Ang Diyos nakig-estorya sa mga Hudiyo nga nagkinabuhi sa panahon ni propetang Jeremias. Kay gisalikway sa katawhan ang matarong nga mga balaod ni Jehova a ug ang mahigugmaong tambag nga iyang gihatag pinaagi sa iyang mga propeta, dili niya sila panalipdan gikan sa pait nga resulta sa ilang daotang binuhatan.—Proverbio 1:24-32.

 “Busa si Jehova miingon.” Ang pulong “busa” nagpakita nga konektado ang nag-unang mga bersikulo sa mosunod nga mga bersikulo. Sa Jeremias 11:1-10, giingnan ni Jehova ang iyang katawhan nga wala nila tumana ang pakigsaad, o sinulat nga kasabotan, nga gihimo sa ilang katigulangan uban kaniya. (Exodo 24:7) Imbes simbahon ang ilang Maglalalang, ang mga Hudiyo nagsimba na hinuon ug mga idolo. Tungod niini nga apostasya, ang mga Hudiyo naghimog daotan kaayong mga buhat, apil niana ang paghalad sa ila mismong mga anak!—Jeremias 7:31.

 “Ania, magpahamtang kog katalagman kanila.” Dihang ang Bibliya maghisgot nga dunay buhaton ang Diyos, sagad nagpasabot ni nga iya lang kining tugotan nga mahitabo. Sa unsang paagi kana tinuod niini nga kahimtang? Kay ang katawhan nagsimba man ug bakak nga mga diyos ug nagsalikway sa matarong nga mga sukdanan ni Jehova, nagdala ra silag kadaot sa ilang kaugalingon. Nawad-an pod sila sa panalipod sa Diyos. Ingong resulta, ang hari sa Babilonya, nga usa ka gamhanang kaaway, milampos sa pagpildi sa Jerusalem ug sa pagbihag sa mga nagpuyo niini. Ang bakak nga mga diyos nga gisaligan sa mga tawo wala gyod makaluwas nila.—Jeremias 11:12; 25:8, 9.

 Bisag gitugotan sa Diyos nga mahitabo ang maong mga trahedya sa iyang katawhan, wala na magpasabot nga naghimo siyag inhustisya o daotan. Ang Santiago 1:13 nag-ingon: “Ang Diyos dili masulayan sa pagbuhat ug daotan, ni siya mosulay kang bisan kinsa pinaagi sa pagbuhat ug daotan.” Mabasa sa Ang Biblia nga hubad nga ang Diyos ‘nagpadalag kadaotan ngadto sa mga Hudiyo.’ Ang orihinal nga pulong b nga gihubad ug “kadaotan” diha sa Jeremias 11:11 puwede pong magpasabot ug “katalagman”—termino nga haom nga nagpakita sa pag-antos nga nasinatian sa mga Hudiyo.

 “Kon magpakitabang sila kanako, dili ko mamati kanila.” Si Jehova dili maminaw sa pag-ampo sa mga tawo nga ang “mga kamot puno ug dugo” o niadtong nagasalig sa bakak nga mga diyos. (Isaias 1:15; 42:17) Pero paminawon niya kadtong tinuod nga maghinulsol sa ilang dili maayong binuhatan ug mapainubsanong mobalik kaniya.—Isaias 1:16-19; 55:6, 7.

 Niadtong 647 B.C.E., gitudlo ni Jehova si Jeremias nga mahimong iyang propeta. Si Jeremias 40 ka tuig nga nagpasidaan sa katawhan sa Juda bahin sa umaabot nga paghukom sa Diyos, pero wala gyod sila maminaw. Nianang panahona, gisulat niya ang mga pulong nga mabasa sa Jeremias 11:11. Sa ulahi, niadtong 607 B.C.E., natuman ang gitagna ni Jeremias dihang gilaglag sa mga taga-Babilonya ang Jerusalem.—Jeremias 6:6-8; 39:1, 2, 8, 9.

 Ang basahon sa Jeremias naa poy mensahe sa paglaom. Si Jehova miingon: “Pagkahuman sa 70 ka tuig diha sa Babilonya, . . . tumanon nako ang akong gisaad kaninyo pinaagi sa pagdala kaninyog balik niining dapita [ang yutang natawhan sa mga Hudiyo].” (Jeremias 29:10) Gituman ni Jehova ang maong saad niadtong 537 B.C.E., human masakop sa mga Medianhon ug Persianhon ang Babilonya. Gitugotan ni Jehova ang iyang katawhan, nga nagpuyo sa lainlaing bahin sa imperyo sa Babilonya, nga mobalik sa ilang yutang natawhan ug ipasig-uli ang putling pagsimba.—2 Cronicas 36:22, 23; Jeremias 29:14.

 Tan-awa kining mubo nga video nga nagsumaryo sa basahon sa Jeremias.