Birinci İşmuil 24:1—22
24 Talut filiştliləri qovub qayıdandan sonra ona xəbər verdilər: «Davud Eyn-Gedi çöllüyündədir».+
2 Talut bütün İsraildən 3000 seçmə adam götürüb Davudla dəstəsini axtarmaq üçün dağ keçiləri məskunlaşan qayalığa getdi.
3 O, yolun üstündəki qoyun ağıllarına gəldi. Orada mağara var idi. Talut ayaqyoluna getmək üçün mağaraya girdi. Davud dəstəsilə mağaranın lap dərinliyində oturmuşdu.+
4 Adamları Davuda dedilər: «Bu gün, Yehovanın “düşmənlərini sənə təslim edəcəyəm,+ onlarla ürəyin istədiyi kimi rəftar edə bilərsən” dediyi gündür». Davud qalxıb xəlvətcə Talutun xələtinin ətəyindən kəsdi.
5 Amma sonra Talutun ətəyindən kəsdiyinə görə ürəyi Davudu qınamağa başladı.+
6 O, adamlarına dedi: «Hökmdara, Yehovanın məsh edilmişinə əl qaldırım? Axı bu, Yehovaya ağır gedər. O, Yehovanın məsh edilmişidir».+
7 Bu sözlərlə Davud adamlarını saxladı*, Talutun üstünə getməyə qoymadı. Talut isə mağaradan çıxıb yolu ilə getdi.
8 Davud mağaradan çıxıb Talutu səslədi: «Ya hökmdar!»+ Talut arxaya boylandı. Davud diz çöküb ona təzim etdi.
9 Davud Taluta dedi: «Nə üçün: “Davud sənə yamanlıq etmək istəyir” deyənlərə qulaq asırsan?+
10 Bu gün öz gözünlə gördün ki, Yehova mağarada səni mənə təslim etmişdi. Mənə dedilər, səni öldürüm,+ amma mən sənə qıymadım, dedim: “Hökmdarıma əl qaldırmaram, o, Yehovanın məsh edilmişidir”.+
11 Ata, bax, xələtinin ətəyi əlimdədir. Ətəyindən kəsəndə səni öldürmədim. Bil və agah ol, sənə yamanlıq etmək, sənə qarşı qiyam qaldırmaq fikrim yoxdur. Sənin qarşında heç bir günah etməmişəm,+ sənsə canıma qəsd etmək istəyirsən.+
12 Qoy Yehova Özü səninlə mənim aramda hakim olsun.+ Qoy mənim qisasımı Yehova Özü səndən alsın.+ Mən isə sənə əl qaldırmayacağam.+
13 Qədimdən belə bir məsəl var: “Yamanlıq yaman kəsdən çıxar”. Mən isə heç vaxt sənə əl qaldırmaram.
14 Gör İsrailin padşahı kimin dalınca düşüb! Axı, ey padşah, sən kimi təqib edirsən?! Ölü köpəyi? Birəni?+
15 Qoy hakimimiz Yehova olsun. O, bizi mühakimə edəcək. O, Özü mənim çəkişməmi aparıb+ mənə haqq qazandıracaq, sənin əlindən qurtaracaq».
16 Davud sözünü qurtaranda Talut: «Oğlum, Davud, bu sənin səsindir?»+ — deyərək hönkür-hönkür ağladı.
17 Davuda dedi: «Sən məndən qat-qat haqlısan. Sən mənə yaxşılıq etdin, mən isə yaxşılığının əvəzində sənə yamanlıq etdim.+
18 Bu gün mənə göstərdin ki, mənə münasibətin yaxşıdır. Yehova məni sənə təslim etdi, sən isə məni öldürmədin.+
19 Kim əlinə keçən düşmənini sağ buraxar? Bu gün mənə etdiyin yaxşılığın əvəzini Yehova sənə verəcək.+
20 Mən bilirəm, sən mütləq padşah olacaqsan,+ İsraildə hakimiyyət sənin əlində qərar tutacaq.
21 İndi Yehovaya and iç ki,+ məndən sonra nəslimin kökünü kəsməyəcəksən, atamın evindən adımı silməyəcəksən».+
22 Davud Taluta and içdi. Sonra Talut evinə qayıtdı,+ Davud isə dəstəsilə qalaya çəkildi.+
Haşiyələr
^ Digər variant: adamlarını buraxdı.
