә јетирир (2 Ишм. 21:2—6; Сај. 35:30, 31).

Падшаһ Талут вә оғлу Јонатан филиштлиләрлә дөјүшдә һәлак олмушдулар, ушаг икән бәдбәхт һадисә заманы шикәст галан Јонатанын оғлу Мефибошет исә сағ иди. О, бабасынын ҝибјонлулара һүҹумунда иштирак етмәмишди. Давуд досту Јонатанла сәдагәт әһди бағламышды. Бу әһд Мефибошет дә дахил олмагла, Јонатанын бүтүн нәслинә аид иди (1 Ишм. 18:1; 20:42). Ајәдә дејилир: «[Давуд] падшаһ Јеһованын өнүндә... ичдији анда ҝөрә Талут оғлу Јонатанын оғлу Мефибошетә гыјмады» (2 Ишм. 21:7).

Бунунла белә, Давуд ҝибјонлуларын хаһишини јеринә јетирди. Талутун ики оғлуну (биринин ады Мефибошет иди) вә беш нәвәсини ҝибјонлулара верди (2 Ишм. 21:8, 9). Давуд бунунла өлкәни наһаг ганын ҝүнаһындан тәмизләди.

Бу, садәҹә тарихдә јашанмыш бир һадисә дејил, бундан чох шеј өјрәнә биләрик. Бу һадисәдә Јеһованын гануну өз әксини тапыр: «Ата өвладынын әмәлинә ҝөрә, өвлад да атасынын әмәлинә ҝөрә өлдүрүлмәмәлидир» (Ган. 24:16). Әҝәр Талутун ики оғлу вә беш нәвәси ҝүнаһсыз олсајды, Јеһова Давудун бу һәрәкәтиндән разы галмазды. Чүнки ганунун давамында дејилир ки, «һәр кәс өз ҝүнаһына ҝөрә өлдүрүлмәлидир». Ҝөрүнүр, Талутун нәслиндән олан бу једди нәфәрин Талутун ҝибјонлуларын көкүнү кәсмәк ҹәһдиндә әли олуб. Беләликлә, онларын једдиси дә өз әмәлләринин ҹәзасыны чәкдиләр.

Бу һадисә ҝөстәрир ки, инсан «мән садәҹә мәнә дејиләни етмишәм» сөзләри вә ја дүшүнҹәси илә өз әмәлинә бәраәт газандыра билмәз. «Мәсәлләр» китабындакы бир һикмәтли ајәдә дејилир: «Јолуну һамар ет, бүтүн јолларын динҹ олар» (Мәс. 4:24—27; Ефес. 5:15).