Əyyub 10:1—22
10 Həyatımdan bezmişəm.+
Dərdimi açıb-tökəcəyəm,
Yana-yana danışacağam.
2 Allaha deyəcəyəm: “Məni təqsirkar çıxarma.
Axı niyə mənimlə çəkişirsən, de bilim.
3 Məgər zülm etməyin,Öz zəhmətinin bəhrəsinə+ xor baxmağın,Pislərin məsləhətini bəyənməyin Sənə xeyri var?
4 Məgər Sənin gözün insan gözüdür?Ya Sən fani insan kimi baxırsan?
5 Günlərin fani insanın günləri,İllərin bəşərin illəridir ki,+
6 Məndə səhv axtarırsan?Məndə günah arayırsan?+
7 Özün də bilirsən ki, təqsirsizəm.+Amma kim məni Sənin əlindən qurtara bilər!+
8 Sənin əllərin yaratdı məni, vücuduma quruluş verdi,+İndi də məni məhv edirsən.
9 Unutma, məni palçıqdan düzəltmisən,+İndi isə məni torpağa qaytarırsan.+
10 Məgər məni süd kimi töküb,Pendir kimi bərkitmədin?
11 Əti və dərini əynimə geyindirdin,Məni sümüklərlə, vətərlərlə toxudun.+
12 Mənə həyat verdin, xeyirxahlıq göstərdin,Qayğınla ruhumu* qorudun.+
13 Amma ürəyində gizli niyyət var idi.
Bilirəm, bunlar Səndəndir.
14 Günah etmişdimsə, görərdin,+Təqsirimdən keçməzdin.
15 Günahkaramsa, vay halıma!
Təqsirim olmasa da, başımı dikəldə bilmərəm.+Rüsvayçılıq, dərd-bəla məni çulğayıb.+
16 Başımı dikəldəndə məni aslan kimi ovlayırsan,+Yenə də mənə qarşı gücünü göstərirsən.
17 Əleyhimə yeni şahidlər çıxarırsan,Mənə qarşı qəzəbini artırırsan.
Əzabımın üstünə əzab gəlir.
18 Axı nə üçün məni ana bətnindən çıxartdın?+
Kaş öləydim, heç kim məni görməzdi,
19 Kaş dünyaya gəlməz olaydım,Bətndən birbaşa qəbrə köçürüləydim”.
20 Məgər ömrümə çox qalıb?+ Qoy məni rahat buraxsın,Qoy gözlərini üstümdən çəksin, bir azca üzüm gülsün+
21 Köçüb getməzdən əvvəl gedər-gəlməzə,+Qatı qaranlıq diyarına,+
22 Zil qaranlıq,Qatı zülmət, qarmaqarışıqlıq diyarına.Orada işıq da qaranlıqdır».
Haşiyələr
^ Yaxud nəfəsimi; həyatımı. Lüğətdə «ruh» sözünə bax.
