Ҹәлилә дәнизинин шәрг саһилиндә Иса Мәсиһ минләрлә адама мөҹүзә илә дојдурмуш вә ону падшаһ етмәк истәјән ҹамаатдан гачмышды. Һәмин ҝеҹә о, фыртыналы Ҹәлилә дәнизи үзәри илә ҝетмиш, сонра далғаларын үстү илә она тәрәф ҝәлән, амма тәрәддүд етдији үчүн суда батмаға башлајан Бутрусу хилас етмишди. О һәмчинин күләји јатырдыб шаҝирдләрини суја гәрг олмагдан гуртармышды.

Инди Мәсиһ дәнизин гәрб саһилиндә — Кәфәрнаһум бөлҝәсиндәдир. Мөҹүзә илә чөрәк вердији адамлар онун јанына ҝәлиб сорушурлар: «Сән бура нә вахт ҝәлдин?» Лакин Иса пејғәмбәр бу адамлары мәзәммәт едиб дејир ки, онлар һавајы чөрәк јемәк истәдикләри үчүн ону ахтарырлар. О, онлары хараб олуб ҝедән гида үчүн јох, әбәди һәјат ҝәтирән вә даим галан гидадан өтрү чалышмаға сәсләјир. Буна ҝөрә о адамлар сорушурлар: «Нә едәк ки, Аллаһа хош ҝетсин?» (Јәһја 6:25—28).

Ола билсин, онлар Төвратда јазылан ишләр барәдә сорушурлар, амма Иса пејғәмбәр ән үлви иши нәзәрдә тутараг белә дејир: «Аллаһын ҝөндәрдији инсана иман етсәниз, Она хош ҝедәр». Иш орасындадыр ки, онун бүтүн мөҹүзәләринә бахмајараг, адамлар она иман ҝәтирмирләр. Она иман етмәк үчүн јенә дә әламәт истәјирләр: «Нә ҝөстәрә биләрсән? Бизим әҹдадларымыз сәһрада манна јејибләр, неҹә ки јазылыб: “Аллаһ онлара ҝөјдән чөрәк верди”» (Јәһја 6:29—31; Зәбур 78:24).

Иса Мәсиһ онларын әламәт истәмәләринә ҹаваб олараг, бүтүн мөҹүзәләрин әсил Мәнбәјини танытдырыр: «Муса сизә ҝөјдән ҝәлән һәгиги чөрәји вермәмишди. Ҝөјдән ҝәлән һәгиги чөрәји сизә инди Атам верир. Аллаһын вердији чөрәк ҝөјдән ҝәлән вә бәшәријјәтә һәјат верән инсандыр». Онлар Мәсиһин нә демәк истәдијини баша дүшмәдикләри үчүн дејирләр: «Аға, бизә һәмишә бу чөрәји вер» (Јәһја 6:32—34). Бәс пејғәмбәр һансы чөрәји нәзәрдә тутур?

О изаһ едир: «Һәјат чөрәји мәнәм. Ардымҹа ҝәлән һеч вахт аҹмајаҹаг вә мәнә иман едән әсла сусамајаҹаг. Амма дедијим кими, сиз мәни ҝөрсәниз дә инанмырсыныз... Мән өзүмүн јох, мәни ҝөндәрәнин ирадәсини јеринә јетирмәк үчүн ҝөјдән ҝәлмишәм. Мәни ҝөндәрәнин ирадәси исә будур ки, Онун мәнә вердији адамлардан һеч бирини итирмәјим, ахырынҹы ҝүндә онлары дирилдим. Бәли, Атамын ирадәси будур ки, Оғулу гәбул едиб она иман едән һәр кәс әбәди һәјата говушсун» (Јәһја 6:35—40).

Онлар бу сөзләри ешидәндә гәзәбләниб дејинмәјә башлајырлар. О, нәјә әсасән «мән ҝөјдән ҝәлмиш чөрәјәм» дејир? (Јәһја 6:41). Ҹамаат үчүн о, Ҹәлиләнин Насирә шәһәриндән олан ади инсан өвладыдыр. Онлар наразылыгла дејирләр: «Мәҝәр бу, Јусифин оғлу Иса дејил? Биз онун атасыны да, анасыны да јахшы таныјырыг» (Јәһја 6:42).

Иса пејғәмбәр ҹаваб верир: «Бәсдирин дејиндиниз. Әҝәр мәни ҝөндәрмиш Атам ҹәлб етмәсә, һеч ким мәним ардымҹа ҝәлә билмәз. Мән ахырынҹы ҝүндә о адамы дирилдәҹәјәм. Пејғәмбәрләрин китабында да јазылыб: “Онларын һамысы Јеһовадан елм алаҹаг”. Атамы динләјиб Ондан елм алмыш һәр бир адам ардымҹа ҝәлир. Атаны јалныз Онун јанындан ҝәлән ҝөрүб, ондан башга һеч ким ҝөрмәјиб. Атаны о ҝөрүб. Ешидин вә аҝаһ олун, иман едән әбәди һәјата говушаҹаг» (Јәһја 6:43—47; Әшија 54:13).

Иса пејғәмбәр Никодемлә данышанда да әбәди һәјатын инсан Оғлуна иман етмәкдән асылы олдуғуну демишди: «Она [Аллаһын јеҝанә Оғлуна] иман едәнләр мәһв олмасын, онларын әбәди һәјаты олсун» (Јәһја 3:15, 16). Инди исә Иса Мәсиһ бөјүк груп инсанын гаршысында дејир ки, онларын әбәди һәјаты алмаларында онун бөјүк ролу  вар. Нә манна, нә дә Ҹәлиләдәки ади чөрәк буну тәмин едә билмәз. Бәс әбәди һәјаты неҹә әлдә етмәк олар? Мәсиһ сөзләрини тәкрарлајыр: «Мән һәјат чөрәјијәм» (Јәһја 6:48).

Ҝөјдән ҝәлмиш чөрәк барәдә сөһбәт бурада гуртармыр. Иса Мәсиһ Кәфәрнаһум синагогунда өјрәдәркән бу сөһбәт кулминасија нөгтәсинә чатыр.