Əyyub 3:1—26
3 Sonra Əyyub sözə başlayıb doğulduğu günə lənət yağdırdı.+
2 Əyyub belə dedi:
3 «Kaş nə doğulduğum gün olaydı,+Nə də “ana bətninə bir oğul düşdü” deyilən gecə.
4 Kaş o gün zülmət olaydı,
Allah göydən ona nəzər salmayaydı,İşıq üzü görməyəydi.
5 Kaş o gün zülmətə qərq olaydı,
Üzərinə qara bulud enəydi,
Kaş qaranlıq onu dəhşətə salaydı.
6 O gecə! Kaş o gecəni zil qaranlıq bürüyəydi,+Kaş ilin günləri içində ona sevinc nəsib olmayaydı,Ayın günləri sırasına düşməyəydi.
7 Kaş o gecə qısır olaydı,Kaş o vaxt şənlik səsi olmayaydı.
8 Kaş günlərə lənət oxuyanlar o günə lənət yağdıraydı,Kimlər ki livyatanı*+ oyatmağa qadirdir.
9 Kaş onun dan ulduzları sönəydi,Kaş işığa həsrət qalaydı,Sübh şəfəqini görməyəydi.
10 O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı,+Əzab-əziyyəti məndən gizlətmədi.
11 Niyə doğulan kimi ölmədim?
Niyə ana bətnindən çıxanda ölmədim?+
12 Niyə məni qucağa* aldılar,Niyə mənə döş verdilər?
13 İndi rahatca uzanmışdım,+Yatırdım, dincəlirdim,+
14 Tikdikləri viranə qalmış*dünya padşahları ilə, vəzirlərilə,
15 Evlərini gümüşlə doldurmuş,Qızıl toplamış rəhbərlərlə.
16 Axı niyə ölü doğulmuş,İşıq üzü görməyən uşaqlar kimi olmadım?
17 Orada şər adamların acığı bitir,Taqətsizlər dincəlir,+
18 Məhbuslar rahatlıq tapır,Onları işlədənlərin səsini eşitmirlər.
19 Orada kiçik də, böyük də eynidir,+Qul ağasından azaddır.
20 Axı niyə Allah əzab çəkənə işıq verir?Niyə həyatı acı olanı yaşadır?+
21 Nə üçün ölüm arzulayanlar ölüm tapmır?+
Axı onlar dəfinə axtarmaqdan çox bunu axtarırlar,
22 Qəbir tapanda xoşbəxt olurlar,Sevinib-şadlanırlar.
23 Niyə Allah hər tərəfdən sədd qoyduğu insana,Yolu-izi itirmiş adama işıq verir?+
24 Ah-naləm yeməyimə qarışıb,+Ah-zarım+ su kimi axır.
25 Çünki qorxduğum şey başıma gəlib,Hürkdüyüm şey qabağıma çıxıb.
26 Rahatlığım, dincliyim, sakitliyim yoxdur,Əzablarım qurtarmır ki qurtarmır».
Haşiyələr
^ Ehtimala görə, timsah, yaxud başqa iri, güclü su heyvanıdır.
^ Yaxud diz üstünə.
^ Digər variant: özləri üçün boş, kimsəsiz yerlər tikmiş.
