АЛЛАҺ Исаја һеч кәсин баҹармадығы ишләри ҝөрмәк сәлаһијјәти вермишди. Иса чохлу мөҹүзәләр ҝөстәрмишди. Чох вахт о, бу мөҹүзәләри издиһамын ҝөзү гаршысында етмишди. Һәмин мөҹүзәләр ҝөстәрирди ки, Иса өз дүшмәнләри үзәриндә сәлаһијјәтә маликдир вә инсанларын һеч вахт өһдәсиндән ҝәлә билмәдији манеәләри арадан галдырмаға гадирдир. Бәзи нүмунәләрә нәзәр салаг.

Инсанлары гида илә тәмин едирди. Исанын илк мөҹүзәси сују шәраба чевирмәк олду. Диҝәр ики һалда исә о, ҹәми бир нечә чөрәк вә балыгла минләрлә адамдан ибарәт издиһамы дојурду. Һәр ики һалда һамыја артыгламасы илә јемәк чатды.

Хәстәләрә шәфа верирди. Иса «һәр ҹүр хәстәни вә нахошу сағалдырды» (Мәтта 4:23). О, карлары, корлары, ҹүзамлылары вә епилептикләри сағалдырды. Һәмчинин топаллара, ағсаглара, шикәстләрә дә шәфа верирди. Елә бир хәстәлик јох иди ки, Иса ону сағалда билмәсин.

Тәһлүкәли һава шәраитини сакитләшдирирди. Иса шаҝирдләри илә бирликдә Ҹәлилә дәнизиндә оланда гәфләтән шиддәтли фыртына гопду. Шаҝирдләри ваһимә бүрүдү. Иса үзүнү фыртынаја тутуб садәҹә деди: «Дајан! Сакит ол!» Һәмин андаҹа дәрин сүкут чөкдү (Марк 4:37—39). Диҝәр һалда о, дәһшәтли фыртына заманы сујун үзү илә јеримишди (Мәтта 14:24—33).

Инсанлары пис руһлардан азад едирди. Пис руһлар адамлардан гат-гат ҝүҹлүдүр. Бир чохлары Аллаһын бу гаты дүшмәнләринин буховундан азад ола билмирдиләр. Анҹаг Иса дәфәләрлә белә руһлара әмр етмишди ки, әзијјәт вердикләри инсанлары раһат бурахсынлар вә бундан сонра онлар артыг өз гурбанларына тәсир едә билмирдиләр. Иса онлардан горхмурду. Әксинә, онлар Исанын һансы сәлаһијјәтә малик олдуғуну биләрәк ондан горхурдулар.

Өлүләри дирилдирди. Һаглы олараг «ахырынҹы дүшмән» адландырылан өлүмүн үзәриндә һеч бир инсан зәфәр чала билмир (1 Коринфлиләрә 15:26). Буна рәғмән Иса ҝәнҹ оғланы дирилдиб дул анасына балаҹа гызы исә кәдәрли валидејнләринә гајтарды. Исанын јаслы издиһамын ҝөзү гаршысында әзиз досту Илазәри тәхминән дөрд ҝүн өлү олмасына бахмајараг, дирилтмәси гејри-ади бир һадисә иди! Һәтта гаты дүшмәнләри белә, онун бу мөҹүзәни етдијини етираф етдиләр (Јәһја 11:38—48; 12:9—11).

Иса бу мөҹүзәләри нә үчүн едирди? Мәҝәр онун көмәк етдији инсанлар әввәл-ахыр өлмәдиләр? Дүздүр өлдүләр, анҹаг Исанын мөҹүзәләри узунмүддәтли фајда ҝәтирди. Онлар сүбут етди ки, сәмави Падшаһлығын неҹә идарә едәҹәји һагда дејилән пејғәмбәрликләр әсассыз дејил. Аллаһын тәјин олунмуш Падшаһынын аҹлығы, хәстәлији, өлүмү, тәһлүкәли һава шәраитини арадан галдыра вә пис руһлары јох едә биләҹәјинә шүбһә етмәјә һеч бир әсас јохдур. Иса Аллаһын она бүтүн бунлары етмәк сәлаһијјәтини вердијини артыг сүбут едиб.

«Мәтта»; «Марк»; «Лука» вә «Јәһја» китабларына әсасланыб.