Xidmət etdiyi vaxt İsa peyğəmbər dəfələrlə təvazökarlığın vacibliyini vurğulayıb (Luka 14:8—11). O, Allaha ibadət etmək istəyən təvazökar insanları cidd-cəhdlə axtarır. İndi də onların arasında ehtimal ki, hamının günahkar kimi tanıdığı adamlar var.

Fərisilərlə mirzələr görürlər ki, onların adam yerinə qoymadıqları insanlar İsa peyğəmbərin yanına gəlib ona qulaq asırlar. Onlar deyinirlər: «Bu adam günahlılarla oturub-durur, onlarla çörək kəsir» (Luka 15:2). Fərisilər və mirzələr adi adamlara yuxarıdan aşağı baxırlar, onları ayaq altındakı toz sayırlar. Belə adamları «torpaq adamları» (ibranicə amhaarets) adlandıraraq onlara həqarətlə baxdıqlarını göstərirlər.

İsa Məsih isə hər kəsə hörmət, xeyirxahlıq və şəfqət göstərir. Buna görə də adi adamlar, hətta pis əməlləri ilə tanınanlar da onu həvəslə dinləyirlər. Görəsən, bu cür insanlara kömək əli uzatdığı üçün fərisilərin tənqidinə tuş gələn Məsih onlara necə cavab verəcək?

Bunu onun çəkdiyi məsəldən görmək olar. O, Kəfərnahumda buna bənzər məsəl çəkmişdi (Mətta 18:12—14). İsa Məsih öz məsəlində fərisiləri onların baxışları ilə qələmə verir. Fərisilər özlərini saleh hesab edir və əmindirlər ki, Allahın sürüsündədirlər, rəzil «torpaq adamları» isə yolu azıb itiblər. İsa peyğəmbər deyir:

«Sizdən kiminsə yüz qoyunu olsaydı və onlardan biri itsəydi, məgər doxsan doqquzunu çöldə qoyub itmiş qoyunu tapana kimi gedib onu axtarmazdı? Onu tapanda çiyninə qoyub sevinə-sevinə evinə qayıdar, qonum-qonşunu çağırıb deyərdi: “Mənimlə birgə sevinin, çünki itmiş qoyunumu tapmışam”» (Luka 15:4—6).

İsa peyğəmbər bu sözlərlə nə demək istəyir? O izah edir: «Bunu bilin ki, göydə tövbə edən bir günahkardan ötrü tövbəyə ehtiyacı olmayan doxsan doqquz salehdən daha çox sevinəcəklər» (Luka 15:7).

Məsihin tövbə barədə danışması fərisiləri oyatmalıdır. Fərisilər özlərini saleh saydıqlarından tövbəyə də ehtiyac duymadıqlarını düşünürlər. İki il bundan əvvəl onlardan bəziləri İsa peyğəmbərin vergiyığanlar və günahlılarla çörək kəsdiyinə görə ittiham edəndə o demişdi: «Mən salehləri yox, günahlı adamları çağırmağa gəlmişəm» (Mark 2:15—17). Tövbəyə möhtac olduqlarını dərk etməyən özündənrazı fərisilərə görə göydə heç kim sevinmir; əsil tövbə edən günahlılar isə göylərə sevinc gətirir.

İsa peyğəmbər tövbə edən bir günahkarın göydə sevinc gətirdiyini vurğulamaq üçün daha bir məsəl çəkir: «On gümüş pulu olan hansı qadın pulun birini itirərsə, çırağı yandırıb evi süpürməz və onu tapana qədər diqqətlə axtarmaz? Pulu tapanda rəfiqələrini və qonşularını çağırıb deyər: “Mənimlə birgə sevinin, çünki itirdiyim gümüş pulu tapmışam”» (Luka 15:8, 9).

İtmiş qoyun məsəli ilə bu məsəlin tətbiqi eynidir. O deyir: «Bunu bilin ki, Allahın mələkləri də tövbə etmiş bir günahkardan ötrü belə sevinirlər» (Luka 15:10).

Allahın mələklərinin yolunu azmış adamların geri qayıtmasına bu cür maraq göstərmələri necə də xoşdur! Maraqlısı da odur ki, tövbə edən bu günahkarlar Allahın Padşahlığında oturub göydə mələklərdən də yüksək mövqe tutacaqlar! (1 Korinflilərə 6:2, 3). Lakin mələklər onların paxıllığını çəkmir. Bəs hansısa günahkar insan tövbə edib Allaha tərəf dönəndə biz buna necə yanaşmalıyıq?