Kapitulo 86

Ang Estorya sa Anak nga Nawala

MAO pay pagkahuman sa iyang pag-asoy sa mga sambingay ngadto sa mga Pariseo mahitungod sa pagkakaplag ug usa ka karnero nga nawala ug sa drakma nga nawala, karon siya nagpadayon sa laing sambingay. Kini maoy mahitungod sa usa ka mahigugmaong amahan ug sa iyang pagtagad sa duha niya ka anak, nga ang matag usa kanila may grabeng mga kalapasan.

Nahauna, anaa ang manghod nga anak lalaki, ang pangunang karakter sa sambingay. Gikuha niya ang iyang panulondon, nga walay pag-ukon-ukon gihatag kaniya sa iyang amahan. Unya siya mipahawa sa balay ug nalangkit sa imoral kaayong paagi sa kinabuhi. Apan pamati samtang giasoy ni Jesus ang estorya, ug tan-awa kon makatino ka kon kinsa ang gituyong hawasan sa mga karakter.

“Ang usa ka tawo,” misugod si Jesus, “may duha ka anak lalaki. Ug ang manghod kanila miingon ngadto sa iyang amahan, ‘Amahan, ihatag kanako ang bahin sa katigayonan nga maoy akong bahin.’ Unya [ang amahan] nagbahin sa iyang katigayonan ngadto kanila.” Unsay gibuhat sa manghod nga anak sa iyang nadawat?

“Sa ulahi,” misaysay si Jesus, “wala dangtig daghang adlaw, ang manghod nga anak lalaki naghipos sa tanang kabtangan ug miadto sa halayo kaayong yuta, ug didto giusik-usikan ang iyang katigayonan pinaagi sa pagkinabuhing mapatuyangon.” Sa pagkamatuod, iyang gigasto ang iyang salapi sa pagpuyo kauban sa mga bigaon. Tapos niadto miabot ang mga panahong lisod, sumala sa gipadayon sa pag-asoy ni Jesus:

“Sa dihang nagasto na niya ang tanan, miabot ang usa ka dako kaayong gutom niadtong tibuok nga yuta, ug siya misugod sa pagbati sa kawalad-on. Siya miadto gani ug mikapyot sa usa sa mga lungsoranon niadtong yutaa, ug siya gipaadto niya sa iyang mga kaumahan sa paglawog sa mga baboy. Ug siya nangandoy sa pagbusog sa iyang kaugalingon sa mga bunga sa biyatilis nga gikaon sa mga baboy, ug walay naghatag kaniyag bisan unsa.”

Pagkamakauulaw nga mapugos sa paglawog sa mga baboy, sanglit ang maong mga hayop mahugaw sumala sa Kasugoan! Apan ang nakapasakit sa anak lalaki mao ang makapakutoy nga gutom nga iya ganing gitinguha nga mabusog sa pagkaon nga gipakaon sa mga baboy. Tungod sa iyang grabeng kalisdanan, si Jesus miingon, “siya naulian sa iyang panimuot.”

Sa pagpadayon sa iyang estorya, si Jesus misaysay: “Siya miingon [sa iyang kaugalingon], ‘Pagkadaghan ba ang mga tawong sinuholan sa akong amahan nga dagaya sa tinapay, samtang ako nagakamatay dinhi sa gutom! Motindog ug moadto ako sa akong amahan ug moingon kaniya: “Amahan, ako nakasala batok sa langit ug batok kanimo. Ako dili na takos nga tawgon nga imong anak. Himoa na lamang ako nga usa sa imong mga tawong sinuholan.”’ Busa siya mitindog ug miadto sa iyang amahan.”

Aniay butang nga palandongon: Kon ang iyang amahan mitalikod kaniya ug masuk-anong misinggit kaniya sa iyang pagpahawa sa balay, lagmit ang anak lalaki dili magmabug-os sa hunahuna kon unsay iyang pagabuhaton. Basin siya mohukom sa pagpauli ug mosulay sa pagpangitag trabaho sa laing dapit sa iyang kaugalingong yuta aron dili na kinahanglang moatubang pa siya sa iyang amahan. Ugaling, wala kining mga hunahunaa diha sa iyang kaisipan. Ang iyang pinuy-anan mao ang buot niyang adtoan!

Tin-aw, ang amahan sa sambingay ni Jesus nagahawas sa atong mahigugmaon, maluluy-ong langitnong Amahan, si Jehova nga Diyos. Ug tingali mailhan mo usab nga ang nawala, o mausikon, nga anak nagahawas sa iladong mga makasasala. Ang mga Pariseo, nga gipakigsultihan ni Jesus, sa nangagi nagsaway kang Jesus tungod sa pagpakigsalo nianang mga tawhana mismo. Apan kinsa bay gihawasan sa magulang nga anak lalaki?

Sa Dihang Hingkaplagan ang Anak nga Nawala

Sa dihang ang nawala, o mausikon, nga anak sa sambingay ni Jesus mipauli sa balay sa iyang amahan, unsang matanga sa pag-abiabi ang iyang nadawat? Pamati samtang moasoy si Jesus:

“Samtang didto pa siya sa halayo, nakita siya sa iyang amahan ug siya giabot ug kaluoy, ug midagan ug migakos kaniya ug mabinationg gihagkan siya.” Pagkamaluluy-on, pagkamabinationg amahan, nga maayong pagkahawas sa atong langitnong Amahan, si Jehova!

Hayan nakadungog ang amahan sa mahilayng kinabuhi sa iyang anak. Apan iyang giabiabi siya nga wala maghulat ug detalyadong katin-awan. Si Jesus usab dunay samang maabiabihong espiritu, nagauna sa pagduol sa mga makasasala ug sa mga tigkolektag buhis, nga maoy gihawasan diha sa ilustrasyon sa mausikong anak.

Tinuod, ang masinabutong amahan sa sambingay ni Jesus sa walay duhaduha nahibalo nga naghinulsol ang iyang anak pinaagi sa pagkakita sa iyang nasubo, minghoy nga panagway sa dihang siya mipauli. Apan ang mahigugmaong pag-una sa amahan nakapasayon sa anak sa pagtug-an sa iyang mga sala, sama sa giasoy ni Jesus: “Unya ang anak miingon kaniya, ‘Amahan, nakasala ako batok sa langit ug sa imong atubangan. Dili na ako takos nga pagatawgon nga imong anak. Himoa na lang ako nga usa sa imong sinuholan.’”

Apan, wala pa makagawas sa baba ang pulong sa anak sa dihang milihok ang iyang amahan, gisugo ang iyang mga ulipon: “Dali! dalha ninyo dinhi ang labing maayong kupo, ug isul-ob kini kaniya, ug butangig singsing ang iyang kamot ug sapatosi ang iyang mga tiil. Ug dad-a dinhi ang nating baka nga gipatambok, ug ihawa kini ug mangaon kita ug managsadya, kay kining akong anak namatay na apan karon nabuhi siya pag-usab; siya nawala na apan karon hingkaplagan na.” Ug sila misugod “sa panagsadya.”

Kasamtangan, didto sa “uma ang magulang nga anak” sa amahan. Tan-awa kon makaila ka ba kon kinsay iyang gihawasan pinaagi sa pagpamati sa nahibilin sa estorya. Si Jesus miingon bahin sa magulang nga anak: “Ug sa nagsingabot siya duol sa balay iyang nadungog ang honi ug panagsayaw. Ug iyang gipatawag ang usa sa iyang mga sulogoon ug iyang gipangutana siya kon unsay kahulogan niining mga butanga. Siya mitubag kaniya, ‘Ang imong igsoon nahiabot, ug ang imong amahan nagpaihaw ug nating baka nga gipatambok, tungod kay siya mipauli man niya nga buhi ug maayo ug panglawas.’ Apan nasuko siya ug midumili sa pagsulod. Ug ang iyang amahan migula ug mialam-alam kaniya. Apan siya mitubag sa iyang amahan, ‘Tan-awa sulod niining daghang katuigan nagaalagad ako kanimo ug wala gayod ako makalapas sa bisan unsa nga imong gisugo, ngani wala ako nimo hatagi bisan na lang untag nating kanding aron makahimo ako sa pagsadya uban sa akong mga higala. Apan sa paghiabot niining imong anak nga milamoy sa imong katigayonan kauban sa daotang mga babaye, giihawan mo pa siya sa nating baka nga gipatambok.’”

Kinsa, ang sama sa magulang nga anak, nga nanaway sa kaluoy ug sa pagtagad nga gipakita ngadto sa mga makasasala? Dili ba ang mga eskriba ug mga Pariseo? Sanglit ang ilang pagpanaway kang Jesus tungod sa iyang pag-abiabi sa mga makasasala mao man ang nakaagda niini nga sambingay, sila sa dayag mao gayod ang gihawasan sa magulang nga anak.

Gitapos ni Jesus ang iyang sugilanon uban sa hangyo sa amahan sa iyang magulang nga anak: “Anak ko, sa kanunay nagpakig-uban ikaw kanako, ug ang tanang butang ko imo usab; apan ang pagsadya ug paglipay kinahanglan himoon ta, kay kining imong igsoon namatay na apan karon nabuhi siya pag-usab, siya nawala na apan karon hingkaplagan siya.”

Wala isugilon ni Jesus kon unsay gibuhat sa magulang nga anak sa ulahi. Sa pagkatinuod, sa ulahi, tapos nga namatay ug nabanhaw si Jesus, “usa ka dakong panon sa mga saserdote nagpasakop sa pagtuo,” hayan apil kanila ang “magulang nga anak” nga matang nga maoy gihisgotan ni Jesus dinhi.

Apan kinsa sa modernong panahon ang gihawasan sa duha ka anak? Sila mao kadtong adunay igong kahibalo bahin sa mga katuyoan ni Jehova nga dunay basehanan sa ilang pagsulod ug relasyon uban kaniya. Ang magulang nga anak naghawas sa pipila ka membro sa “gamay nga panon,” o “kongregasyon sa mga panganay kinsang mga ngalan nahisulat sa talaan didto sa langit.” Kining sinagop nga tinamdan kaamgid nianang sa magulang nga anak. Sila walay tinguha sa pag-abiabi sa yutan-ong matang, sa “ubang mga karnero,” kinsa ilang gibati nga nanguha sa pagtagad.

Ang mausikon nga anak, sa laing bahin, nagahawas sa katawhan sa Diyos nga mibiya aron tagamtamon ang mga kalingawan nga gitanyag sa kalibotan. Apan, sa ulahi, sila mahinulsolong mibalik ug nahimo na usab nga aktibong mga alagad sa Diyos. Sa pagkatinuod, pagkamahigugmaon ug pagkamaluluy-on siya nga Amahan ngadto sa mga tawo nga nagaila sa ilang panginahanglag kapasayloan ug nagabalik kaniya! Lucas 15:11-32; Leviticos 11:7, 8; Buhat 6:7; Lucas 12:32; Hebreohanon 12:23; Juan 10:16.

▪ Kinsay gisuginlan ni Jesus sa maong sambingay, o estorya, ug ngano?

▪ Kinsa ang pangunang karakter sa estorya, ug unsay nahitabo kaniya?

▪ Kinsa sa panahon ni Jesus ang gihawasan sa amahan ug sa manghod nga anak lalaki?

▪ Sa unsang paagi gisundog ni Jesus ang pananglitan sa maluluy-ong amahan diha sa iyang sambingay?

▪ Unsa ang hunahuna sa magulang nga anak bahin sa pag-abiabi sa iyang igsoon, ug sa unsang paagi ang mga Pariseo nagsundog sa paggawi sa magulang nga anak?

▪ Unsa ang aplikasyon sa sambingay ni Jesus sa atong adlaw?