Јерусәлим диварларынын бәрпасындан 400 илдән чох вахт кечиб. Јерусәлим шәһәринин јахынлығында Зәкәријјә адлы каһин вә арвады Илсәба јашајыр. Онлар узун илләрдир евли олсалар да, ушаглары олмур. Бир ҝүн Зәкәријјә мәбәддә бухур гурбаны тәгдим едәндә бирдән Ҹәбрајыл мәләк пејда олур. Зәкәријјә горхур, анҹаг Ҹәбрајыл мәләк она дејир: «Горхма. Јеһовадан сәнә шад хәбәр ҝәтирмишәм. Арвадын Илсәба бир оғул доғаҹаг. Онун адыны Јәһја гојаҹагсыныз. Јеһова Јәһјаны хүсуси бир иш үчүн сечиб». Зәкәријјә сорушур: «Бизим ушағымыз неҹә ола биләр? Ахы арвадымла мән чох јашлыјыг». Ҹәбрајыл мәләк ҹаваб верир: «Аллаһ мәни ҝөндәриб ки, сәнә бу хәбәри чатдырым. Амма мәнә инанмадығын үчүн ушаг доғулана кими даныша билмәјәҹәксән».

Зәкәријјә мәбәддә һәмишәкиндән чох галыр. Нәһајәт о, мәбәддән чыхыр. Зәкәријјә ҝөрүр ки, ҹамаат нә баш вердијини өјрәнмәк үчүн чөлдә ону ҝөзләјир. О даныша билмир, анҹаг әл ишарәләри илә фикрини баша сала билир. Халг баша дүшүр ки, Аллаһ Зәкәријјә нәсә бујуруб.

Бир мүддәт сонра Илсәба һамилә галыр вә мәләјин дедији кими бир оғлан ушағы дүнјаја ҝәтирир. Онун рәфигәләри вә гоһумлары ушағы ҝөрмәјә ҝәлирләр. Онлар Илсәбаја ҝөрә чох севинирләр. Илсәба дејир: «Онун ады Јәһја олаҹаг». Онлар ҹаваб верир: «Нәслиниздә Јәһја адлы адам јохдур. Она атасынын адыны гојун». Анҹаг Зәкәријјә лөвһәјә јазыр: «Онун ады Јәһјадыр». Елә о андаҹа Зәкәријјәнин дили ачылыр! Бу һадисә бүтүн Јәһудијјәјә јајылыр. Халг дејир: «Ҝөрәсән, бу ушаг бөјүјүб ким олаҹаг?»

Сонра Зәкәријјә мүгәддәс руһла долур. О пејғәмбәрлик едир: «Јеһоваја һәмд олсун. О, Ибраһимә сөз вермишди ки, бизи хилас етмәк үчүн Мәсиһи  ҝөндәрәҹәк. Јәһја пејғәмбәр олаҹаг вә Мәсиһин јолуну һазырлајаҹаг».

Илсәбанын гоһуму Мәрјәмин дә башына мөҹүзәви һадисә ҝәлир. Нөвбәти фәсилдә бу һагда өјрәнәҹәјик.