Əyyub 7:1—21
7 Məgər bu dünyada fani insanın həyatı ağır zəhmət deyil?
Günləri muzdurun günlərindən nə ilə fərqlənir?+
2 O, qul kimi kölgəyə həsrətdir,Muzdunu gözləyən muzdur kimidir.+
3 Mənim də nəsibim puç aylar oldu,Payıma əzablı gecələr düşdü.+
4 Yatanda: “Nə vaxt duracağam?”+ — deyirəm,
Gecə uzanıram, sübhədək yerimdə qurdalanıram.
5 Toz-torpaq içindəyəm,+ bədənimə qurdlar daraşıb,Dərim qaysaq bağlayıb, irinləyib.+
6 Ömrüm toxucu məkikindən* də sürətlidir,+Ümidsizlik içində başa çatır.+
7 Unutma, həyatım əsən küləkdir,+Daha xoş gün görməyəcəyəm.
8 Mənə baxan gözlər bir də məni görməyəcək,Gözlərin məni axtaracaq, mən isə olmayacağam.+
9 Necə ki bulud dağılar, keçib-gedər,Məzara* enən də çıxmaz,+
10 Bir daha evinə qayıtmaz,Yeri-yurdu onu yada salmaz.+
11 Buna görə susmayacağam,
Qəlbim* yana-yana danışacağam,Canım üzülə-üzülə dərdimi deyəcəyəm.+
12 Məgər mən dənizəm, ya dəniz əjdahasıyam?
Niyə üzərimə keşikçi qoyursan?
13 Mən: “Yatağım məni ovundurar,Yorğan-döşəyim dərdimə şərik olar”, — deyərkən
14 Məni yuxularla qorxudursan,Röyalarla vahiməyə salırsan.
15 Belə ki, boğulub ölməyi,Ölümü bu vücudda yaşamaqdan üstün tuturam.+
16 Bezmişəm,+ daha yaşamaq istəmirəm,
Məndən əl çək, günlərim buxar* kimidir.+
17 Fani insan nədir ki, ona məhəl qoyursan,Diqqətini ondan ayırmırsan,+
18 Hər səhər onu yoxlayırsan,Hər an onu sınayırsan?+
19 Nə olar, nəzərini üstümdən götür,Mənə udqunmağa macal ver.+
20 Ey bəşəri seyr edən,+ günahım varsa da, Sənə nə zərəri?
Niyə məni Özünə hədəf seçmisən?
Sənə yük olmuşam?
21 Nə üçün səhvimi bağışlamırsan?Nə üçün təqsirimdən keçmirsən?
Bir azdan torpaq altda yatacağam,+Məni axtaracaqsan, mən isə artıq olmayacağam».
