Кеше беҙҙең менән ихлас килешмәһә йә берәй нәмәне аңлатыуыбыҙҙы һораһа, беҙ, әлбиттә, һөйләшеүҙе дауам итербеҙ. Беҙ бит «мәңгелек тормош юлына баҫырға теләгән бөтә кешегә» вәгәзләргә теләйбеҙ (Илс. 13:48).

Әммә кеше асыулы булһа, бәхәсләшергә теләһә йә, киреһенсә, һөйләшергә теләмәһә, нимә эшләргә? Һөйләшеүҙе тыныс һәм әҙәпле итеп тамамлағыҙ (Ғиб. һүҙ. 17:14). Үҙегеҙҙе ихтирамлы һәм ипле тоторға тырышығыҙ. Шулай эшләһәгеҙ, моғайын, кеше икенсе тапҡыр беҙҙең менән һөйләшергә әҙер булыр (1 Пет. 2:12).