1980-ҹи илләрин сонунда «Ҝөзәтчи гүлләси» мүзакирәсиндә јалныз ҝөрүшү апаран гардашын әлиндә журнал олурду, о да ки, әллә јазылмыш. Бизим јығынҹағын ағсаггалларындан биринә, Ҝенади Гудадзе гардаша јахынлашыб дедим ки, журналлары чап етмәк үчүн ҝәрәк нәсә едәк.

Гардашлар бу вахта кими кустар үсулла дүзәлдилмиш мимеографдан истифадә етдикләри үчүн нәшрләрин сајы аз олурду. Мүнтәзәм олараг әдәбијјат нәшр етмәк үчүн даһа мүкәммәл мимеографа, тәҹрүбәли макиначыја, јазы макинасына вә трафаретә еһтијаҹ вар иди. Анҹаг бүтүн чап ләвазиматлары, һәтта кағыз белә, дөвләт гејдијјатындан кечирди вә хүсуси тәһлүкәсизлик органларынын нәзарәти алтында олурду.

Мән бир танышымдан јазы макинасы әлдә еләдим. Онун дөвләт нәзарәтиндә олмајан лазымсыз јазы макиналарына әли чатырды. Доғма баҹым макиначы иди вә бизә көмәк етмәјә һазыр иди. Гардашлар исә јени мимеограф дүзәлтдиләр вә трафарет алмаг  үчүн јер тапдылар. Һәр шеј өз гајдасына дүшдү. Нәһајәт, бизим ҝүрҹү дилиндә илк «Ҝөзәтчи гүлләси» журналымыз әрсәјә ҝәлди.

Анҹаг ортаја башга бир манеә чыхды. Бир ҝүн Ҝенади гардаш мәнә деди: «Трафарет алмаг үчүн башга јер тапмалыјыг». Ҝенади гардаш дөвләт идарәсиндә топа-топа јығылмыш трафаретләр ҝөрмүшдү, амма дөвләт ону изләдији үчүн өзү онлары ала билмәзди. Бәс онлары неҹә ала биләрдик? Мән дурмадан дејирдим: «Бу мүмкүн дејил!» Анҹаг Ҝенади деди: «Бәсдир, “мүмкүн дејил!” “мүмкүн дејил!” дедин. “Аллаһ үчүн һәр шеј мүмкүндүр!”» (Мәт. 19:26).

Гардашын сөзү бејнимдә фырланырды. Нөвбәти ҝүн дөвләт идарәсинә ҝетдим. Чох нараһат идим. Јеһова мәни меһрибан бир макиначынын јанына јөнәлтди. О, мүраҹиәтими идарәнин рәисинә чатдырды. Рәис һәмин гадынын һәјат јолдашы иди! Тезликлә мән һәмин идарәдән мүнтәзәм олараг трафарет алмаға башладым вә бундан сонра биз бу сарыдан һеч бир проблем јашамадыг.