Гәдим Исраилин падшаһы Давуд Јараданы мәдһ едәрәк охујурду: «Еј Аллаһым, Сәнин ирадәни јеринә јетирмәк мәнә зөвг верир, Ганунун гәлбимдәдир» (Мәз. 40:8). Үзләшдији чәтинликләрә вә тәгибләрә бахмајараг, Давуд Аллаһын ирадәсини јеринә јетирмәкдән зөвг алырды. Сөзсүз ки, Јеһоваја ибадәтдән зөвг алан јеҝанә бәндә Давуд олмајыб.

Һәвари Павел Мәзмур 40:8 ајәсиндәки сөзләри Мәсиһә аид едәрәк јазмышды: «Мәсиһ дүнјаја дахил оланда Аллаһа белә демишди: “Сән гурбан вә тәгдим истәмәдин, лакин мәнә бәдән һазырладын. Јандырма вә ҝүнаһ гурбанлары Сәнә мәгбул дејилди. Онда мән дедим: “Еј Аллаһым, будур, Мүгәддәс Јазыларда һаггымда јазылдығы кими, Сәнин ирадәни јеринә јетирмәјә ҝәлмишәм”» (Ибр. 10:5—7).

Иса јер үзүндә олдуғу мүддәтдә әтраф-аләми мүшаһидә едир, инсанларла достлуг едир, онларла дуз-чөрәк кәсирди (Мат. 6:26—29; Јәһ. 2:1, 2; 12:1, 2). Анҹаг ону ән чох марагландыран вә она зөвг верән сәмави Атасынын ирадәсини јеринә јетирмәк иди. Иса өзү демишди: «Мәним јемәјим мәни ҝөндәрәнин ирадәсини јеринә јетирмәк вә Онун ишини тамамламагдыр» (Јәһ. 4:34; 6:38). Шаҝирдләр Мүәллимләри Исадан әсил хошбәхтлијин сиррини өјрәндиләр. Онлар Падшаһлыг һагда хош хәбәри инсанлара бөјүк севинҹлә, ҹанла-башла чатдырырдылар (Лука 10:1, 8, 9, 17).

Иса шаҝирдләринә әмр етмишди: «Ҝедин вә бүтүн милләтләрин ичиндә шаҝирд һазырлајын, онлары Ата, Оғул вә мүгәддәс руһ наминә вәфтиз един, сизә әмр етдијим һәр шејә риајәт етмәји онлара өјрәдин. Мән бу дөврүн јекунуна кими һәмишә сизинләјәм» (Мат. 28:19, 20). Бу әмрә табе олмаг өзүнә истәнилән јердә инсанлара тәблиғ етмәји,  мараг ҝөстәрәнләрә јенидән баш чәкмәји вә онларла Мүгәддәс Китабы арашдырмағы дахил едир. Бу ишлә мәшғул олмаг бизә бөјүк севинҹ ҝәтирир.

Хидмәтдән зөвг алмағымыз инсанларын хош хәбәрә һај вериб-вермәмәләриндән јох, бизим хидмәтә олан мүнасибәтимиздән асылыдыр. Лагејд мүнасибәт вә етиразларла гаршылашмағымыза рәғмән, нә үчүн хош хәбәри тәблиғ етмәјә вә шаҝирд һазырламаға давам етмәлијик? Чүнки бунунла биз Аллаһа вә инсанлара мәһәббәтимизи әкс етдиририк. Ахы һәм өзүмүзүн, һәм дә әтрафымызда олан инсанларын һәјаты тәһлүкә алтындадыр (Јез. 3:17—21; 1 Тим. 4:16). Ҝәлин чәтин әразиләрдә хидмәт етмәкдән усанмајан баҹы-гардашлара көмәк едән бәзи мәгамлары арашдыраг.

Хидмәтдә мүнасиб суаллардан истифадә етмәк ҝөзәл нәтиҹәләр верир. Бир сәһәр Амалја баҹы паркда бир кишинин гәзет охудуғуну ҝөрүр. Она јахынлашыб үрәкачан бир хәбәр охујуб-охумадығы илә марагланыр. Һәмин киши охудугларынын анҹаг гангаралдан шејләр олдуғуну билдирәндә Амалја дејир: «Мән сизә Падшаһлыг һагда хош хәбәр ҝәтирмишәм». Киши марагланыр вә Мүгәддәс Китабы арашдырмаға разылашыр. Беләҹә, Амалја паркда үч нәфәрлә Мүгәддәс Китаб өјрәнмәсинә башлајыр.

Жанис баҹымыз да иш јериндә тәблиғ етмәк фүрсәтини әлдән вермирди. Мүһафизә хидмәтинин ишчиси вә иш јолдашы «Ҝөзәтчи гүлләси»ндә дәрҹ едилән мәгаләјә мараг ҝөстәрәндә Жанис мүнтәзәм олараг онлара журнал ҝәтирмәји тәклиф етди. О, «Ҝөзәтчи гүлләси» вә «Ојанын!» журналларынын мүхтәлиф мөвзулара тохунмасындан һејрәтә ҝәлмиш диҝәр иш јолдашына да журналлар ҝәтирирди. Сонра, башга бир иш јолдашы да журналлар истәмишди. Жанис дејир: «Јеһованын хејир-дуасы неҹә дә болдур!» Нәтиҹәдә, онун 11 иш јолдашы журналларымызы мүнтәзәм охумаға башлады.

Бир сәјјар нәзарәтчи мәсләһәт ҝөрүрдү ки, тәблиғчиләр евдән-евә хидмәт заманы ев саһиби илә сағоллашанда садәҹә ҝәлән дәфә ҝәләҹәкләрини демәсинләр. Әксинә, онлар соруша биләрләр: «Истәјәрдиниз, сизә Мүгәддәс Китаб өјрәнмәсинин неҹә кечирилдијини ҝөстәрим?» Вә ја «Сөһбәтимизи давам етдирмәк үчүн нә вахт вә нечәдә ҝәлә биләрәм?» Сәјјар нәзарәтчи билдирди ки, онун әмәкдашлыг етдији бир јығынҹағын үзвләри бу үсулла бир һәфтәдә 44 Мүгәддәс Китаб өјрәнмәсинә башлады.

Марагланан адама тез бир заманда, һәтта бир-ики ҝүнә тәкрар башчәкмә етсәк, јахшы нәтиҹә верә биләр. Чүнки бунунла биз сәмими инсанларын Мүгәддәс Китабы баша дүшмәләринә көмәк етмәк истәдијимизи ҝөстәрәҹәјик. Јеһованын Шаһидләри илә Мүгәддәс Китаб өјрәнмәсинә башламасынын сәбәбини бир гадын белә изаһ едир: «Онлар мәнә сәмими мараг вә мәһәббәт ҝөстәрдикләри үчүн өјрәнмәјә разылашдым».

 Пионер Хидмәти Мәктәбини битирдикдән гыса мүддәт сонра Мадаји 15 Мүгәддәс Китаб өјрәнмәсинә башлады. Һәлә 5 нәфәрдән чох өјрәнәни диҝәр тәблиғчиләрә өтүрдү. Өјрәнәнләрдән бәзиләри јығынҹаг ҝөрүшләринә мүнтәзәм ҝәлмәјә башлады. Баҹымыза бу гәдәр инсанла өјрәнмә башламаға нә көмәк етди? О, мәктәбдә мараг ҝөстәрәнләри әлдән бурахмамағын ваҹиблији дәрк етди. Бир чохларына һәгигәтә ҝәлмәјә көмәк етмиш бир баҹы дејир: «Мән бир шеји анладым ки, Јеһованы танымаг истәјән инсанлара көмәк етмәјин ачары мүнтәзәм тәкрар башчәкмә етмәкдир».

Тәкрар башчәкмәләр етмәк вә Мүгәддәс Китаб өјрәнмәләринә башламаг әмәлли-башлы сәј тәләб едир. Лакин алаҹағын хејир-дуалар чәкдијин зәһмәтдән гат-гат чох олаҹаг. Өзүмүзү Падшаһлығын тәблиғи ишинә һәср етмәклә биз башгаларына «һәгигәт барәсиндә дәгиг билијә» јијәләнмәјә көмәк едирик, бу да онлара хиласа јетишмәјә көмәк едә биләр (1 Тим. 2:3, 4). Биз исә бундан сонсуз мәмнунлуг вә зөвг дујаҹағыг.