Əyyub 29:1—25
29 Əyyub sözünə davam etdi:
2 «Kaş ötən çağlarıma qayıda biləydim,Allahın məni hifz etdiyi günlərə.
3 O vaxtlar çırağı başımın üstündə işıq saçardı,Onun nuru ilə qaranlığı yarıb-keçərdim.+
4 Həyatımın coşqun çağlarını yaşayırdım,Çadırımda Allahın dostluğunu duyurdum,+
5 Qüdrət Sahibi hələ mənimlə idi,Balalarım* ətrafımda idi.
6 O vaxtlar ayaqlarım qaymaq içində idi,Qayalardan mənə yağ süzülürdü.+
7 Şəhər darvazasına çıxardım,+Meydanda əyləşərdim.+
8 Cavanlar məni görəndə yol verərdi,Hətta yaşlılar ayağa durub dayanardı,+
9 Başçılar susub danışmazdı,Əlləri ilə ağzını yumardı.
10 Bəylər dilini udardı,Səsləri çıxmazdı.
11 Söhbətimi eşidənlər barəmdə xoş sözlər deyərdi,Məni görənlər xeyrimə danışardı.
12 Çünki mən imdad diləyən kasıbı,+Yetimi, kimsəsizi qurtarırdım.+
13 Həlakdan qurtardığım fəqirlər mənə xeyir-dua verərdi,+Dul qadının qəlbini şad edərdim.+
14 Mən salehliyi geyinirdim,Ədalətim mənə əba kimi, çalma kimi idi.
15 Korlara göz,Topallara ayaq idim,
16 Kasıblara ata idim,+Yadların işinə baxardım,+
17 Günahkarın əngini əzərdim,+Ovunu dişindən dartıb alardım.
18 Deyərdim: “Günlərim qum qədər olacaq,Son nəfəsimi ocağımda verəcəyəm,+
19 Köklərim sulara gedib-çıxacaq,Budaqlarımda şeh gecələyəcək.
20 Şöhrətim solmayacaq,Əlimdə kamanım dönə-dönə atacaq”.
21 İnsanlar məni intizarla dinləyərdi,Susub məsləhətimi gözləyərdi.+
22 Sözümün üstündən deməyə söz tapmazdılar,Sözüm onların qulağına xoş gələrdi.
23 Yağışı gözləyəntək məni gözləyərdilər,Sözlərimi bahar yağışıtək içərdilər.+
24 Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar,Üzümün nuru onlara arxayınlıq verərdi*.
25 Başçı kimi onlara yol göstərərdim.Mən qoşunlarının içində padşah kimi,+Yaslılara təsəlli verən kimi yaşayırdım.+
