Хејр, биз ону гәбул едирик, чүнки о өзү демишдир: «Јол, һәгигәт вә һәјат мәнәм. Мәнсиз һеч кәс Атанын [Аллаһын] јанына ҝәлә билмәз» (Инҹил, Јәһја 14:6). Гәбул едирик ки, о, Аллаһын дәрҝаһындан јер үзүнә ҝәләрәк өз камил һәјатыны бизим уғрумузда фәда етди (Инҹил, Матта 20:28). Онун өлүмү вә дирилмәси иман едән инсанлара јер үзүндә гурулаҹаг Ҹәннәтдә әбәди һәјат алмаларына имкан ачды (Инҹил, Јәһја 3:16). Инанырыг ки, о, бәшәријјәтдә сүлһү бәргәрар едәҹәк Аллаһын сәмави Падшаһлығынын падшаһыдыр (Инҹил, Вәһј 11:15). Лакин биз Иса Мәсиһи Аллаһа шәрик гошмуруг, чүнки о өзү демишдир ки, Аллаһ ондан үстүндүр (Инҹил, Јәһја 14:28). Буна ҝөрә биз Исаја ибадәт етмир вә онун Аллаһа бәрабәр олдуғуну гәбул етмирик.