ЈОХСУЛ дул гадын оғлуну, јеҝанә өвладыны бағрына басыб. О, ҝөзләринә инана билмир. Бир аз әввәл о, өлмүш оғлунун ҹәсәдини үрәкағрысы илә гуҹагламышды. Инди исә гадын дирилмиш оғлуну вә онун ҝүлүшүнү һәјәҹанла сејр едир. «Бах оғлун сағдыр», — дејә гонаг дилләнир.

Бу тәсирли дирилмә һадисәси тәхминән 3000 ил бундан әввәл баш вериб. Сиз бу һагда «Биринҹи Падшаһлар» китабынын 17-ҹи фәслиндән охуја биләрсиниз. Гонаг Аллаһын пејғәмбәри Илјасдыр. Бәс ана? Сарфат шәһәриндә јашајан бу дул гадынын ады чәкилмир. Оғлунун дирилмәси онун иманыны чох мөһкәмләндирмишди. Онун нүмунәсиндән өзүмүзә олдугҹа ваҹиб шејләр өјрәнә биләрик.

Јеһова гәрар вермишди ки, Исраилин залым падшаһы Ахавын һакимијјәти дөврүндә узун мүддәт гураглыг олсун. Илјас гураглыг барәдә бәјан едәндән сонра Аллаһ Илјас пејғәмбәри Ахавдан ҝизләтди вә ону гарғалар васитәсилә чөрәк вә әтлә тәмин етди. Сонра Јеһова пејғәмбәрә деди: «Галх Сидонун Сарфат шәһәринә ҝет вә орада гал. Орада бир дул гадына сәнә јемәк вермәји әмр етдим» (1 Пад. 17:1—9).

Илјас Сарфат шәһәринә ҝәлиб чатанда ҝөрдү ки, касыб дул гадын одун јығыр. Ҝөрәсән, о, пејғәмбәрә јемәк верәҹәк һәмин гадын иди? Әҝәр о, өзү гуру чөрәји ҝүҹлә тапырдыса, пејғәмбәрә нә верәҹәкди? Үрәјиндә шүбһәләр јаранса да, Илјас гадынла сөһбәтә башлады. О деди: «Мәнә бир габда азҹа су ҝәтир, ичим». Гадын су ҝәтирмәјә ҝедәндә Илјас әлавә етди: «Мәним үчүн әлинә бир тикә чөрәк дә ал» (1 Пад. 17:10, 11). Бу гәриб адама су вермәк гадын үчүн бир о гәдәр дә чәтин дејилди, амма чөрәјә ҝәлдикдә бу мүшкүл мәсәлә иди.

Гадын ҹаваб верди: «Аллаһын вар олан Рәббә анд олсун ки, бишмиш һеч нәјим  јохдур, анҹаг күпдә бир овуҹ ун вә габда бир аз јағ вар. Бах мән ики парча одун јығырам вә ичәри ҝириб өзүмлә оғлум үчүн бунлардан јемәк һазырлајаҹағам. Биз ону јејәҹәјик вә сонра өләҹәјик» (1 Пад. 17:12). Ҝәлин ҝөрәк бу сөһбәтдән нә өјрәнирик.

Дул гадынын ҝөзүндә Илјас Аллаһдан горхан исраилли иди. Бу, онун «Аллаһын вар олан Рәббә анд олсун» сөзләриндән ајдын олур. ҝөрүнүр, Исраилин Аллаһы барәдә аз билији олдуғундан о, Јеһовадан сөз ачаркән Она «мәним Аллаһым» дејә мүраҹиәт етмәди. О, Сарфатда, Финикијанын Сидон шәһәринә аид олан балаҹа шәһәрдә јашајырды. Чох еһтимал ки, Сарфатын сакинләри Баала ибадәт едирдиләр. Анҹаг Јеһова бу дул гадында фәргли бир шеј ҝөрмүшдү.

Бу јохсул дул гадын Сарфатда бүтпәрәстләрин арасында јашамасына бахмајараг, онун әмәлләриндән ҝөрүнүрдү ки, о, Јеһоваја иман едир. Јеһова Илјасы онун јанына һәм гадынын, һәм дә пејғәмбәрин өзүнүн јахшылығы үчүн ҝөндәрмишди. Бундан өзүмүзә ваҹиб дәрс ҝөтүрә биләрик.

Сарфатын Баала ибадәт едән сакинләринин һамысы тамамилә позулмамышды. Илјасы бу гадынын јанына ҝөндәрмәклә Јеһова ҝөстәрди ки, Она хидмәт етмәјән тәмизгәлбли инсанларын һеч бири Онун ҝөзүндән јајынмыр. Һәгигәтән дә, Јеһова «һәр халгын ичиндә Ондан горхан вә салеһ һәјат сүрән адамы хошлајыр» (Һәв. иш. 10:35).

Әразиниздә јашајан нә гәдәр инсан сарфатлы дул гадына охшајыр? Әтрафдакы инсанларын јалан динә етигад етмәләринә бахмајараг, ола билсин, онлар даһа јахшы бир шејин һәсрәтиндәдирләр. Ола билсин, онларын Јеһова һаггында биликләри ја аздыр, ја да һеч јохдур, буна ҝөрә дә һәгиги ибадәти гәбул етмәк үчүн көмәјә еһтијаҹ дујурлар. Сиз бу кими инсанлары ахтарыр вә онлара көмәк әлинизи узадырсынызмы?

Ҝәлин Илјасын дул гадындан нә хаһиш етдијинә диггәт јетирәк. Гадын индиҹә Илјаса деди ки, ахырынҹы дәфә јемәк һазырладыгдан сонра оғлу илә бирликдә ону јејәҹәк вә өләҹәкләр. Бәс Илјас нә ҹаваб верди? «Горхма, ҝет сөјләдијин кими ет. Амма әввәлҹә мәним үчүн ондан кичик бир көкә дүзәлт вә мәнә ҝәтир, өзүнлә оғлун үчүн сонра һазырлајарсан. Чүнки Исраилин Аллаһы Рәбб белә дејир: “Рәбб торпаг үзәринә јағыш верәҹәји ҝүнә гәдәр нә күпдә ун түкәнәҹәк, нә дә габда јағ гуртараҹаг”» (1 Пад. 17:11—14).

Бәлкә дә, һәмин гадынын јеринә башгасы олсајды, белә дејәрди: «Ахырынҹы тикәмизи верәк? Јәгин, зарафат едирсән». Анҹаг дул гадын бу ҹүр реаксија вермәди. Јеһова һаггында билијинин чох аз олмасына бахмајараг, о, Илјаса инанды вә онун дедијини етди. Бәли, гадынын иманы бөјүк сынаға мәруз галды вә о, мүдрик бир гәрар верди!

Аллаһ бу дул гадыны атмады. Илјасын вәд етдији кими, Јеһова елә етди ки, онун әрзаг еһтијаты гураглыг битәнә кими һәм Илјаса, һәм дә гадынла оғлуна јетди. Доғрудан да, «Илјас васитәсилә Рәббин сөјләдији сөзә ҝөрә нә күпдә ун түкәнди, нә дә габда јағ гуртарды» (1 Пад. 17:16; 18:1). Әҝәр гадын башга ҹүр даврансајды, габын дибиндә галан ун вә јағдан биширәҹәји чөрәк елә онун ахырынҹы јемәји ола биләрди. Әслиндә, о, Јеһоваја ҝүвәниб биринҹи Илјаса јемәк вермәклә иманла һәрәкәт етмиш олду.

 Бурадан өзүмүзә белә бир дәрс ҝөтүрүрүк ки, Аллаһ иман тәзаһүр етдирәнләри хејир-дуаландырыр. Нөгсансызлығыныз сынаға мәруз галанда вә сиз иман ҝөстәрәндә Јеһова сизи көмәксиз гојмајаҹаг. О, сизә сынагларын өһдәсиндән ҝәлмәјә көмәк етмәк үчүн сәхавәтли вә мүдафиә едән Аллаһ, еләҹә дә Дост ола биләр (Чых. 3:13—15).

1898-ҹи илин «Сион Ҝөзәтчи гүлләси»ндә дул гадынын һекајәсиндән һансы нүмунәни ҝөтүрә биләҹәјимиз барәдә дејилирди: «Әҝәр гадын итаәткарлыг ҝөстәрәҹәк гәдәр имана малик олса, онда о, Рәббин Пејғәмбәр васитәсилә ҝөстәрдији көмәјә лајиг ҝөрүләҹәк; јох, әҝәр о, иман тәзаһүр етдирмәсә, буну едәҹәк башга дул гадын тапылаҹагды. Бизимлә дә вәзијјәт ејнидир, һәјат јолунда аддымлајаркән Рәбб бизи елә јерә ҝәтириб чыхарыр ки, иманымыз сынаға мәруз галыр. Иман тәзаһүр етдирсәк, хејир-дуалар газанаҹағыг; әкс тәгдирдә, әлимиздә оланы да итирәҹәјик».

Конкрет сынагларла үзләшәндә Мүгәддәс Јазылардан вә она әсасланан нәшрләримиздән Аллаһын рәһбәрлијини ахтармаг лазымдыр. Сонра, нә гәдәр чәтин олса да, Јеһованын рәһбәрлијинә әсасән давранмалыјыг. Әҝәр нөвбәти мүдрик мәсәлдә дејилән сөзләрә ујғун даврансаг, һәгигәтән дә, хејир-дуа алаҹағыг. Орада дејилир: «Бүтүн гәлбинлә Рәббә ҝүвән, өз идракына етибар етмә. Бүтүн јолларында Ону таны, О сәнин јолларыны дүзәлдәр» (Сүл. мәс. 3:5, 6).

Дул гадынын иманы башга бир сынаға да мәруз галды. Мүгәддәс Китабда дејилир ки, «бундан сонра ев саһиби гадынын оғлу хәстәләнди, хәстәлији дә чох ағыр олду, белә ки онун һеч нәфәси ҝәлмирди». Кәдәрдән гәдди әјилән ана башына нәјә ҝөрә белә бир фаҹиә ҝәлдијини билмәк үчүн Илјасдан сорушду: «Мән сәнә нә етдим, еј Аллаһ адамы? Ҝүнаһымы хатырлатмаг вә оғлуму өлдүрмәк үчүн јаныма ҝәлмисән?» (1 Пад. 17:17, 18). Бу аҹы сөзләр нә демәк иди?

Бу, дул гадына виҹданыны нараһат едән һәр һансы ҝүнаһынымы хатырлатмышды? О, оғлунун өлүмүнүн Аллаһын ҹәзасы олдуғуну, Илјасын исә Аллаһдан өлүм хәбәри ҝәтирдијиними дүшүнүрдү? Мүгәддәс Китабда бу һагда һеч нә дејилмир, амма бир шеј ајдындыр: гадын Аллаһы һеч бир әдаләтсизликдә ҝүнаһландырмырды.

Чох еһтимал ки, һәм оғланын өлүмү, һәм дә ананын үрәјини парчалајан бу фаҹиәјә ҝөрә пејғәмбәри ҝүнаһландырмасы Илјасы сарсытмышды. Илјас ушағын ҹәсәдини јухары отаға апарыб налә етди: «Еј Аллаһым Рәбб, јанында галдығым дул гадынын оғлуну өлдүрмәклә онун башына бәла ҝәтирирсән?» Пејғәмбәр билирди ки, әҝәр Јеһова бу хејирхаһ вә гонагпәрвәр гадынын бундан сонра да әзаб чәкмәсинә јол верәрсә, Онун адына ләкә ҝәлә биләр вә бу фикир онун үчүн дөзүлмәз иди. Буна ҝөрә дә Илјас јалварды: «Еј Аллаһым Рәбб, сәнә јалварырам, гој бу ушағын ҹаны өзүнә гајытсын» (1 Пад. 17:20, 21).

Јеһова Аллаһ Илјас пејғәмбәрин дуасыны ешитди. Ахы бу дул гадын пејғәмбәри једиртмиш, иман тәзаһүр етдирмишди. Ҝөрүнүр, Аллаһ Өзү оғланын хәстәлијинин өлүмлә нәтиҹәләнмәсинә јол верди, чүнки О, билирди ки, о дирилдиләҹәк вә ҝәләҹәк нәсилләрә үмид верәҹәк. Бу, Мүгәддәс Китабда гәләмә алынмыш илк дирилмә һадисәсидир. Илјас Јеһоваја јалварандан сонра О, ушағы һәјата гајтарды. Илјас гадына: «Бах оғлун сағдыр», — дејәндә онун неҹә дә севиндијини бир анлыг тәсәввүр един! Сонра гадын Илјаса деди: «Инди билдим ки, сән Аллаһ адамысан вә сәнин ағзында Рәббин сөзү һагдыр» (1 Пад. 17:22—24).

«Биринҹи Падшаһлар» китабынын 17-ҹи фәслиндә јазылмыш һадисәдә бу гадын һаггында башга һеч нә дејилмир. Лакин Исанын онун һаггында сөјләдији хош сөзләри нәзәрә алсаг, ҝөрүнүр, о, өмрүнү Јеһованын садиг хидмәтчиси кими баша вурду (Лука 4:25, 26). Бу дул гадынын әһвалатындан Аллаһын Онун хидмәтчиләринә јахшылыг едәнләри хејир-дуаландырдығыны өјрәнирик (Мат. 25:34—40). Һәмчинин ҝөрүрүк ки, Аллаһ һәтта ән ағыр шәраитләрдә белә Өз садиг бәндәләрини тәмин едир (Мат. 6:25—34). Үстәлик, бу һадисә сүбут едир ки, Јеһова өлүм јухусунда олан кәсләри дирилтмәји һәм истәјир, һәм дә баҹарыр (Һәв. иш. 24:15). Әлбәттә, бүтүн бу сәбәбләрә ҝөрә сарфатлы дул гадыны һеч вахт јаддан чыхармајаҹағыг.