ҺЕЧ елә олубму ки, сөз вериб сонрадан она әмәл етмәјә чәтинлик чәкәсән? Шәкилдә ҝөрдүјүн адам белә вәзијјәтә дүшдүјү үчүн бу гәдәр кәдәрлидир. О, Исраилин иҝид һакими Ифтаһдыр.

Ифтаһ Исраил халгынын Јеһовадан үз дөндәрдији дөврдә јашајыр. Халг јенидән пис ишләр ҝөрмәјә башлајыб. Јеһова да јол верир ки, Аммон халгы онлары инҹитсин. Исраиллиләр Јеһоваја јалварырлар: ‘Сәнә гаршы ҝүнаһ етдик. Амандыр, бизи гуртар!’

Исраиллиләр пис әмәлләринә ҝөрә чох пешман олуб, јенидән Јеһоваја ибадәт едирләр. Јеһова да онлара көмәк едир.

Халг, залым аммонлулара гаршы дөјүшмәк үчүн Ифтаһы сечир. Ифтаһ чох истәјир ки, Јеһова она бу дөјүшдә көмәк етсин. Буна ҝөрә дә Аллаһа вәд едир: ‘Аммонлулар үзәриндә гәләбәни мәнә версән, сөз верирәм, дөјүшдән гајыданда евимдән гаршыма биринҹи ким чыхса, ону Сәнә верәҹәјәм’.

Јеһова Ифтаһын вәдини ешидир вә гәләбә чалмагда она көмәк едир. Ифтаһ евә гајыданда һеч билирсән ону гаршыламаға биринҹи ким чыхыр? Ҝөзүнүн ағы-гарасы, јеҝанә өвлады! Ифтаһ дејир: ‘Вај, гызым! Сән нә етдин?! Белими әјдин! Амма Јеһоваја сөз вермишәм, артыг сөзүмдән дөнә билмәрәм’.

Ифтаһын гызы атасынын вәдини билдикдә әввәлҹә бир гәдәр кәдәрләнир, чүнки атасындан вә достларындан ајрылмалы олаҹаг. О, өмрү боју Шило шәһәриндә Јеһованын ибадәт чадырында хидмәт едәҹәк. Гыз атасына дејир: ‘Јеһова Аллаһа сөз вермисәнсә, мүтләг она әмәл етмәлисән’.

Беләликлә Ифтаһын гызы Шилоја ҝедир вә өмрүнүн галан һиссәсини Јеһованын ибадәт чадырында хидмәт едир. Исраил гызлары һәр илин дөрд ҝүнүнү она баш чәкир вә онунла шән вахт кечирирләр. Ифтаһын гызы Јеһоваја үрәкдән хидмәт етдији үчүн халг ону чох севир.