Kan ako aki pa, nag-istar an pamilya mi harani sa Leipzig, Sirangan na Alemania, harani sa sagkudan kan Czech asin Polish. Kan ako sais anyos, nagbalyo kami sa ibang nasyon dahil sa trabaho ni Tatay​—inot sa Brazil dangan sa Ecuador.

Sa edad na 14, ipinadara ako sa sarong boarding school sa Alemania. Huling nasa Amerika del Sur an mga magurang ko, kaipuhan kong asikasuhon an sadiri ko. Nagin independiyenteng marhay ako saka mayong pakiaram sa sasabihon nin iba sa mga ginigibo ko.

Kan 17 anyos ako, nagbalik sa Alemania an mga magurang ko. Kan inot, nakaistar ako sa sainda. Pero dahil natuod akong mamuhay nin solo, nasakitan akong mag-istar kaiba ninda. Sa edad na 18, nagsuway na ako sa sainda.

Nag-abot an panahon na dai ko na aram kun ano an gigibuhon ko sa buhay. Inobserbaran ko an manlain-lain na pamumuhay nin tawo saka an ginigibo nin mga organisasyon. Nakumbinsir ako na pinakamarahay na gamiton an buhay ko sa pagduman sa magagayon na lugar bago pa rauton kan mga tawo an planetang ini.

Naghali ako sa Alemania, nagbakal nin motorsiklo, dangan nagbiyahe pa-Aprika. Pero dai nahaloy, nagbalik ako sa Europa para ipahirahay an motorsiklo ko. Dangan sarong aldaw, nakaabot ako sa sarong baybayon sa Portugal. Puminundo ako sa pagmomotorsiklo saka nagpuon na maglayag.

Uminiba ako sa sarong grupo nin mga hoben na naghahanda sa paglayag pabalyo sa Kadagatan nin Atlantiko. Namidbid ko sa grupong iyan an nagin agom kong si Laurie. Inot, naglayag kami pasiring sa mga isla nin Caribbean. Dangan, pagkatapos nin halipot na pagpirmi sa Puerto Rico, nagbalik kami sa Europa. Naghanap kami ni Laurie nin lantsang de layag na puwede ming gibuhon na istaran. Pero pakalihis sana nin tulong bulan na paghanap, biglang naulang an samong plano. Inapod ako para magserbisyo sa hukbo kan Alemania.

Nagserbisyo ako nin 15 bulan sa hukbong dagat kan Alemania. Kan panahon na iyan, nagpakasal kami ni Laurie saka nagplanong ipadagos an pagbiyahe mi. Bago ako magserbisyo  sa militar, nagbakal kami nin kaha nin lantsa-salbabida (lifeboat). Mantang nagseserbisyo ako sa militar, padikit-dikit ming ginibo iyan na magin sadit na lantsang de layag. Plano ming gibuhon iyan na istaran asin padagos na magbiyahe pasiring sa magagayon na lugar. Kan panahon na idto—pakatapos kan serbisyo ko sa militar saka bago pa matapos an lantsa—nakaulay kami kan mga Saksi ni Jehova asin nagpuon kaming makipag-adal nin Bibliya sa sainda.

Kan primero, garo mayo man akong kaipuhan baguhon sa buhay ko. Kasal kami ni agom saka nagpundo na ako sa pagsigarilyo. (Efeso 5:5) Kun manungod sa plano ming magbiyahe sa bilog na kinaban, inisip ko na an paggamit kan samong buhay para mamasdan an kahanga-hangang mga linalang nin Diyos kapakipakinabang na gibuhon.

Pero an totoo, kaipuhan ko talagang magbago​—lalo na sa sakong personalidad. Dahil mahambog ako saka grabe an tiwala sa sadiri, bilib akong marhay sa kakayahan saka mga nagigibo ko. Sadiri ko sana an iniisip ko kaidto.

Sarong aldaw, binasa ko an bantog na Sermon ni Jesus sa Bukid. (Mateo, kapitulo 5-7) Kan inot, dai ko maintindihan an sinabi ni Jesus manungod sa pagigin maugma. Halimbawa, sinabi niya na maugma an mga napapaha saka nagugutom. (Mateo 5:6) Inisip-isip ko kun paanong an sarong tawo na nangangaipo magigin maugma. Sa padagos kong pag-adal kan Bibliya, nasabutan ko na gabos kita igwa nin espirituwal na pangangaipo. Pero kaipuhan ta ngunang mapakumbabang akuon na igwa kita kan pangangaipong iyan bago ta iyan mapaniguan. Arog kan sinabi ni Jesus: “Maugma an mga nakakarisa kan saindang espirituwal na pangangaipo.”​—Mateo 5:3, NW.

Pagkatapos mapunan an pag-adal mi sa Bibliya sa Alemania, nagbalyo kami sa Pransia, dangan paghaloy-haloy, sa Italia. Sain man kami magduman, may nakakaulay kaming mga Saksi ni Jehova. Hanga akong marhay sa saindang pagkasararo saka tunay na pagkamuot sa lambang saro. Nahiling ko na an mga Saksi talagang nagkakasararo na garo magturugang sa bilog na kinaban. (Juan 13:34, 35) Pag-abot nin panahon, nabawtismuhan kami ni Laurie.

Pagkatapos na mabawtismuhan, padagos kong binago an sakong personalidad. Nagdesisyon kami kaidto na maglayag pasiring sa baybayon kan Aprika saka balyuhon an Kadagatan kan Atlantiko pasiring sa Estados Unidos. Mantang nasa tahaw kan mahiwason na kadagatan, na kami sanang duwa sa sadit na lantsa, narealisar ko kun gurano ako kasadit kumpara sa satong dakulang Kaglalang. Dahil dakul an panahon na dai ako nin gibo, ginamit ko iyan para magbasa nin Bibliya. Napahiro ako kan istorya kan buhay ni Jesus kan yaon siya digdi sa daga. Perpekto siyang tawo na may mga kakayahan na labi pa sa kiisay man, pero dai niya ipinaghambog an sadiri niya. Bako an sadiri an iniisip niya kundi an saiyang Ama sa langit.

Mantang pig-iisip-isip ko an halimbawa ni Jesus, nahiling ko na kaipuhan kong inuton nguna sa sakong buhay an Kahadian nin Diyos imbes na isingit sana iyan sa mga bagay na gusto kong gibuhon. (Mateo 6:33) Kan sa katapos-tapusi makaabot kami ni Laurie sa Estados Unidos, nagdesisyon kami na duman na mag-istar saka magpokus sa samong pagsamba.

Sa parati, dai ako sigurado sa mga desisyon ko kaidto dawa tiwala akong marhay sa sadiri ko. Pero ngunyan, nakakua ako nin dai nasusudyang kadunungan na magiya sa sako. (Isaias 48:17, 18) Nagkaigwa man nin katuyuhan an buhay ko na dai ko nuarin man aram kaidto​—an sambahon an Diyos asin tabangan an iba na mamidbid siya.

Mas nagkusog an relasyon ming mag-agom dahil sa pag-aplikar kan mga prinsipyo sa Bibliya. Binendisyunan man kami nin sarong magayon na aking babayi, na midbid saka namumutan si Jehova.

Dai man buot sabihon na dai kami nagkaigwa nin problema sa buhay. Pero sa tabang ni Jehova, determinado kaming dai pumundo sa paglilingkod saka pagtitiwala sa saiya.​—Talinhaga 3:5, 6.