17-СЕ ЙЫР
«Теләйем!»
-
1. Хужабыҙ Ғайса шәфҡәтле,
Йыуаш, баҫалҡы, түҙемле.
Аллаға буйһонған,
Өлгө ҡалдырған,
Һүҙе лә булған фәһемле.
Өйрәткән, наҙлап йыуатҡан,
Тәрән яратыу күрһәткән,
Махаулы кешегә лә әйткән ул:
«Теләйем, һау-сәләмәт бул!»
-
2. Тырышабыҙ бар йөрәктән
Өлгө алырға Мәсихтән.
Яратыу этәрә
Беҙҙе һәр кемгә
Ярҙам итергә ихластан.
Сағылһын ысын хәстәрлек,
Дуҫтар күргәндә мохтажлыҡ.
Тол ҡатын, етемде ҡыҙғанайыҡ,
«Теләйем!» — тиеп әйтәйек.
(Яхъя 18:37; Ефес. 3:19; Флп. 2:7-не лә ҡара.)