1985-ҹи илдә, 18 јашым оланда Совет һөкумәти мәни һәрби хидмәтә чағырды. Әсҝәрликдә о гәдәр әдаләтсизлик вә зүлм ҝөрдүм ки, өз-өзүмә дедим: «Мән онлар кими олмаг истәмирәм. Мән там башга ҹүр олаҹағам». Амма нә гәдәр истәсәм дә бу, мәндә һәмишә алынмырды. Мән јахшы инсан олмаг истәјирдим.

Һәрби хидмәти баша вурдугдан сонра евә гајытдым. Бир ҝеҹә гонаглыгдан сонра Аллаһа јалвардым ки, мәнә дәјишмәјә көмәк етсин. Сәһәриси ҝүн ишә ҝедәндә јолүстү халамҝилә дәјдим. О, Јеһованын Шаһиди иди. Евә ҝирәндә ҝөрдүм ки, Јеһованын Шаһидләриндән ибарәт кичик бир груп ибадәт үчүн бир јерә јығышыб. Онлар мәни сәмими гаршыладылар, мән дә гәрара ҝәлдим ки, галыб гулаг асым.

Мүгәддәс Китабы өјрәнмәјә башладым вә алты ај сонра вәфтиз олдум. Јеһова мәнә јахшы инсан олмаға көмәк етди. Буну өз ҝүҹүмлә баҹармаздым.