АНАМ һеч ҹүр ағлына сығышдыра билмирди: «Ахы нијә сән әҹдадларымыза ибадәт етмәјәҹәксән? Баша дүшмүрсән ки, онларын сајәсиндә јашајырсан? Онлара сағолун будур? Нәсилдән-нәслә ҝәлән адәтләрин үстүндән неҹә хәтт чәкә биләрсән? Әҹдадларымыза һөрмәт етмәмәјин билирсән нә демәкдир? Демәк истәјирсән ки, бизим ибадәтимиз ҹәфәнҝијјатдыр?» Сонра анам өзүнү сахлаја билмәјиб ағлады.

Анамы һәлә белә ҝөрмәмишдим. О, һеч вахт белә данышмазды. Үстәлик, өзү мәни Мүгәддәс Китабы өјрәнмәјә гојмушду. Белә ки, бу һадисәдән бир нечә ај әввәл Јеһованын Шаһидләри она Мүгәддәс Китабы өјрәнмәји тәклиф етмишдиләр, о исә имтина етмишди, анҹаг нәзакәт хатиринә мәнимлә дәрс кечмәјә иҹазә вермишди. Мән һәмишә анамын сөзүнә гулаг асырдым. Инди онун сөзүндән чыхмаг мәнә чәтин иди. Анҹаг бу дәфә Јеһованы разы салмаг үчүн буну етмәк мәҹбуријјәтиндә идим. Јеһованын көмәји олмасајды, буну һеч ҹүр баҹармаздым.

Әксәр јапонлар кими, биз дә буддист идик. Анҹаг Јеһованын Шаһидләринин ҹәми икиҹә ај мәнимлә дәрс кечмәси бәс етди ки, Мүгәддәс Китабын һәгигәт олдуғуна әмин олум. Биләндә ки, мәним сәмави Атам вар, Ону лап јахшы танымаг истәдим. Тәзә-тәзә анамла өјрәндијим шејләр барәдә сөһбәт етмәк чох хошумуза ҝәлирди. Башладым базар ҝүнләри ибадәт евиндә кечирилән ҝөрүшләрә ҝетмәјә. Һәгигәт барәдә билијим артанда анама дедим ки, даһа буддизм ајинләриндә иштирак етмәјәҹәјәм. Анамы елә бил илдырым вурду. О деди: «Әҹдадларыны севмәјән адам аиләси үчүн гара ләкәдир». Анам Мүгәддәс Китабы өјрәнмәји, јығынҹаға ҝетмәји мәнә гадаған етди. Һеч вахт ағлыма ҝәлмәзди ки, анам бу сөзләри дејәр! Елә бил о, тамам башга адам иди.

Атам да анамын тәрәфини тутду. «Ефеслиләрә мәктуб»ун алтынҹы фәслиндән өјрәнмишдим ки, Јеһова мәндән валидејнләримә итаәт етмәји истәјир. Она ҝөрә дә әввәл-әввәл фикирләширдим ки, онларын сөзүнә гулаг ассам, онлар да мәнә гулаг асаҹаглар вә аиләмиздә јенә дә сүлһ олаҹаг. Бундан башга, али мәктәб имтаһанлары јахынлашырды, мәнә дә һазырлашмаг лазым иди. Онларла разылашдым ки, үч ај дедикләри кими едәҹәјәм, амма Јеһоваја да сөз вердим ки, үч ај битән кими јенидән јығынҹаға ҝедәҹәјәм.

Амма бу, чох јанлыш гәрар иди. Әввәла, мән елә билирдим ки, үч аја һәгигәтә мүнасибәтим  дәјишмәјәҹәк. Амма чох кечмәмиш һисс етдим ки, руһани ҹәһәтдән зәифләјирәм вә Јеһовадан узаглашырам. Икинҹиси исә, анамла атам ҝүзәштә ҝетмәк әвәзинә мәни һәгиги ибадәтлә бағлы һәр шејдән узаглашдырмаға чалышырдылар.

Ибадәт евиндә аилә үзвләри тәрәфиндән тәгиб олунан чохлу Шаһидләрлә таныш олмушдум. Онлар мәни әмин етдиләр ки, Јеһова мәнә ҝүҹ верәҹәк (Мәт. 10:34—37). Баша салдылар ки, мөһкәм галмағым сајәсиндә аиләм хиласа јетишә биләр. Мән Јеһоваја ҝүвәнмәји өјрәнмәк истәјирдим, она ҝөрә дә сидги-үрәкдән Она дуа етмәјә башладым.

Валидејнләрим мәнә мүхтәлиф үсулларла мане олурдулар. Анам ҝаһ јалварырды, ҝаһ да дәлилләр ҝәтириб мәни фикримдән дашындырмаға чалышырды. Адәтән, мән сакит дурурдум. Данышанда чох вахт сөһбәтимиз мүбаһисә илә гуртарырды, чүнки икимиз дә өз дедијимизин үстүндә дурурдуг. Инди баша дүшүрәм ки, о вахт анамын һиссләринә, етигадларына һөрмәтлә јанашсајдым, мүбаһисә дүшмәзди. Валидејнләрим евдән чыхмајым дејә ишими артырырдылар. Һәрдән гапыны үзүмә гыфыллајырдылар, евдә мәним үчүн јемәк дә гојмурдулар.

Анам мәни инандырмаг үчүн башгаларына да үз тутду. Мәктәб мүәллимимлә данышды, анҹаг о, бу мәсәләјә гарышмады. Сонра мәни өз мүдиринин јанына апарды ки, о, мәни динләрин бош шеј олдуғуна инандырсын. Анам гоһумларымыза зәнҝ едиб, ҝөз јашлары ичиндә онлардан көмәк истәјирди. Бу һал мәни дилхор едирди. Амма јығынҹагдакы ағсаггаллар мәнә баша салырдылар ки, анам белә етмәклә өзү дә билмәдән башгаларына шаһидлик верир.

 Сонра университет мәсәләси ортаја чыхды. Валидејнләримин фикринҹә, јахшы ишдә ишләмәк үчүн бу, ваҹиб иди. Бу барәдә сакит-сакит сөһбәт едә билмирдик дејә, атамла анама бир нечә дәфә мәктуб јазыб өз мәгсәдләрими онлара билдирмәјә чалышдым. Атам өзүндән чыхыб мәни һәдәләди: «Әҝәр фикирләширсәнсә ки, иш тапа биләҹәксән, онда ҝүнү сабаһ тап, ја да евдән чых ҝет». Бу барәдә Јеһоваја дуа етдим. Сәһәриси ҝүн хидмәтдә оланда ики баҹы бир-бириндән хәбәрсиз мәнә ушагларына евдә дәрс кечмәји тәклиф етдиләр. Бу, атамын хошуна ҝәлмәди вә о, мәнимлә үмумијјәтлә данышмады. Сөзүн әсил мәнасында о, мәни адам јеринә гојмурду. Анам дејирди ки, каш мән ҹинајәткар олардым, нәинки Јеһованын Шаһиди.

Бәзән нараһат олурдум ки, ҝөрәсән, валидејнләримин истәјинә бу дәрәҹәдә гаршы чыхмағыма Јеһова неҹә бахыр. Амма чохлу дуа етмәк вә Мүгәддәс Китабдан Јеһованын мәһәббәти барәдә олан ајәләрин үзәриндә дүшүнмәк мәнә көмәк етди ки, тәгибләримә објектив бахым. Мән баша дүшдүм ки, валидејнләримин бу ҹүр давранмасынын сәбәби гисмән мәнә ҝөрә нараһат олмаларыдыр. Јеһова мәнә дүзҝүн дүшүнмәјә вә дүзҝүн јолу тутмаға көмәк етди. Һәмчинин даһа чох хидмәт етдикҹә хидмәти лап чох севирдим. Беләҹә, гаршыма өнҹүл олмағы мәгсәд гојдум.

Бәзи баҹылар өнҹүл олмаг истәдијими биләндә мәсләһәт ҝөрдүләр ки, тәләсмәјим, валидејнләримин сакитләшмәсини ҝөзләјим. Мән дуа едиб Јеһовадан мүдриклик истәдим, арашдырма апардым, нәјә ҝөрә өнҹүл олмаг истәдијими ҝөтүр-гој етдим, јеткин баҹы-гардашларла данышдым. Баша дүшдүм ки, мән Јеһованы разы салмаг истәјирәм. Һәм дә ки өнҹүл хидмәтини тәхирә салмаг валидејнләримин мүнасибәтинин дәјишәҹәјинә зәманәт вермирди.

Ахырынҹы синифдә охујанда өнҹүл хидмәтинә башладым. Бир мүддәтдән сонра гаршыма даһа чох тәләбат олан јердә хидмәт етмәк мәгсәдини гојдум. Анҹаг атамла анам евдән ҝетмәјими истәмирдиләр. Она ҝөрә дә 20 јашыма гәдәр ҝөзләдим. Сонра филиалдан хаһиш етдим ки, мәни Јапонијанын ҹәнубуна тәјин етсинләр, чүнки орада бизим гоһумларымыз јашајырды, ора ҝетсәјдим, анам чох да нараһат олмајаҹагды.

Орада хидмәт едәркән дәрс кечдијим адамлардан бир нечәси вәфтиз олунду. Бу арада хидмәтими ҝенишләндирмәк үчүн инҝилис дилини дә өјрәнирдим. Бизим јығынҹагда ики хүсуси өнҹүл гардаш вар иди. Онлар чох чалышган идиләр, һамыја көмәк едирдиләр. Онларын бу ҹүр хидмәт етдијини ҝөрәндә мән дә хүсуси өнҹүл олмаг истәдим. Бу вахт әрзиндә анам ики дәфә бәрк хәстәләнди. Һәр дәфә дә евә ҝәлиб она гуллуг едирдим. Бу, ону тәәҹҹүбләндирирди. Бунун сајәсиндә, мәнә мүнасибәти бир аз јумшалды.

Једди ил сонра Атсушидән мәктуб алдым. О, һәмин о ики хүсуси өнҹүлдән бири иди. О евләнмәк барәдә фикирләшдијини јазырды вә мәним она гаршы мүнасибәтими билмәк истәјирди. Мән һеч вахт Атсушијә о ҝөзлә бахмамышдым, нә дә онун тәрәфиндән өзүмә гаршы романтик мүнасибәт һисс етмәмишдим. Бир ајдан сонра ҹаваб јаздым ки, јахшы оларды, бир-биримизи јахындан таныјаг. Биз ҝөрдүк ки, чох шејдә һәмфикирик, икимиз дә таммүддәтли хидмәтә ҹан атырыг вә истәнилән тәјинаты гәбул етмәјә һазырыг. Бир мүддәтдән сонра евләндик. Мән чох хошбәхт идим ки, атам, анам вә бир нечә башга гоһумумуз бизим тојумуза ҝәлмишди.

Биз өнҹүл кими хидмәт едирдик. Чох кечмәмиш Атсушини рајон нәзарәтчисинин мүавини тәјин етдиләр. Бундан аз сонра башга хејир-дуалар  алдыг. Бизи хүсуси өнҹүл, сонра исә даими рајон хидмәтинә тәјин етдиләр. Рајонун бүтүн јығынҹагларына бир дәфә баш чәкәндән сонра бизә филиалдан зәнҝ ҝәлди. Биздән сорушдулар: «Непалда рајон хидмәтинә тәјин олунмаг истәјәрдиниз?»

Мән нараһат олурдум ки, ҝөрәсән, валидејнләрим белә узаға ҝедәҹәјими биләндә нә едәҹәкләр. Онлара зәнҝ етдим. Атамла данышдым. О деди: «Оралар чох мәнзәрәли јерләрдир». Иш орасындадыр ки, ҹәми бир һәфтә әввәл атамын досту она Непал һаггында бир китаб вермишди. Атамын һәтта ағлындан белә бир фикир кечмишди ки, ҝедиб оралары ҝәзмәк јахшы оларды.

Меһрибан непаллыларын арасында хидмәт етдијимиз мүддәтдә башга бир хејир-дуа да алдыг. Бизим рајона Бангладеши дә дахил етдиләр. Бангладеш Непала гоншу өлкә олса да, бир чох саһәдә Непалдан олдугҹа фәргләнирди. Саһә хидмәти чох рәнҝарәнҝ иди. Беш илдән сонра бизи Јапонијаја тәјин етдиләр. Инди биз бурада севә-севә рајон хидмәтини иҹра едирик.

Јапонија, Непал вә Бангладешдә хидмәт етдикҹә Јеһова һаггында чох шеј өјрәндим. Һәр бир өлкәнин өз тарихи, адәт-әнәнәләри вар. Бу өлкәләрдә инсанларын һәр бири тәкраролунмаздыр. Мән Јеһованын һәр бир инсана ајры-ајрылыгда неҹә гајғы ҝөстәрдијини, Өзүнә ҹәлб етдијини, көмәк едиб хејир-дуа вердијини ҝөрүрдүм.

Өзүмә ҝәлдикдә исә Јеһова мәнә Өзүнү танытды, Она хидмәт етмәк шәрәфини бәхш етди вә ҝөзәл һәјат јолдашы нәсиб етди. Аллаһ мәнә дүзҝүн гәрарлар вермәјә көмәк етди. Инди мәним һәм Онунла, һәм дә аиләмлә јахшы мүнасибәтим вар. Јеһоваја шүкүр олсун ки, анамла јенидән достлашдыг. Јеһоваја чох миннәтдарам ки, һәм Аллаһымла, һәм дә анамла арамызда сүлһ вар.