Яхъя. Йөкмәтке 20:1—31
20 Аҙнаның беренсе көнөндә, иртән-иртүк, әле ҡараңғы саҡта уҡ, Мағдалалы Мәрйәм ҡәбер янына килде һәм ҡәбер ауыҙындағы таштың инде ситкә ауҙарылғанын күрҙе.
2 Ул Шимун Петерҙең һәм Ғайса яратҡан шәкерттең янына йүгереп барып, уларға: «Хужабыҙҙы ҡәберҙән алып киткәндәр, беҙ уны ҡайҙа һалғандарын белмәйбеҙ», — тине.
3 Шунда Петер менән теге шәкерт ашығып ҡәбер янына киттеләр.
4 Тәүҙә улар икеһе бергә йүгерҙе, ләкин теге шәкерт, Петерҙән тиҙерәк йүгергәнгә, ҡәбер янына беренсе булып барып етте.
5 Эйелеп эскә ҡарағас, ул унда ятҡан етен кәфенде күрҙе, ләкин ҡәбер эсенә инмәне.
6 Уның артынан Шимун Петер йүгереп килеп етеп, ҡәбер эсенә инеп китте. Ул да шунда ятҡан кәфенде күрҙе.
7 Ғайсаның башына уралған яулыҡ, төрөлөп, кәфен менән түгел, ә айырым ята ине.
8 Шунан һуң ҡәбер янына беренсе булып килеп еткән шәкерт тә эскә керҙе. Ул барыһын да күреп, элегерәк үҙҙәре ишеткәнгә ышанды.
9 Ләкин улар һаман да Яҙмаларҙағы Ғайсаның үленән терелергә тейешлеге тураһындағы һүҙҙәрҙе аңламай ине.
10 Шунан һуң шәкерттәр өйҙәренә ҡайтып китте.
11 Ә Мәрйәм ҡәбер янында илап тороп ҡалды. Ул илай-илай эйелеп ҡәбер эсенә ҡараны ла
12 аҡтан кейенгән ике фәрештәне күрҙе. Уларҙың береһе Ғайсаның кәүҙәһе ятҡан урындың баш тәңгәлендә, икенсеһе аяҡ тәңгәлендә ултыра ине.
13 Улар унан: «Ниңә илайһың?» — тип һораны. «Хужамды алып киткәндәр, ә ҡайҙа һалғандарын белмәйем», — тип яуап бирҙе ул.
14 Шунда ул боролоп, артында Ғайса торғанын күрҙе, ләкин уны таныманы.
15 Ғайса унан: «Ниңә илайһың? Кемде эҙләйһең?» — тип һораны. Мәрйәм уны баҡсасы тип уйлап: «Әфәндем, әгәр һин кәүҙәне алып киткән булһаң, уны ҡайҙа һалғаныңды әйт. Мин уны барып алырмын», — тине.
16 Ғайса уға: «Мәрйәм!» — тип өндәште. Мәрйәм боролоп, еврейса: «Раббуни!» — тип ҡысҡырып ебәрҙе. (Раббуни «остаз» тигәнде аңлата.)
17 Ғайса уға былай тине: «Миңә тотонма, сөнки мин әле Атам янына күтәрелмәнем. Ҡәрҙәштәремә барып, уларға: „Мин үҙемдең Атама һәм һеҙҙең Атағыҙға, үҙемдең Аллама һәм һеҙҙең Аллағыҙға күтәреләм“, — тигән һүҙҙәремде еткер».
18 Мағдалалы Мәрйәм шәкерттәргә килеп: «Мин Хужабыҙҙы күрҙем!» — тине һәм Ғайсаның һүҙҙәрен еткерҙе.
19 Шул уҡ көндө, аҙнаның беренсе көнөндә, кисен шәкерттәр, йәһүдтәрҙән ҡурҡҡанға, ишектәрен бикләп, бергә йыйылып ултыра ине. Ҡапыл араларында Ғайса хасил булып: «Именлек һеҙгә!» — тине.
20 Ул уларға ҡулдарын һәм ҡабырғаһын күрһәтте. Хужаларын күреп, шәкерттәр бик ҡыуанды.
21 «Именлек һеҙгә! — тип ҡабатланы Ғайса. — Атам мине ебәргән кеүек, мин дә һеҙҙе ебәрәм».
22 Шулай тигәндән һуң, уларға өрҙө лә: «Изге рухты ҡабул итегеҙ, — тине. —
23 Һеҙ берәйһенең гонаһтарын кисерһәгеҙ, тимәк, Алла уларҙы кисергән. Ә кисермәһәгеҙ, тимәк, Алла ла уларҙы кисермәгән».
24 Ун икенең береһе, Игеҙәк тип йөрөтөлгән Тамас, араларында Ғайса хасил булған саҡта улар менән булманы.
25 Башҡа шәкерттәр уға: «Беҙ Хужабыҙҙы күрҙек», — тигәс, ул: «Уның ҡулдарында ҡаҙаҡтарҙан ҡалған яраларҙы* күрмәйенсә һәм шул яраларға бармағымды, ҡабырғаһына ҡулымды тейҙереп ҡарамайынса, һис тә ышанмаясаҡмын», — тип яуапланы.
26 Һигеҙ көндән һуң шәкерттәр йәнә бер йортта йыйылдылар. Улар менән Тамас та булды. Ишектәр бикле булһа ла, араларында Ғайса хасил булып: «Именлек һеҙгә!» — тине.
27 Шунан ул Тамасҡа өндәште: «Ҡулдарыма ҡара һәм уларға бармағыңды тейҙер, ҡулыңды һуҙып, ҡабырғама ҡағыл. Ышан һәм бүтән шикләнмә».
28 «Минең Хужам һәм минең Аллам!» — тип яуап бирҙе Тамас.
29 Ғайса уға: «Һин мине күргәнгә ышандыңмы? Күрмәйенсә ышанғандар бәхетле», — тине.
30 Әлбиттә, Ғайса шәкерттәре алдында был төргәктә яҙылмаған башҡа күп мөғжизәләр ҙә ҡылды.
31 Ә былары һеҙ Ғайсаның Мәсих, Алла Улы икәненә ышанһын өсөн һәм ышанып, уның исеме аша тормош алһын өсөн яҙылды.
Төшөрмәләр
^ Йәки «эҙҙәрҙе».
