Элифаз уйлағанса, Алла күҙендә кеше бер ни тормай (Әп 22:1, 2; w05-TAT 1/12 31 б., 1—3 абз.).

Элифаздың раҫлауынса, беҙ тәҡүәме-юҡмы — Аллаға барыбер (Әп 22:3; w95-U 15/2 27 б., 6 абз.).

Беҙ Йәһүәгә мыҫҡыллаусыһына — Шайтанға яуап ҡайтарырға ярҙам итә алабыҙ (Ғһ 27:11; w03-TAT 1/7 11 б., 10—12 абз.).

УЙЛАНЫР ӨСӨН ҺОРАУ: Сикһеҙ ҡөҙрәт Эйәһе өсөн ҡәҙерле булыуыңды аңлау һиндә ниндәй хистәр тыуҙыра?