Өлүм. Бу, елә дә үрәкачан мөвзу дејил. Инсанларын әксәријјәти бу барәдә данышмаг истәмир. Амма ҝеҹ-тез һәр биримиз өлүмлә үзләширик. Өлүмүн нештәри инсана ағры вә аҹы ҝәтирир.

Биз ата-анамызын, һәјат јолдашымызын вә ја өвладымызын өлүмүнә һеч вахт там һазыр ола билмәрик. Фаҹиә ја ҝөзләнилмәдән, ја да узун мүддәт һәр һансыса ҹидди хәстәликлә мүбаризә апардыгдан сонра баш верә биләр. Истәнилән вәзијјәтдә өлүм лабүддүр вә сағалмаз јаралар вурур.

Атасыны машын гәзасында итирән Антонио өз һиссләрини бөлүшүр: «Јахынын өләндә, санки, кимсә евин гапысыны гыфыллајараг, ачары өзү илә апарыр вә сән һеч ҹүр о евә ҝирә билмирсән. Сәнә галан јалныз хатирәләр олур. Һәјат әдаләтсиз ҝөрүнсә дә, һәгигәтлә барышмалы олурсан. Әлиндән бундан башга һеч нә ҝәлмир».

47 јашында әрини итирән Доротинин өлүмлә бағлы бир чох суаллары јаранмышды. Базар ҝүнләри кечирилән килсә мәктәбиндә ушаглара өлүмдән сонра һәјатын олдуғуну өјрәтсә дә, бунун доғру олуб-олмадығыны һеч өзү дә билмирди. Дороти англикан килсәсинин кешишинә: «Өлүмдән сонра нә баш верир?» — суалыны вермишди. Һәмин кешиш исә она ҹаваб верди: «Буну һеч ким билмир. Бизә јалныз ҝөзләмәк галыр».

Доғруданмы, бизә јалныз ҝөзләмәк галыр? Бәс өлүмлә бағлы һәгигәти һарадан өјрәнә биләрик?