Юҡ. Дөрөҫ түгел. Изге Яҙмала, тик Аллаға ғына доға ҡылырға тейешбеҙ, тип әйтелә. Һәм мотлаҡ рәүештә Ғайса исеме хаҡына мөрәжәғәт итергә, тиелә. Ғайса үҙенең шәкерттәренә былай тигән: «Һеҙ ошолай тип доға ҡылығыҙ: „Күктәге Атабыҙ! Исемең мөҡәддәс тип танылһын“» (Матфей 6:9). Ул бер ваҡытта ла, изгеләргә, фәрештәләргә йә булмаһа тағы ла кемгәлер доға ҡылығыҙ, тип өйрәтмәгән, ә тик Аллаға ғына доға ҡылырға ҡушҡан.

 Ғайса үҙенең шәкерттәренә шулай уҡ: «Мин — юл, хәҡиҡәт һәм тормош. Минең аша үтеп кенә Атам янына барып була», — тигән (Яхъя 14:6). Беҙҙең өсөн ҡотолоу юлларға Алла тик Ғайсаны ғына тәғәйенләгән (Еврейҙарға 7:25).

Бер юлы Аллаға ла, изгеләргә лә доға ҡылыу дөрөҫ буламы?

 Ғайса, Шайтан уны һынағанда, уға былай тип яуап биргән: «Раббы Аллаңа табын һәм бары Уға ғына хеҙмәт ит» (Матфей 4:10). Эйе, Алла үҙенә генә табыныуыбыҙҙы — тимәк, уға ғына доға ҡылыуыбыҙҙы талап итә (Ишағыя 48:11).

 Әгәр башҡа берәйһенә, ул хатта изге йәки фәрештә булһа ла, доға ҡылһаҡ, беҙ Алланы хурлайбыҙ булып сыға. Илсе Яхъя баш эймәксе булып фәрештә алдына теҙләнгәс, фәрештә уны тыйып, былай тигән: «Ҡара уны, улай эшләмә! Мин һинең һәм Ғайса тураһында шаһитлыҡ ҡылған имандаштарыңдың хеҙмәттәше. Аллаға баш эй!» (Асылыш 19:10).