Хејр, бу белә дејил. Мүнтәзәм шәкилдә ев-ев тәблиғ етсәк дә, фикирләшмирик ки, бунун сајәсиндә хиласы газанмыш олуруг (Инҹил, Ефеслиләрә 2:8). Нәјин әсасында буну белә демәк олар?

Мүгајисә үчүн белә бир нүмунә: тәсәввүр един ки, сәхавәтли бир адам һамыја баһалы бир һәдијјә верәҹәјини вәд едир, амма бунун үчүн ҝәрәк мүәјјән вахтда мүәјјән јерә ҝәләсиниз. Әҝәр она етибар едирсинизсә, сөзсүз ки, дедикләринә әмәл едәҹәксиниз. Һәмчинин дост-танышларынызы да аҝаһ едәҹәксиниз ки, онлара да бу һәдијјәдән чатсын. Ҝөстәрилән јерә ҝәлдијиниз үчүн һәдијјәни газанмырсыныз. Һәдијјә елә һәдијјә олараг да галыр.

Ејнилә Јеһованын Шаһидләри Аллаһын бүтүн итаәткар инсанлара олан әбәди һәјат вәдинә сәмими гәлбдән инаныр (Инҹил, Ромалылара 6:23). Инанҹларымыз һаггында башгаларына данышырыг ки, онлар да Аллаһын инсанлар үчүн ҝөзәл вәдиндән хәбәрдар олсунлар. Лакин тәблиғ хидмәти илә хиласы газандығымызы фикирләшмирик (Инҹил, Ромалылара 1:17; 3:28). Чүнки һеч бир инсан һеч вахт Аллаһын бу әнамыны өз ишләри илә газана билмәз. Мүгәддәс Јазыларда дејилдији кими, Аллаһ «салеһ ишләримизә ҝөрә дејил, мәрһәмәти сајәсиндә ҝүнаһларымызы јујуб бизи хилас [едәҹәк]» (Инҹил, Титус 3:5).