Zəbur 90:1—17
Allahın qulu Musanın+ duası.
90 Ey Yehova, bütün nəsillər boyu məskənimiz* Sənsən.+
2 Dağlar doğulmazdan əvvəl,Sən dünyanı, torpağı var etməzdən əvvəl,+Əzəldən əbədiyyətə Allah Sənsən.+
3 Fani insanı torpağa qaytarırsan,«Ey bəşər oğulları, torpağa qayıdın», — deyirsən.+
4 Sənin gözündə min il ötüb keçən gün kimidir,+Gecə növbəsinə bənzər.
5 Onları silib-süpürürsən,+ yuxutək keçib gedirlər,Səhər çağı onlar, sanki, cücərən otlardır.+
6 Səhər çiçək açır, təzə-tər olur,Axşam çağı solur, quruyub gedir.+
7 Qəzəbin bizi bürüyüb udur,+Hiddətin canımıza vahimə salır.
8 Təqsirlərimizdən agahsan*,+Üzünün nuru sirlərimizi aşkar edir.+
9 Qəzəbindən ömür-günümüz bitir,İllərimiz pıçıltıtək kəsilir.
10 Yetmiş il ancaq yaşarıq,Canı sağlam olan, bəlkə, səksənə+ yetişə.
O da ki əzabla, qəm-qüssə ilə keçər,Ömrümüz tez ötür, uçub gedirik.+
11 Qəzəbinin şiddətini kim anlaya bilər?
Hiddətin canımızdakı xofun qədər böyükdür.+
12 Bizi öyrət ki, günlərimizin qədrini bilək,+Ürəyimiz hikmətli olsun.
13 Qayıt, ey Yehova!+
Axı nə vaxtadək belə davam edəcək?+
Bəndələrinə yazığın gəlsin.+
14 Sübh tezdən bizi məhəbbətinlə doyuzdur ki,+Şaqraq səsimiz yüksəlsin, ömür boyu sevincimiz aşıb-daşsın.+
15 Qəm-qüssə verdiyin günlərin sayı qədər,+Əzab-əziyyət çəkdiyimiz illərin sayı qədər+ sevinc ver bizə.
16 Qoy işlərin qullarına bəlli olsun,Əzəmətin onların oğulları üzərinə şəfəq saçsın.+
17 Allahımız Yehovanın lütfü üstümüzdən əskik olmasın,Qoy əlimizin işi avand olsun.
Özün işimizi avand elə.+
